போட்டுத் தாக்கு!!!!!

"இந்த பூமியில் துன்பங்களுடனும், துன்பங்களின் வழியாகவும் தான் காதலிக்க முடியும். இல்லாவிட்டால் காதலிக்க முடியாது. காதலிப்பதற்காக துன்பப்பட விரும்புகிறேன்"
- 'நகைப்புக்குரிய மனிதனின் கனவு' என்ற கதையில் தஸ்தாவெயஸ்கி

நேற்றைய பதிவில் ஹிரோஷிமா கொடுமைகளை முன்னோட்டோமாக சொன்னது 'Hiroshima mon amour' (ஹிரோஷிமா என் அன்பே) என்ற பிரெஞ்சு படத்தை பற்றி அலசுவதற்காகவே. ஹிரோஷிமா மொன் அமுவா படத்தை பற்றிய சிறுகுறிப்பு

படம் : ஹிரோஷிமா மோன் அமுவா
இயக்குநர் : அலென் ருஷ்னே (Alain Resnais)
கதை : மார்கரெட் தூரா
மொழி : பிரெஞ்சு
ஆண்டு : 1959
பெற்ற விருதுகள் : கேன்ஸ் அவார்ட், Internation film critics award
நடிகர்கள் : இமானுல் ரீவா(நாயகி), இஜி ஒக்காடா(நாயகன்)

சில வரிகளில் கதை சொல்ல வேண்டுமானால் ஒரு பிரெஞ்சு நடிகை, ஒரு ஜப்பானிய ஆடவனை ஹிரோஷிமாவில் சந்திக்கிறாள். இருவரும் தங்களின் கசப்பான முந்தைய வாழ்க்கையின் நினைவுகள் வழியாக சென்று தங்களை நிகழ்காலத்தில் அடையாளம் காண்கிறார்கள் என்பதை இயக்குனர் அலென் ரூஷ்னே நிகழ்கால காட்சிகளையும், புத்திசாலிதனமான ஃபிளாஷ்பேக்களை கலந்து ஒரு காவியத்தை படைத்திருக்கிறார்.

1959, 1960 களில் உலக சினிமா ஒரு முக்கிய திருப்புமுனையை சந்தித்தது. முக்கியமாக பிரெஞ்சு சினிமாவில் 'தி 400 ப்ளோஸ்' தந்த பிரான்ஸ்வா த்ரூஃபோவும், அலென் ருஷ்னேயும் பிரெஞ்சு புதிய அலை சினிமா உருவாதற்கு காரணமாக இருந்தவர்கள். 1952-லிருந்து இன்று வரையிலான பிரெஞ்சு சினிமாவை எடுத்துக்கொண்டால் 'ஹிரோஷிமா மோன் அமுவா' முதல் 10 இடத்துக்குள் இருக்கிறது. இந்த படத்தின் வெற்றிக்கு இயக்குநரின் படைப்பு திறனும், மார்கரெட் தூராவின் மனோதத்துவத்தை சார்ந்த கதையம்சமும் தான்.

போருக்கு பின் ஹிரோஷிமாவில் நிகழ்ந்த கொடுமையினை காதலின் வேதனைக்கு குறியீடாக்குகிறார் இயக்குநர். முதல் காட்சியில் படு க்ளோசப்பில் இரண்டு உடல்களின் தோள்கள் தழுவி கிடக்கும் காட்சி. அவர்கள் உடலுறவில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள் என்பதை சொல்லும் அதே வேளையில் அந்த உடல்களின் மீது சாம்பல் மழையாக பொழிகிறது. கொஞ்ச நேரத்தில் ரேடியோ ஆக்டிவ் தனிமங்களாக அது மிளிர்கிறது. அதே இரு உடல்கள் இன்னும் முயங்கிக் கிடக்கின்றன. அங்கு ஆக்ரோஷமான செயல்கள் இல்லாமல் மென்மையான தழுவலை சொல்ல தோளும் கையும் மட்டுமே இயக்கத்தில் இருக்கின்றன. கொஞ்ச நேரத்தில் ரேடியோ அக்டிவ் தனிமங்களின் மினுமினுப்பு மறைந்து உடல்களின் மேல் வியர்வைத் துளிகள் பூத்து இருக்கின்றன.

அந்த இரண்டு உடல்களும் பேச ஆரம்பிக்கின்றன. அதில் ஆண் குரல் பெண்ணிடம் சொல்கிறது "நீ ஹிரோஷிமாவில் எதையும் பார்க்கவில்லை"? இந்த இடத்தில் இருவரும் ஹிரோஷிமாவில் இருக்கின்றனர் என்பதை இயக்குநர் உணர்த்துகிறார். அந்த பெண் பேச ஆரம்பிக்கிறாள் "ஹிரோஷிமா ஆஸ்பத்திரியை பார்த்தேன். ஹிரோஷிமா மியூசியத்திற்கு மூன்று முறை சென்றேன். ஹிரோஷிமாவில் எல்லாத்தையும் பார்த்து விட்டேன்" என்ற அவள் விவரிக்க விவரிக்க அந்த ஆணும் "நீ ஹிரோஷிமாவில் எதுவும் பார்க்கவில்லை" என்று சொல்லிக் கொண்டே வர, இயக்குநர் ஹிரோஷிமாவில் அணுகுண்டு வீசியபோது நடந்த கொடுமைகளை ஒரு விவாரண படம் போல காட்டிக் கொண்டே போகிறார். நேற்றைய பதிவில் நான் அணுவீச்சின் கொடுமையை விளக்கியது போக, அந்த படத்தில் வந்திருந்த காட்சியை எடிட் செய்து போட்டிருந்தேன். அந்த காட்சியை காண இங்கே அல்லது இங்கே சொடுக்கி 9 MB அளவுள்ள கோப்பை பெற்றுக் கொள்ளவும்.

காலையில் எழுந்திருந்த நாயகி ஹோட்டலின் மேல் மாடியிலிருந்து ஹிரோஷிமாவை பார்த்தபடி தேநீர் பருகுகிறாள். அறைக்கு திரும்பி வந்தவள் ஜப்பானிய நாயகன் படுத்திருக்கும் காட்சி தீடிரென இறந்து கிடக்கும் ஒரு ராணுவ வீரனை அவளுக்கு நினைவுப் படுத்துகிறது. பிறகு கேஷூவலாக நகரும் காட்சியின் வழியாக தான் தெரிகிறது 'அந்த பிரெஞ்சு பெண் நடிகையும், ஜப்பானிய கட்டிட கலை நிபுணரும் முந்தைய நாள் இரவு ஒரு பாரில் சந்தித்து, பிடித்தவுடன் படுக்கையில் இணைந்திருக்கிறார்கள். நாயகன் சொல்கிறான் ஹிரோஷிமா நிகழ்வின் போது தான் தூரதேசத்துக்கு போயிருந்ததால் தான் தப்பித்து குடும்பத்தை இழந்த சோகத்தை சொல்கிறான். அந்த பிரெஞ்சு நடிகை 'அமைதி' என்ற படத்தில் நடிக்க ஹிரோஷிமா வந்ததாகவும், மறுநாள் பாரீஸ் புறப்படுவதாகவும் சொல்லி விட்டு அவனை பிரிவதிலேயே குறியாக இருக்கிறாள்.

ஜப்பானிய நாயகன் ஏறக்குறைய அவள் மீது பைத்தியமாகி அவளின் பின்புலத்தை தெரிந்துக் கொள்ள விழைகிறான். அவளின் பின்புலத்தை அறிந்துக் கொள்ள ஏறக்குறைய மனோதத்துவ நிபுணரின் பாங்குடன் வெகு இயல்பான நடவடிக்கைகளுடன் அந்த பெண்ணின் ஆழ்மனதில் சென்று ஒவ்வொன்றாக சூட்சுமாக வெளிக் கொண்டு வருவதே இந்த படத்தின் பலம்.

பிரெஞ்சு பெண் எங்கு சென்றாலும் நாயகன் தொடர்ந்து சென்று கடந்த கால வாழ்க்கையை ரொம்ப இயல்பாக கேட்கிறான். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த பெண்ணின் மனதிலிருந்து அவளுடைய முதல் காதலின் காயத்திலிருந்து இரத்தம் கசிய ஆரம்பிக்கிறது. "காதல் வாழ்நாள் மிகக் குறுகியது" என்று ஆரம்பிக்கிறாள். மெல்ல மெல்ல நாயகன் அவளின் சொந்த ஊரைப் பற்றி கேட்க, பாரீஸ் பக்கத்தில் உள்ள நவேர் என்பது தான் தன் சொந்த ஊர் என்று மகிழ்ச்சியுடன் அவள் சொல்வதுடன் உரையாடல் ஆரம்பிக்கிறது. ஜம்ப் சீன்ஸ் எனப்படும் முறையில் காட்சிகள் நவேருக்கும், ஹிரோஷிமாவின் நிகழ்காலத்துக்கும் முன்னும் பின்னும் நமக்கு குழப்பம் ஏற்படாத வகையில் போய் வருகிறது. நாயகன் ஹிரோஷிமாவின் நிகழ்வின் போது நாயகி எங்கிருந்ததாக வினவுகிறான்.

ஏறக்குறைய மனதின் அடியில் புதைந்து போன நவேரின் நினைவலைகளில் முழ்கி மெதுவாக பேச ஆரம்பிக்கிறாள். இரண்டாம் உலகப்போர் முடிவின் காலகட்டத்தில் அவளது ஊரில் உள்ள ஜெர்மானிய போர் வீரன் ஒருவன் மீது காதல் கொள்கிறாள். மெல்ல அவளது முதல் காதலின் ஆழத்தை விவரிக்கிறாள். சட்டென்று எதோ ஞாபகம் வந்தவளாக ஜப்பானிய நாயகனிடமிருந்து கிளம்ப எத்தனிக்கிறாள்.

அப்போது ஜப்பானிய நாயகன் அந்த பிரெஞ்சு நடிகையிடம் தன்னை அந்த ஜெர்மானிய வீரனின் இடத்தில் வைத்து "நான் இல்லாத போது உனக்கு என்ன நிகழ்ந்தது?" என்று கேட்கிறான். ஏற்கனவே ஹிரோஷிமாவும், ஜப்பானிய நாயகனும் அவளது முதல் காதல் சூழ்நிலையை உணர்த்த ஆரம்பித்ததும் திரும்ப பேசுகிறாள். நவேரில் அவள் பைத்தியமாகி சின்ன அறைக்குள் அடைப்பட்டு கிடந்த காட்சியை விளக்குகிறாள். சுயநினைவின்றி சுவற்றை பிராண்டுவதும், கை நகங்களில் வழியும் இரத்ததை நக்குவதும் போன்ற காட்சிகளால் அவள் சுயநினைவின்றி அலைந்த போது அனுபவித்த கொடுமையை ஹிரோஷிமாவின் நிகழ்வுக்கு பிறகு நடந்த கொடுமையை காட்சிகளின்றி நமக்கு உணர வைப்பார் இயக்குநர்.

ஜப்பானிய நாயகனின் கேள்விகளால் இன்னும் இன்னும் அழமாக உள்மனதில் இறங்கி கொண்டே ஜெர்மானிய வீரனான அவள் காதலனுக்கு நிகழ்ந்ததை சொல்லுவாள். அவள் காதலனுடன் இணைய ஓடி வரும் போது ஜெர்மானிய வீரன் யாராலேயோ சுடப்படுவான். அவள் கண் முன்னமயே துடித்துக் கொண்டிருப்பான். அவ்வளவு சீக்கிரம் அவன் சாகவில்லை. கடைசியில் அவன் சாகும் போது அவளும் செத்துப் போனதாக உணருகிறாள். அந்த காட்சியில் தான் நமக்கு புரியும் ஏன் கதாநாயகி சுயநினைவிழந்து பைத்தியமாகிறாள் என்று.

காலம் செல்ல செல்ல அவனுடைய நினைவும் மறந்து போக மெதுவாக சுயநினைவுக்கு வருகிறாள். அவளது பெற்றோர்கள் அவளை பாரீசுக்கு அனுப்புகிறார்கள். அப்போது தான் ஹிரோஷிமாவில் குண்டு விழுந்ததாக பத்திரிக்கையில் படித்ததாக கூறுகிறாள். மீண்டு வந்த அவளுக்கு பெற்றோர்கள் திருமணம் செய்து வைக்க, நடிகையும் ஆகிறாள். இந்த எமோஷனல் காட்சிகளை மிக தத்ரூபமாக ரீவா என்ற நாயகி நடித்திருப்பாள்.

14 வருடங்களுக்கு பிறகு அவளது முதல் காதல் காயத்தை இதுவரை கணவனிடம் கூட சொல்லாமல் ஜப்பானிய நாயகனிடம் சொன்னதும் காயம்பட்ட மனது ஆறுகிறது. அந்த ஜப்பானிய நாயகனும் திருமணம் ஆனவன் தான். இருந்தாலும் பிரிந்து செல்ல நினைக்கும் அந்த பிரெஞ்சு நடிகையை ஹிரோஷிமாவில் இருக்குமாறு வேண்டுகிறான். கடைசி காட்சிகள் அவளின் முதல் காதல் முழுவதுமாக மறைந்துக் கொண்டிருக்க, ஹிரோஷிமாவும் ஜப்பானிய நாயகனும் அந்த முதல் காதலை முற்றிலுமாக நிரப்பியிருப்பதை உணருகிறாள். அவள் மனதில் நிகழும் மாறுதல்களை நல்ல காட்சிகளுடன் விளக்கியதோடு படம் முடிவடைகிறது.

இந்த படத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் காட்சிகளும், இயக்குநரின் திறனும் இன்றளவும் விவாதிக்கப்பட்டும், ஒரு திரைப்பாடமாக ஏற்று கொள்ளப்பட்டும் வருகிறது. இந்த படத்தில் ஆரம்பத்தில் ஒரு விவரணமாக சொல்லப்படும் ஹிரோஷிமா காட்சிகள் ஹிரோஷிமா மியூசியத்தில் இருந்த வீடியோ காட்சிகள் என்று கூறுகின்றனர். ஆதாரம் இல்லை.

இந்த படத்தை பற்றி மேலும் தெரிந்துக் கொள்ள இங்கே சொடுக்கவும்.

குறிப்பு: இந்த பதிவு இரண்டாம் உலகப்போரை முடிவுக்கு கொண்டு வந்த நிகழ்வின் பின் உள்ள அரசியலை விமர்ச்சிப்பதற்க்காக அல்ல. இரண்டாம் உலகப்போரை முடிக்கு கொண்டு வந்த வரலாற்று நிகழ்வுகளையும்,அங்கு நிகழ்ந்த அவலங்களையும், அதை சார்ந்த பல திரைப்படங்களில் ஒரு படத்தையும் மட்டுமே அலசுகிறது. அதனால் இந்த பதிவில் நிகழ்வுகளை பறவை கண் பார்வையை கொண்டு பார்க்கும் படியும், சில உணர்வுகளின் உள் சென்று உணரும் படியும் எழுத நினைந்துள்ளேன். தவறு எங்காவதிருந்தால் திருத்துங்களேன்.

இரண்டாம் உலகப்போரில் நடந்த எத்தனையோ நிகழ்வுகளில் ஜப்பானின் மீதான அமெரிக்காவின் அணுகுண்டு தாக்குதல் மிகுந்த விவாதத்துக்குள்ளானது. ஆகஸ்ட் 6, 1945-ம் ஆண்டு ஹிரோஷிமாவின் மீதும், ஆகஸ்ட் 9,1945-ம் ஆண்டு நாகசாகியின் மீதும் அமெரிக்கா அணு ஆயுத தாக்குதலை தொடுத்தது மோசமான விளைவின் பிறகு, ஆகஸ்ட் 15, 1945-ல் ஜப்பான் சரணடைந்ததோடு இரண்டாம் உலகப் போர் முடிவுக்கு வந்தது.

அணு தாக்குதலுக்கும் முன் இரண்டாம் உலகப்போரில் ஜப்பானின் கை ஓங்கியிருந்த போது அது செய்த அட்டகாசமும், அட்டூழியமும் வரலாற்றின் கரைபடிந்த பக்கங்களில் உள்ளது. 1937 மத்தியில் ஜப்பான் சீனாவில் உள்ள மஞ்சூரியாவை கைபற்றிய பிறகு டிசம்பரில் நான்கிங் என்ற இடத்தில் 200,000 முதல் 300000 சீனர்களை காரண காரியமில்லாமல் கொன்று குவித்தது. பெண்களை வன்புணர்வு செய்தனர். போருக்கு பின் சீனர்களை உயிருடன் கொன்று புதைத்த மிகப்பெரிய புதைகுழியை கண்டுபிடித்தார்கள். 1941 ஜூலையில் ஜப்பான் இந்தோ-சீனாவையும்,கிழக்கு ஆசியாவையும் ஆக்கிரமித்த பிறகு ஜப்பானின் மீது அது வரை போரில் கலந்துக் கொள்ளாத அமெரிக்கா பொருளாதார தடையை விதித்தது. இதை பொறுக்க முடியாத ஜப்பான் டிசம்பர் 7, 1941, காலை 7:45 மணிக்கு ஜப்பானியர்கள் வாஷிங்டனுடன் உடன்படிக்கை விசயமாக பேசிக் கொண்டிருக்கும் சமயம் அமெரிக்காவின் கப்பற்தளங்களில் ஒன்றான பேர்ல் ஹார்பரை தாக்கியது.

பேர்ல் ஹார்பர் நிகழ்ச்சிக்கு பிறகு அமெரிக்கா பிரிட்டன் உதவியுடன் உக்கிரமாக உலகப்போரில் இறங்கியது. ஜப்பானின் மீது கொண்ட வஞ்சினம் தான் அமெரிக்காவை முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்தது. ஜப்பான் மீது பல்முனை தாக்குதல்களை அமெரிக்கா தொடுக்க ஆரம்பித்தது. நீயா? நானா? என்ற போட்டியில் நானே என்று அமெரிக்கா நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயம்.

1938-ம் ஆண்டு வாக்கில் ஜெர்மனி விஞ்ஞானிகள் அணுவை பிளந்துவிட்டார்கள் என்ற செய்தி பல நெருக்கடியை கொடுத்தது. ஜெர்மனி முதலில் அணு ஆயுதத்தை தயாரித்து விடுமோ என்ற பயம் எல்லோரையும் தொற்றிக் கொண்டது. ஹிட்லரின் கையில் அணு ஆயுதம் கிடைத்தால் உலகம் மிக மோசமடைந்து விடும் என்ற பயம். ஹிட்லரின் யூத வெறி காரணமாக அணுவை பிளந்த விஞ்ஞானிகளுக்கு சரியான இலக்கில்லாமல் போய் விட்டது.ஜெர்மனியில் அணு ஆராய்ச்சி சரியாக போகவில்லை. ஜெர்மனியை விட்டு வந்த யூதனான ஐன்ஸ்டீன் முதலானோர் அமெரிக்காவை வலியூறுத்த அன்றைய அதிபர் ப்ராங்க்ளின் ரூஸ்வெல்ட், 'மன்காட்டன் ப்ராஜக்ட்'(manhattan project) என்ற ரகசிய அணு ஆய்வு ப்ராஜக்ட் ஒன்றை நிறுவினார்.

ராபர்ட் ஜே ஆப்பன்ஹைமர் தலைமையில் நாட்டில் தலைச்சிறந்த அணுவிஞ்ஞானிகள் ஆராய 200,000 பேர்களை கொண்டு ஒரு ரகசிய அணு ஆயுத வடிவமைப்பு நடந்துக் கொண்டிருந்தது. கடுமையான ஆராய்ச்சியின் பலனாக யூரேனியம்-235, ப்ளுட்டோனியம் போன்ற கனிமங்களை பிளந்து சங்கிலித் தொடர் வினைகளின் மூலம் எண்ணி பார்க்க முடியாத அளவு சக்தி உண்டாக்க முடியுமென நிறுபித்தனர்.1945, ஜூலை 16 ப்ளூட்டோனியம் கொண்டு தயாரிக்கப்பட்ட 'பேஃட் பாய்' (fat boy) என்ற முதல் அணு ஆயுதம் தயாரிக்கப்பட்டது. சோதனை முயற்சியாக அன்று நியூமெக்ஸிகோவில் ட்ரினிட்டி (Trinity) என்ற பெயரில் வெடிப்பு நிகழ்த்தினார்கள். உயரே கிளம்பிய காளான் புகையும், வெளிச்சமும், வெடி அதிர்வும் பல மைல்களுக்கு அப்பால் இருந்த விஞ்ஞானிகளையும் மூச்சடைக்க வைத்தது. அந்த அளவு சக்தியின் வெளிப்பாடு எங்கேயும் அவர்கள் கண்டதில்லை. உலகின் முதல் அணு வெடிப்பு சோதனை வெற்றிகரமாக முடிந்தது.ஆப்பன்ஹைமர் சோதனை முயற்சி முன்பு வரை எண்ணியிருந்த அணு ஆற்றலுக்கு 10 மடங்கு அதிகமிருப்பதை எண்ணி வியந்து போனார். டிரினிட்டி அணு வெடிப்பின் வீடியோ க்ளிப்பிங்ஸ்க்கு இங்கே சொடுக்கவும்.

அமெரிக்காவுக்கு ஜப்பானால் நெருக்கடி அதிகமாகி கொண்டே போனது. ஜப்பானை வென்று முழுவதும் ஆக்கிரமிக்கும் வரை இரண்டாம் உலகப்போருக்கு முடிவு வராது என புதியதாக பதவிக்கு வந்திருந்த அதிபர் ட்ரூமென் கணக்கு போட ஆரம்பித்தார். வழக்காமான வழியில் சென்று போரிட்டு வென்றால் 100 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட அமெரிக்கர்களை இழக்க வேண்டிவரும் என்று எண்ணினார். அதற்கு ஒரே தீர்வு அணு ஆயுதத்தை ஜப்பானுக்கு எதிராக பயன்படுத்துவது. மன்காட்டன் ப்ராஜக்ட்டில் அணு ஆயுதத்தை பயன்படுத்துவதற்கு பயங்கர எதிர்ப்பு இருந்தது. 2 பில்லியன் அந்த காலத்தில் செலவழித்து தயாரிக்கப்பட்ட ஆயுதம் சும்மா தூங்கி கொண்டிருக்க முடியுமா? என்று பல பேரின் ஆதங்கம்.

ஜப்பானுக்கு முன்னெச்சரிக்கை கொடுக்காமல் ஜப்பானின் சில முக்கிய நகரமான க்யாட்டோ, ஹிரோஷிமா,யோககாமா,கோகுரா போன்ற நகரங்கள் அணு ஆய்தத்தால் அமெரிக்கா தாக்க பட்டியலிட்டது. கடைசியில் ஹிரோஷிமா தான் முதல் குறி என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது. கர்னல் பால் திப்பெட் (Paul tibbets) கமெண்டராக நியமிக்கப்பட்டார். ஆகஸ்ட் 6, 1945 என்று நாளும் தீர்மானிக்கப்பட்டது. திப்பெட் தலைமையில் புறப்படும் குழுவிற்கு அதுவரை அணுகுண்டு என்றால் என்ன? அதன் விளைவு என்ன? என்று தெரியாது. மன்காட்டன் விஞ்ஞானிகள் விளக்கம் கொடுக்க வந்த போது சோதனை அணுகுண்டு வெடிப்பு பற்றிய படத்தை, ப்ரொஜடர் வேலை செய்யாததால் போட்டு காட்ட முடியவில்லை. விஞ்ஞானிகள் விளக்கியதிலிருந்தும், புகைப்படங்களிலிருந்தும் நடக்க போகும் விபரீதத்தை அறிந்து உறைந்து போனார்கள். குண்டு போட்டவுடன் போர் விமானத்தை அதிர்வலை தாக்கும் என்பதால் எப்படி தப்பிப்பது போன்ற பயிற்சிகள் கொடுக்கப்பட்டது.

Little Boy


'இனோல கே' (ENOLA GAY) என்ற B-29 வகை போர் விமானத்தில் 'லிட்டில் பாய்' என்ற யூரேனியம்-235-ல் ஆன அணு ஆயுதம் ரெடியாக ஏற்றப்பட்டது. லிட்டில் பாய் அணு ஆயுதத்தின் மொத்த எடை 4,045KG, சுற்றளவு 0.7 மீட்டர், நீளம் 3.2 மீட்டர், வெடிக்கும் போது 12,000 டன் டி.என்.டியை ஒருங்கு சேர வெடித்தால் உண்டாகும் சக்தி. லிட்டில் பாயின் வெடிப்பை தூண்டும் சர்க்கியூட்டுகள் இன்னும் பொருத்தபடவில்லை. ஹிரோஷிமாவை நெருங்கும் போது பொருத்தப் போவதாக கூறப்பட்டது.இனோலா கே மற்ற இரண்டு உளவு விமானங்களுடன் கிளம்புகிறது. கிளம்பிய 15 நிமிடத்தில் லிட்டில் பாய் என்ற அணுகுண்டில் அசெம்பிளி வேலைகள் நடைபெறுகின்றன. சரியாக மூன்று மணி நேரம் கழித்து இனோலா கே மற்ற இரண்டு விமானங்களுடன் Iwo Jima என்ற இடத்தில் வானில் சந்திக்கின்றன.

காலை 6:15 மணி (ஹிரோஷிமா நேரப்படி) அளவில் ஒரு உளவு விமானம் முன் சென்று வானிலை ஹிரோஷிமாவில் மிகச் சரியாக இருக்கிறது என்று திப்பெட்டிடம் அறிவிக்கிறது. காலை 6:30 மணி அளவில் திப்பெட் தன் குழுவிடன் 'இதோ ஹிரோஷிமா' என அறிவிக்கிறார். இன்னும் 1 மணி 45 மணி நிமிடங்கள் இருக்கும் நிலையில் குழு அணுகுண்டின் சர்க்கியூட்டுகளை உயிருட்டும் பணி நடக்கிறது. ஹிரோஷிமாவை நெருங்கும் நேரத்தில் விமானத்தின் உயரத்தை சரியான அளவிற்கு கொண்டு வருகிறார்கள். வானம் தெளிவாக இருந்தததால் ஹிரோஷிமாவின் நடுவில் உள்ள T வடிவில் உள்ள அயோய் பாலத்திற்கு குறி வைக்கிறார்கள்.
சரியாக ஹிரோஷிமா நேரப்படி காலை 8:15-க்கு மணிக்கு கவுண்ட் டவுண் ஆக அணுகுண்டு விமானத்திலிருந்து விடுவிக்கப்படுகிறது. 18000 அடி உயரத்தில் அணுகுண்டு தன்னால் எரியூட்டப்படுகிறது. விமானம் திரும்பி கண்மண் தெரியாத வேகத்தில் வந்த வழியில் விரைகிறது. 43 நொடிகளில் ஒளி விமானத்தை நிரப்புகிறது. பர்ப்பிள், சிகப்பு கலவையினூடே கருப்பு கலரில் காளான் வடிவில் அடர்த்தியான புகை ஹிரோஷிமா நகரையே மறைக்கிறது. ஒரே நிமிடத்தில் 20000 அடி உயரத்தை அடைந்த காளான் புகை கொஞ்ச நேரத்தில் 30000 அடிக்கு உயர்கிறது. திப்பெட் விமானத்தில் அறிவிக்கிறார் "வரலாற்று சிறப்புமிக்க முதல் அணுகுண்டை வெடித்து விட்டோம்".

ஹிரோஷிமா அணுகுண்டு வெடிப்பு


கீழே ஹிரோஷிமாவில் 12000 கிலோடன் டி.என்.டி ஒரு சேர எல்லோர் தலையிலும் வெடிக்கிறது. கண்ணை கூசும் வெளிச்சம். அதை தொடர்ந்து சூரியனை மறைத்த கறுப்பு. எங்கும் இருட்டு. வெடித்த பகுதியை சுற்றி வெப்பநிலை 7000 பாரன்ஹீட்டுக்கு உயருகிறது, மணிக்கு 980 மைல் வேகத்தில் வெடி அழுத்தம் 1 மைலுக்குள் இருக்கும் எல்லோரையும் சம்பலாக சிதறடிக்கிறது. அணு வெடிப்பு ஆல்பா,பீட்டா,காமா, நியூட்ரான் கதிரியக்கங்களை வெளியிடுகிறது.





2 மைல்களுக்குள் இருப்பவர்கள் அனைவரும் சாம்பல் ஆகிறார்கள். 2 மைல்களுக்கு அப்பால் இருப்பவர்களின் கட்டிடம் சிதைந்து, தீ மூடிய உடலின் பாகங்களை தவிர மற்ற எல்லா பாகங்களையும் சுட்டு பொசுக்கிறது. தீ காயத்தில் தப்பியவர்களை கதிரியக்கம் உடனே கொல்கிறது. எங்குமே மரண ஓலம். வெப்பத்தை கண்டு ஊரின் நடுவில் ஓடும் ஆற்றில் குதிக்கிறார்கள். ஆறு முழுவதும் தீக்கனலாக எரிகிறது. உடம்பில் போட்டிருந்த துணி தான் தொங்குகிறது என்று பார்த்தவர்களுக்கு அதிர்ச்சி. உடம்பில் தோல் பாலம் பாலமாக உரிந்து தொங்குகிறது. பாதிப்படைந்தவர்கள் ஒருவரின் முகத்தை ஒருவர் அடையாளம் காண முடியவில்லை.

முதல் 3 மணி நேரத்திற்குள் எடுத்த படம்



அணுகுண்டு வெடித்த 3 மணி நேரம் கழித்து மொத்தமே 6 போட்டோகளே எடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு போட்டோகிராபர் விளக்குகிறார். "...ஹிரோஷிமா நகரெங்கும் தீப்பிடித்து எரிகிறது. நகரின் பக்கத்தில் உள்ள டெய்சி பள்ளியிலிருந்து குழந்தைகள் தீக்காயங்களுடனும்,மற்ற பாதிப்புகளுடனும் வெளியே வருகிறார்கள். என்னுடைய கேமிரா வழியாக பார்க்கிறேன். குழந்தைகள், பெற்றோர்கள், ஆடவர்கள் யாவரும் 'என் உடம்பு எரிகிறது என் உடம்பு எரிகிறது' என கதறுகிறார்கள். நிறைய பேர் தண்ணீர் வேண்டும் தண்ணீர் வேண்டும் என இலக்கின்றி அலறுகின்றனர். எத்தனை கொடூரமான குணம் எனக்கு, இந்த கொடிய வேளையில் புகைப்படம் எடுக்கிறேனே என என் மனசாட்சி பிடுங்கி தின்கிறது. அது என் தொழில் என்று சமாதானம் அடைகிறேன். எப்படியோ திரணின்றி சட்டரை அமுக்கி முதல் படத்தை எடுத்தேன். அடுத்து கேமிராவை திருப்பிய போது தீக்காயத்தால் அலறி துடித்து கொண்டிருக்கும் குழந்தை அரைநிலையில் எரிந்த பிணத்தின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து இருக்கிறது. அது அந்த குழந்தையின் தாயார் தான். என்னால் கேமிராவின் வீவ் ஃபைண்டரின் வழியாக பார்க்க முடியவில்லை. கண்ணில் கண்ணீர் முட்டி வீயூவ் ஃபைண்டரை மறைக்கிறது"

இனோலா கே வெற்றிகரமாக அமெரிக்காவில் நுழைய உற்சாகமான வரவேற்பு அளிக்கப்படுகிறது. சரியாக 16 மணி நேரம் கழித்து அமெரிக்காவின் அதிபர் ட்ரூமென் அறிக்கையை வாசிக்கிறார். உலகின் முதல் அணு ஆயுதத்தை அமெரிக்கா தான் தயாரித்தது. போரை முடிவுக்கு கொண்டு வரும் என்ற நினைப்பின் ஜப்பானின் மேல் பயன்படுத்தப்பட்டது என்கிறார்.


எஞ்சிய உறுதியான கட்டிடம்


ஹிரோஷிமாவில் மட்டும்

இறப்பு/காணாமல் போனவர்கள்: 70000 - 80000
காயம் பட்டவர்கள்: 70000
மக்கள் தொகை : 35,000 per sq mile
மொத்த கேஸூவாலிட்டி ; 140,000 - 150000
சிதிலமடைந்த பரப்பு : 4.7 Sq mile

இதில் கதிரியக்கத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இரத்த புற்று நோய், வயிற்றுபோக்கு, முடிஉதிர்தல் என்று அடுத்தடுத்த வருடங்கள் இறந்தவர்கள் நிறைய பேர். தப்பித்தவர்களுக்கு கதிரியக்கத்தால் பிறந்தவர்கள் ஊனமான குழந்தைகளே.

திரும்ப 3 நாள் கழித்து, நாகசாகியில் அமெரிக்கா இதை விட வலிமை வாய்ந்த அணுகுண்டை போடுகிறது. அங்கும் பாதிப்பு அதிகம் என்றாலும், மலைகள் சூழ்ந்து இருந்ததால் உயிர் இழப்பு ஹிரோஷிமாவை விட குறைவு. இத்துடன் ஜப்பான் சரணைடைகிறது.

ஹிரோஷிமாவில் உயிர் பிழைத்தவர்களின் மனப்பதிவுகளை படித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு சில பதிவுகளுக்கு பிறகு எனக்கு அதற்கு மேல் தொடர தைரியமில்லை. எடுத்துக்காட்டாக...

சின் ஷியின் ட்ரை சைக்கிள்

சின் ஷி 3 வயது பையன். அவனுக்கு 3 சக்கர வண்டி என்றால் உயிர். ஹிரோஷிமாவில் அணுகுண்டு போட்ட சமயத்தில் கிமிக்கோ என்ற நண்பனுடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். அதில் இருவரும் உயிர் இழந்தார்கள். உயிர் பிழைத்த பெற்றோர்கள் இறந்த குழந்தைகளை தோட்டத்திலே புதைத்தார்கள்.

40 வருடங்கள் கழித்து குழந்தைகளை நல்ல கல்லறையில் புதைக்க அவனது பெற்றோர்கள் புதைந்த இடத்தை தோண்ட ஆரம்பிக்கிறார்கள். பக்கவாட்டில் முதலில் துருபிடித்த பைப் வருகிறது. இழுத்துப்பார்த்ததில் அது சின் ஷின் ட்ரை சைக்கிள். அவனது தாய் மெல்ல விசும்ப தொடங்குகிறாள்.

இன்னும் தோண்டும் போது வெள்ளையாக ஏதோ தெரிகிறது. சாப் ஸ்டிக்கை வைத்து மெதுவாக மண்ணை விளக்கி பார்த்தால் சிறிய சிறிய எலும்புகள். சின் ஷியின் எழும்புகள். 40 வருடமாக பெற்றோர்கள் மனதில் புதைந்திருந்த சின் ஷி கண்ணீராக வெடித்து வெளியேறுகிறான்.

சின் ஷி.... சின் ஷி....


ஹிரோஷிமா பாதிப்புகளை சொல்லும் சிறிய வீடியோ படத்தை இங்கே டவுன்லோட் பண்ணிக் கொள்ளுங்கள். அதை நானே எடிட் செய்தது. மேலுள்ள சுட்டி வேலை செய்யவில்லையெனில் இங்கே இறக்கிக் கொள்ளவும்.

இந்த கருத்தை ஒட்டிய ஒரு திரைப்படத்தை நாளை பார்ப்போம்.

முதலில் சொந்தக் கதை:

என்றைக்கு ப்ளாக்கில் பதிய ஆரம்பித்தேனோ அன்றிலிருந்து எனக்கு உலக சினிமாவை பார்க்கும் வாய்ப்பும் அதிகரித்தது. இன்னும் ஆரம்ப கட்டத்திலேயே நான் இருந்தாலும் உலக சினிமாவை நான் பார்ப்பது எதை நோக்கிய தேடல் அல்லது எதிர்பார்ப்பு என்பது எனக்கே தெரியவில்லை. குவார்ட்டரும், கட்டிங்கும் ஊத்தி அடித்தால் ஏற்படும் அதே போதையை மாறுபட்ட சினிமாவை பார்ப்பதிலும், அலசுவதிலும் ஏற்படுகிறது.

பதிவுகளிலே ஆங்காங்கே உலக சினிமாக்களை பற்றி வந்துக்கொண்டிருந்த போதும் ஆரம்பத்தில் உலக சினிமாவைப் பற்றிய முழு அறிமுகத்துக்கு எந்த நூலும் படிக்க கிடைக்கவில்லை. முதலில் எங்கேயாவது நூலை நுனியை பிடித்து ஏறலாம் என நன்கு அறிமுகமான குரோசோவாவில் ஆரம்பித்தேன். என்னுடைய உலக சினிமா பரப்பளவை ஜப்பானை விட்டு விரிவாக்கி ஈரானிய சினிமாவில் பயணத்தை தொடர்ந்து, அவ்வப்போது ஹாலிவுட்டில் இளைப்பாறி, பிரெஞ்சு சினிமாவை கண் குளிர பார்த்துக் கொண்டே, ருஷ்ய சினிமாவை நோக்கி பயணத்தை தொடர்கிறேன்.

குழந்தை பிறந்திருந்த போது மதுரைக்கு சென்றிருந்தேன். அந்த சமயத்தில் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் தொகுத்த 'உலக சினிமா' என் கவனத்தில் இருந்து கொண்டே இருந்தது. மதுரை இலக்கிய பண்ணையில் எஸ்.ராவின் உலக சினிமாவை பார்த்த போது அதன் அட்டைப்படத்தை கண்ணால் தான் அனுபவிக்க முடிந்ததே தவிர 500 ரூபாயான புத்தக விலையைப் பார்த்ததும் மூர்ச்சையாகி விட்டேன். 500 ரூபாய் கொடுத்து அந்த புத்தகத்தை வாங்குவதில் என் மனைவியை தவிர வேறு எந்த பிரச்சனையுமில்லை.ஆனால் புத்தகத்தில் உள்ள விசயங்கள் அவ்வளவாக வெளியே அலசப்படாத போது புத்தகத்தை வாங்கினால் பயனுள்ளதாக இருக்குமா? என்ற கேள்வி எனக்கு திகிலை மட்டுமே ஊட்டியது. ஏனெனில் ஒரே ஒரு புத்தகத்தை தான் மேல் ஷெல்பில் அடுக்கி வைத்திருந்தார்கள். அதை தொட்டு படித்துப் பார்க்கக் கூட பயம். மேலும் நான் உலக சினிமாவை 'அ','ஆ' என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தவன். ஆகையால் படித்திருந்தாலும் ஒன்றும் புரிந்திருக்காது என்பது வேறு விசயம்.

அண்மையில் சிங்கப்பூர் நூலகத்தில் உலகசினிமா புத்தகத்தை பார்த்ததும் என் மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை. ஏனெனில் அச்சமயம் உலக சினிமாவில் ப்ரீ-கேஜி வரை தேறியிருந்தேன். முதல் நாள் என்னுடைய நூலக அட்டையில் கடன் வாங்க இடமில்லை. தமிழ் சினிமா புத்தகம் எடுக்க யாரும் வரமாட்டார்கள் என்பதை அங்கு அழகாக அடுக்கி வைத்திருக்கும் புத்தகமே சாட்சியம் சொல்லும். தைரியமாக அடுத்த நாள் சென்று அந்த புத்தகத்தை எடுத்தேன்.

இந்த நட்சத்திர வாரத்தில் என்னை சினிமா பற்றி மட்டுமே பேச வைக்கும் அளவை விட மிக கனமான அறிமுக புத்தகம் எஸ்.ராவின் உலக சினிமா. எனக்கு உலக சினிமாவைப் பற்றி விரிவான பார்வையை கொடுத்தது அந்த புத்தகம் தான் என்றால் மிகையாகாது.

இனி 'உலகசினிமா' புத்தகத்தை பற்றி:

நல்ல கனமான அட்டையில் 750 பக்கத்தை உள்ளடக்கிய மிகவும் அடக்கமான புத்தகம். புக்மார்க் செய்து கொள்ள நல்ல நீளமான சிகப்பு கயிறு கொடுத்திருக்கிறார்கள். அட்டையை கவர் செய்கிற மாதிரியான கவரின் சைடில் ராமகிருஷ்ணனின் அருமை பெருமைகளை வழக்கமாக விளக்கியிருப்பார்கள். புத்தகத்தை வெளியிட்டவர்கள் 'கனவு பட்டறை'. முதல் பதிப்பு டிசம்பர் 2004.


சவுத் இண்டியன் மீல்ஸ் சாப்பிட்டால் எப்படி முதலில் நெய் ஊற்றி பருப்பு சாதம்,பிறகு வரிசையாக சாம்பார்,மோர்குழம்பு இல்லையென்றால் காரக்குழம்பு,ரசம், தயிர், பாயசம் என்ற அளவிலேயே எல்லா தலைப்புகளும் சுவைப்பட தொகுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. முதல் பகுதியில் ஆரம்பக் கால சினிமா வரலாற்றைப் பற்றி அலசுகிறது. சினிமா தோன்ற உதவிய மூததையர்களான வில்லியம் ஹென்ரி ஃபாக்ஸ் டால்பர், எடிசன், லூமியர் சகோதரகளையும், அவர்கள் கண்டுபிடித்த கருவிகளையும் அலசுகிறது. பிறகு ஆரம்பகால சினிமா கண்டுபிடிப்புகளையும், ஹாலிவுட் தோன்றிய வரலாறையும் பிரெஞ்சு சினிமா வரலாறையும் விரிவாக அலசுகிறது.இரானிய, இத்தாலிய, ரஷ்ய, ஜெர்மானிய, கொரிய திரைப்படங்களின் வரலாற்றையும் மிகச் சிறிதாக அலசிவிட்டு தொடர்கிறது.

இரண்டாம் பகுதி மிக முக்கியமானது.உலகில் சிறந்த நூறு படங்களை சின்ன சின்ன அறிமுகங்களுடன் ஏராளமான படங்களுடன், இயக்குநர், வருடம்,நாடு போன்ற விசயங்களுடன் சுருக்கமாக நச்சென்று இருக்கிறது. இந்த நூறு படங்களும் தேர்வுகுழுவின் விருப்பப்படி தான் தொகுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அந்த நூறு படங்களில் சொல்லப்படாத சிறந்த 100-க்கும் மேற்பட்ட படங்கள் உள்ளேயும் வெளியேயும் இருக்கலாமென ஆசிரியர் ஒத்துக் கொள்கிறார். நான் IMDB-ல் சிறந்த 250 படங்களை தேடிய போது அதிகமான ஹாலிவுட் படங்களே சொல்லப்பட்டிருப்பதாக எனக்கு தோன்றுகிறது. ஏனெனில் அது பார்வையாளர்களின் வாக்கெடுப்புபடி அடுக்கப்படுகிறது. நான் அந்த நூறுபடங்களில் சில படங்களை பார்த்த போது அவரது சாய்ஸில் தப்பில்லை என்று தான் தோன்றுகிறது.

முன்றாம் பகுதி 'உரையாடல் தொடர்கிறது' என்ற தலைப்பில் சிறந்த உலக சினிமா இயக்குநர், நடிக நடிகைகள், தொழில் நுட்ப கலைஞர்களின் பேட்டிகளை தமிழ்படுத்தியிருக்கிறார்கள். இதற்கு எஸ்.ராவின் நண்பர்கள் முரளி மனோகர்,புவனேஷ், சா தேவதாஸ்,ஜி.குப்புசாமி, ஹரன் ஆகியோர்கள் உதவியிருக்கிறார்கள். இதுவும் மிக அருமையான பகுதி. குரோசவா, தொசிரே முபுனே, ரித்விக் கடாக், சமீரா மெக்மல்பப், மர்லின் மன்றோ, மனோஜ் ஷியாமளன்,அல்பாசினோ என பல கலைஞர்களின் பேட்டிகள் 36 எண்ணம் தேரும்.

நான்காம் பகுதி 'சினிமா சில பார்வைகள்' என்ற தலைப்பில் திரைப்படங்களை ஒப்பீடுகளுடன் கொஞ்சம் ஆழமாக அலசுகிறது. எடுத்துக்காட்டாக 'சினிமாவுன் நானும்' என்று ஐசன்ஸ்டீன் சொல்லுவதையும், இவான் தி டெரிபிள் என்ற ரஷ்ய படத்துக்கு ஸ்டாலின் ஐசஸ்டீனை விசாரித்த டிரான்ஸ்கிரிப்ஷனும், 'தி கிரேட் டிக்டேட்டர்' என்ற சார்லி சாப்ளினின் முதல் பேசும் படத்தில் ஹிட்லர் வேடத்தில் இருக்கும் சாப்ளின் பேசுவதாக வரும் வசனத்தையும்,இலக்கியமும் திரைப்படங்களும் என்ற தலைப்பில் பி.கே.நாயர் பேசுவதையும் கட்டுரைகளாக ஆசிரிய தொகுத்திருக்கிறார். இது ஒரு 24 எண்ணம் தேரும்.

ஐந்தாம் பகுதி அகிரா குரோசவா, ஹிட்ச்காக், ஸ்பைக் லீ, சத்யஜித் ரே முதலான உலகில் தலை சிறந்த 50 இயக்குநர்களைப் பற்றி அருமையான அறிமுகப்பகுதியாக அமைகிறது. இயக்குநர்களின் அறிமுகத்தின் போது அவர்களின் தலைச்சிறந்த படங்களைப் பற்றிய அறிமுகமும், சின்ன கதை குறிப்புமாக சுவையாக தொகுத்திருக்கிறார்.

பகுதி ஆறும், ஏழும் இந்திய சினிமாவைப் பற்றி பேச ஒதுக்கியிருக்கிறார் ஆசிரியர். ஆறாம் பகுதியில் இந்தியாவின் ஆரம்பகால சினிமாவை பற்றியும், தாதா சாகிப் பால்கே, சாந்தாராம் சினிமா, சத்யஜித் ரே-தாகூர் சினிமா முதலானவற்றை அலசுகிறது.

ஏழாம் பகுதியில் சிறந்த 27 இந்திய இயக்குநர்களை பற்றிய அறிமுகப்பக்கம். அதில் மகேந்திரன், மணிரத்தினம்,பாலச்சந்தர், பாரதிராஜா போன்ற தமிழ் இயக்குனர்களும், எம்.டி.வாசுதேவன் நாயர், மிருணாள் சென் , நிமாய்கோஷ் போன்ற மற்ற இந்திய இயக்குனர்களைப் பற்றிய அருமையான அறிமுகம்.

எட்டாம் பகுதி திரைப்படவிழாக்கள், விருதுகள், சினிமா இதழ்கள்,100 சிறந்த சினிமாப் புத்தகங்கள் என பல தலைப்புகள் உள்ளன.

குழந்தைகள் திரைப்படங்கள், டாகுமெண்டரிகளை பற்றி ஒன்பதாம் பகுதியிலும்,சினிமாவின் எதிர்காலம் பற்றி சின்ன தலைப்புகளில் பத்தாம் பகுதியிலும் தொகுத்திருக்கிறார் ஆசிரியர்.

ஹஹஹஹ....ம்ம்ம்ம்... மூச்சு விட்டுக் கொள்கிறேன்.

கண்ணில் பட்ட சில குறைகள்;

புத்தகம் அருமையாக வந்திருந்தாலும் சில குறைகள் கண்ணில் பட்டு தொலைக்கிறதே.

1.ஆங்காங்கே வார்த்தை பிழைகளை கண்டேன்.புத்தகம் தயாரித்த அவசரம் தெரிகிறது.

2.மற்ற மொழிகளில் எனக்கு அறிமுகமில்லா சமயத்தில் பிரெஞ்சு படங்களை பற்றி என் பதிவுகளில் அலசும் போது ரோசவசந்த், ரவியா ஆகியோர் விளக்கம் தந்த இயக்குநர்களின் பிரெஞ்சு பெயர்கள் புத்தகத்தில் தப்பாகவே கையாளப்பட்டிருக்கிறது. புத்தகத்தில் அந்த பெயர்கள் சீராக கையாளப்பட்டிருந்தால் பரவாயில்லை. நிறைய இடத்தில் சீரற்ற தன்மையை பார்க்கிறேன். உதாரணத்துக்கு 'தி 400 புளோஸ்' படத்துக்கு அறிமுகம் தரும் போது இயக்குநரை 'பிரான்சிஸ் த்ரூஃபா' என்று அழைத்து விட்டு, 'உலகின் தலைச்சிறந்த இயக்குநர்' என்ற தலைப்பில் அவரை 'ப்ரான்ஸ்வா த்ரூஃபோ' என்று சரியாக அழைக்கிறார்கள். தலை சிறந்த இயக்குநர்கள் பக்கத்தை தொகுத்தவர் யார் என்று பார்த்தேன்.வெ.ஸ்ரீராம் என்று இருந்தது. பெயர்களின் சீரமையை பார்க்க தவறியிருந்தார்கள்.

3.அது போக 'நாலாவது கண்'சந்திரன் ஒரு பிரச்சனையை முன் வைத்திருந்தார். அது இங்கு out of context என்றாலும் என்னை கொஞ்சம் அந்த புத்தகத்துடன் சரி பார்க்க வைத்தது. ஆம், சந்திரனின் 'ஆஸ்கார் பரிசின் கதை'யும் இடம் பெற்றிருந்தது.

மேலோட்டமான சுவை முத்துக்கள்

அந்த புத்தகத்திலிருந்து மேலோட்டமாக சில சுவையான செய்திகளை தொகுத்திருக்கிறேன்.

1. நெப்போலியனை கதாபத்திரமாகக் கொண்டு 163 திரைப்படங்கள் வந்துள்ளன.

2. காந்தியாக நடித்து புகழ்பெற்ற பென் கிங்ஸ்லியின் இரண்டு தலைமுறை முன்னோர்கள் இந்தியர்கள். அவர் அப்பாவின் பூர்வீகம் குஜராத். உண்மையான பெயர் கிருஷ்ணா மஞ்சி.

3. காந்தி படத்திற்கு முன்பே மகாத்மா காந்தியைப் பற்றி முதல் டாகுமெண்டரி எடுத்தவர் ஏ.கருப்பன் செட்டியார்.

4. சிறுவயதில் பார்த்த ஒரு குடிகாரனின் நடையை பார்த்து தான் சாப்ளின் படங்களில் அதே மாதிரி ட்ரேட் மார்க் நடையில் நடந்து புகழ் பெற்றதாக சொல்கிறார்.

உண்மையில் இந்த மாதிரி விசயங்களை உள்ளடக்கிய தகவல் சுரங்கமாக விளங்குகிறது எஸ்.ராவின் உலக சினிமா. வாசிப்பில் எல்.கே.ஜியை தாண்டாத எனக்கு யமுனா ராஜேந்திரன் போன்றோர்களின் புத்தகங்கள் எனக்கு கொஞ்சம் ஹை-கிளாஸ். என்னை போன்றோர்கள் முதல் ஹை-க்ளாஸ் வாசிப்பாளர்கள் வரை குறிப்புக்கு வைத்து போற்ற வேண்டிய புத்தகம் இந்த உலக சினிமா. உலக சினிமா குறித்த ஆய்வு கட்டுரைகளும்,சிறப்பு பார்வைகள் அடங்கிய இரண்டாவது புத்தகத்தை வெளியிட எஸ்.ரா திட்டமிட்டுள்ளார். 500 ரூபாய்க்கு வஞ்சகமில்லாத புத்தகம். அடுத்த தடவை ஊருக்கு போனால் கட்டாயம் இந்த புத்தகத்தை வாங்கி விடுவேன். மேலும் இதை பற்றி ஆசிரியர் சொல்வதை பார்க்க இங்கே சொடுக்கவும்.

கட்டாயம் என்னுடைய இந்த பதிவு பரவலாக வசிக்கப்படாது என்பது தெரியும். உலக சினிமா ஆர்வம் உள்ள மக்கள் தமிழ்மணத்தில் நிறையவே இருக்கிறார்கள். நிறைய பேருக்கு உலக சினிமா பார்க்கும் மனோபாவ மாற்றமும் நிகழ்ந்துக் கொண்டும் இருக்கின்றன. அவர்களுக்கும் எனக்கும் இந்த பதிவு பயன்படட்டும். அடுத்து வரும் பகுதி என்னுடைய குறிப்புகளுக்காக பயன்படுத்திக் கொள்கிறேன். உங்களுக்காகவும். படங்களின் பெயர்களை குறிப்பிடுவதால் சில பேருக்கு பிரச்சனையாக தோன்றலாம். இது என்னுடைய ஆர்வத்திற்காக மட்டுமே.

Self Interest

எஸ்.ரா பட்டியலிட்ட கீழ்கண்ட 100 படங்களையும் பார்த்து விடுவது என நினைத்திருக்கிறேன்.படத்தின் தமிழ்பெயர்,இயக்குநர்,ஆண்டு,நாடு,ஆங்கில பெயர் என்ற வரிசையில் உள்ளது.

தி பெர்த் ஆப் எ நேஷன்,D.W.கிரிஃபித்,1915,அமெரிக்கா,The birth of a nation

தி கேபினட் ஆப் டாக்டர் கலிகர்,ராபர்ட் வெய்னே,1919,ஜெர்மனி,The cabiner of Dr.Galigari

தி பேட்டில் ஷிப் பொடொம்கின்,செர்ஜி ஐசன்ஸ்டீன்,1925,ருஷ்யா, the battleship potemkin

எர்த்,அலெக்ஸாண்டர் டவ்சென்கோ,1930,ருஷ்யா,earth

தி மாட்ர்ன் டைம்ஸ்,சார்லி சாப்ளின்,1915,அமெரிக்கா, the modern times

நாஸ்பரதோ,F.W.முர்னூ,1922,ஜெர்மனி,Nasferatau, A symphony of terror

ஸ்டேஜ் கோச்,ஜான் ஃபோர்டு,1939,அமெரிக்கா, Stage coach

கான் வித் த விண்ட்,விக்டர் ஃப்ளமிங்,1939,அமெரிக்கா, Gone with the wind

தி ரூல்ஸ் ஆப் த கேம்,ழான் ரெனார்,1939,பிரெஞ்சு,The rules of the game

காசாபிளாங்கா,மிகேல் கர்ட்ஸ்,1942,அமெரிக்கா,casablanca

சிட்டிசன் கேன்,ஆர்சன் வெல்ஸ்,1941,அமெரிக்கா,citizen kane

ப்யூட்டி அன் த பீஸ்ட்,ழான் காக்து,1946,பிரான்ஸ்,Beauty and the beast

தி பை சைக்கிள் தீஃப்,விட்டோரியா டிசிகா,1948,இத்தாலி,The bicycle theif

ரஷோமான்,அகிரா குரோசாவா,1950,ஜப்பான், Roshomon

லா ஸ்ராடா,பெட்ரிகோ பெலினி,1954,இத்தாலி,La Strada

டோக்கியோ ஸ்டோரி,யசுஜிரோ ஒசு,1953,ஜப்பான், tokyo story

பிரத்லெஸ், ழான் லாக் கோடார்ட்,1960,பிரான்ஸ்,Breathless

உகசு மோனாகதாரி,கென்சி மிசோகுஷி,1953, ஜப்பான்,Ugestu Monogatari

பிக்பாக்கெட்,ரொபேர் பிரெஸ்ஸான்,1959, பிரான்ஸ்,pickpocket

தி 400 புளோஸ், ப்ரான்ஸ்வா த்ரூஃபோ,1959,பிரான்ஸ்,the 400 blows

மை அங்கிள்,ழாக் தாதி,1958,பிரான்ஸ்,my uncle

லாரன்ஸ் ஆப் அரேபியா,டேவிட் லீன்,1962,இங்கிலாந்து,lawrence of arabia

தி செவந்த் ஸீல்,இங்மார் பெர்க்மான்,1957,ஸ்வீடன்,the seventh seal

பதேர் பஞ்சாலி,சத்யஜித் ரே,1955,இந்தியா,pather panjali

தி வொயிட் நைட்ஸ், லூசினோ விஸ்காண்டி,1957,இத்தாலி, the white nights

மேகே தாக தாரா,ரித்விக் கடாக்,1960,இந்தியா,meghe dhaka tara

சைக்கோ,ஆல்பிரட் ஹிட்ச்காக்,1960,அமெரிக்கா,psyco

டெத் பை கேங்கிங்,நகிஷா ஒஷிமோ,1968,ஜப்பான், death by ganging

2001 ஏ ஸ்பேஸ் ஒடிசி, ஸ்டான்லி குப்ரிக்,1968,அமெரிக்கா,2001 a space odyssey

உமன் இன் சாண்ட் டியூன்ஸ்,ஹிரோஷி தேஷிகாரா,1964,ஜப்பான்,women in sand dunes

புளோ அப்,ஆண்டோனியோனி,1966,இத்தாலி,blow up

பெல் டி ஜோர்,லூயி புனுவல்,1967,பிரான்ஸ்,belle de jour

ஜீ, காஸ்டா காவ்ராஸ்,1969, பிரான்ஸ்,Z

தி கலர் ஆப் போமாகிரானட்ஸ்,செர்ஜி பரஜினேவ்,1969,ஆர்மீனியா, the color of pomegranates

அகுர்,தி ராத் ஆப் காட்,வெர்னர் ஹெர்சாக்,1972,மேற்கு ஜெர்மனி, Aguirre, The wrath of god

தி காட் பாதர்,பிரான்சிஸ் போர்டு கப்பலோ,1972,அமெரிக்கா, The god father

சைனா டவுண்,ரோமன் பொலான்ஸ்கி,1974,அமெரிக்கா, china town

மே பூல்ஸ்,லூயி மால், 1990, பிரான்ஸ், may fools

ஆனி ஹால்,வூடி ஆலன்,1977,அமெரிக்கா, Annie hall

தி மேரஜ் ஆப் மரியா பிரான்,ரெய்னர் வெர்னர்,ஃபாஸ்பைண்டர், மேற்கு ஜெர்மனி,The marriage of Maria Braun

ரேகிங் புல்,மார்டின் ஸ்கார்ஸஸி,1980,அமெரிக்கா, Raging Bull

காந்தி,ரிச்சர்ட் அட்டன்பெரோ,1982,பிரிட்டன்,Gandhi

தி பேலட் ஆப் நாராயாமா,ஷோகோ இமாமுரா,1983,ஜப்பான், the ballot of narayama

அமேதியாஸ்,மிலாஸ் போர்மென்,1984,அமெரிக்கா,Amadeus

இ.டி,ஸ்டீவன் ஸ்பில்பெர்க்,1982,அமெரிக்கா,E.T

தி விங்க்ஸ் ஆப் டிசையர்,விம் வெண்டர்ஸ்,1987,மேற்கு ஜெர்மனி, The wings of desire

சினிமா பாரடிஷோ,குசாபே டொர்னாடோ,1998,இத்தாலி, cinema paradiso

லேண்ட்ஸ்கேப் இன் த மிஸ்ட்,அஞ்சலோ தியோபெலஸ்,1988,கிரீஸ்,landscape in the mist

எ சிட்டி ஆஃப் சேட்னஸ்,ஓசியோ ஹெசின் ஹௌ,1989,தைவான், a city of sadness

ரைஸ் தி ரெட் லேர்ண்டன்,ஜாங் இமு,1991,சைனா,raise the red lentern

தி ஆக்ட்ரஸ்,ஸ்டேன்லி க்வான்,1992,ஹாங்காங், the actress

தி பியானோ,ஜான் கேப்பிரியல்,1993,ஆஸ்திரேலியா, the piano

தி ஆப்பிள்,சமீரா மெக்மல்பஃப்,1998,ஈரான்,the apple

தி லாஸ்ட் எம்பிரர்,பெர்னார்டோ பெர்டோலுசி,1982, அமெரிக்கா, the lost emperor

தி சைக்கிளிஸ்ட்,மொசான் மெக்மல்பப்,1989, ஈரான், the cyclist

ஹிரோஷிமா மை லவ், அலென் ரெனெ,1959,பிரான்ஸ், hiroshima my love

மதர் அண்ட் சன்,அலெக்ஸாண்டர் சுக்ரோவ்,1997,ரஷ்யா,mother and son

சிரானோ டி பெஜா,ழான் பௌல் ரஃபேனு,1990,பிரான்ஸ்,Cerano De Berzac

டைடானிக்,ஜேம்ஸ் கேமரூன்,1997,அமெரிக்கா,titanic

எமிலி,ஜீன் பியாரே ஜெனட்,2001,பிரான்ஸ், Amelie

ரன் லோலா ரன்,டாம் டைக்கர்,1998,ஜெர்மனி, run lola run

இன் த மூட் ஆப் லவ்,அங் ஹர் வி, 2000, ஹாங்காங்,in the mood of love

இல் பொஸ்டினோ,மிக்கேவ் கர்ட்ஸ்,1994,இத்தாலி,La postino

தி செண்ட் ஆப் கிரீன் பபாயா,ட்ரான் ஆன் ஹங்,1993, வியட்நாம், The scent of green papaya

லை இஸ் ப்யூட்டிபுல்,ராபர்ட்டோ பெனிகனி,1997,இத்தாலி. Life is beautiful

தி சன்'ஸ் ரூம்,நானி மொராட்டி,2001,இத்தாலி, the son's room

மெபிஸ்டோ,இஸ்வான் சாபோ,1981,ஹங்கேரி,mephisto

ஆந்த்ரே ரூபலோவ்,ஆந்த்ரே தார்கோவெஸ்கி,1969,ரஷ்யா,Andrei rublyov

பிளேட் ரன்னர்,ரிட்லி ஸ்காட்,1982,அமெரிக்கா,Blade runner

தி பில்லோபுக்,பீட்டர் க்ரீன்வே,1996,அமெரிக்கா,The pillowbook

யெல்லோ எர்த்,ஜான் கெய்ஸி,1984,சைனா, Yellow earth

ஆல் அபவுட் மை மதர்,பெட்ரோ அல்மோடோவர்,1999,ப்ரான்ஸ்,all about my mother

வெஸ்ட் சைடு ஸ்டோரி,ஜெரோம் ராபின்ஸ்&ராபர் ஒய்ஸ்,1961,அமெரிக்கா,west side story

தி கில்லிங் பீல்ட்ஸ்,ரொனால்டு ஜாப்ரி,1984,இங்கிலாந்து,The killing fields

பெயிண்டட் பயர்,இம்-குவான் பீக்,2002,கொரியா,painted

புளூ,கீஸ்லோவ்ஸ்கி,1993,போலந்து,blue

டென் கமாண்ட்மெண்ட்ஸ்,சிசில் பி டிமிலி,1956,அமெரிக்கா,ten commandments

பல்ப் ஃபிக்ஷன்,குவாண்டின் டொரண்டினோ,1994,அமெரிக்கா,pulp fiction

தி காஸ்பல் அக்கார்டிங் டூ செயிண்ட் மாத்யூ,பாலோ, பசோலினி,1964,இத்தாலி,The gospel according to saint matthew

சிங்கிங் இன் த ரெயின்,ஜீன் கெலி ஸ்டான்லி டாமென்,1951,அமெரிக்கா, singing in the rain

போனி ஆண்டு கிளைட்,ஆர்தர் பென்,1967,அமெரிக்கா,bonnie and clyde

கிங்-காங்,மெரின் கூப்பர்,1933,அமெரிக்கா,king-kong

மால்கம் எக்ஸ்,ஸ்பைக் லீ,1992, அமெரிக்கா,Malcom X

ஆசஸ் அண்ட் டைமண்ட்ஸ்,ஆந்த்ரே வாஜ்தா,1958,போலந்து,Ashes and diamonds

தி பேஷன் ஆப் ஜோன் ஆப் ஆர்க்,கார்ல் தியோடர்டிரையர்,1928,பிரான்ஸ்,The fashion of jon of arc

மெமரீஸ் ஆப் அண்டர் டெவலப்மெண்ட்,தாமஸ் கிதாரெஸ் அலியா,1968, கியூபா,Memories of under development

நோ மேன்ஸ் லேண்ட்,டேனிஸ் டனோவிக்,2001,சுலோவேனியா,No mans land

தி பேட்டில் ஆப் அல்ஜியர்ஸ்,கிளோ பொண்டோகர்வா,1965,பிரான்ஸ்,The battle of algiers

ஆன் த வாட்டர் பிரண்ட்,எலியா கசன்,1954,அமெரிக்கா,On the waterfront

சன்செட் பொலிவார்ட்,பில்லி ஒயில்டர்,1950,அமெரிக்கா, sunset boulivard

டாங்கோ,கார்லோஸ் சுரா,2000,ஸ்பெயின்,tango

தி விசார்ட் ஆப் ஓஸ்,விக்டர் ப்ளெமிங்,1939,அமெரிக்கா,the wizard of oz

பென் ஹர்,வில்லியம் வைலர்,1959,அமெரிக்கா,Benhur

ஃபெண்டாசியா,பென் ஷார்ப்கீன்,1940,அமெரிக்கா,Fantasia

மெட்ரோ பாலிஸ்,பிரிட்ஜ் லாங்,1927,ஜெர்மனி,metropolis

தி சில்ரன் ஆப் ஹெவன்,மஜித் மஜிதி,1997,ஈரான், the children of heaven

சிட்டி ஆப் காட்,பெர்னாண்டோ மெய்ரிவியஸ்,2002,பிரேசில், city of god

ஸ்டார் வார்ஸ்,ஜார்ஜ் லூகாஸ்,1977,அமெரிக்கா, Star wars

குளோசப்,அபாஸ் கிராஸ்தமி,1990,ஈரான், close-up

ஸ்பிரிட்டட் அவே,ஹயகோ மியாசகி,2001,ஜப்பான், spirited away

குளிர், கடுங்குளிர் இரண்டே பருவங்களைக் கொண்டது பூமியின் துருவங்கள். நமக்கெல்லாம் நெற்றிக்கண்ணை திறந்து நெருப்பை உமிழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் சூரியன் ஏனோ துருவத்தை கண்டு தூரத்திலேயே அஞ்சி நின்று விட்டது. பூமியின் துருவங்கள் ஒரு போலி கோடைக்காலத்தையும், உக்கிரமான குளிர்காலத்தை மட்டுமே கொண்டுள்ளது. கோடைக்காலத்தில் சூரியன் செத்து செத்து ஒளியை உமிழ்ந்துக் கொண்டிருப்பான். சில நாட்களில் இரவானாலும் சூரியன் மறைய மாட்டான். கோடைக்காலத்தில் தொடர்ந்து சில நாட்கள் பகலில் கொஞ்சம் அதிக சூரிய ஒளி, இரவில் கொஞ்சூண்டு சூரிய ஒளி என்ற அளவில் துருவத்தை சூரியன் பல நாட்கள் பார்த்துக் கொண்டேயிருப்பான்.

ஆனால் குளிர்காலத்திலோ சூரியன் துருவங்களின் பக்கம் தலைவைத்துக் கூட படுக்கமாட்டான். எப்போதுமே இருட்டு தான். இரவில் நார்தர்ன் லைட் (northern light) எனப்படும் வர்ணஜாலத்தை வானம் ஒளிப்பரப்பிக் கொண்டிருக்கும்.நார்தர்ன் லைட் என்பது வெள்ளை, மஞ்சள், பச்சை, சிகப்பு போன்ற வர்ணங்களால் வானத்தின் ஓரிடத்தில் பூசி இயற்கை நர்தனம் ஆடிக் கொண்டிருக்கும்.(அறிவியலர்கள் யாராவது அதன் பின் உள்ள அறிவியலை விளக்குவார்களா?)

Northern Light


குளிரையே பிரதானமாக இருக்கும் வடதுருவத்தில் வாழும் ஒரே இனத்து மக்கள் இனூயிட்(Inuit) எனப்படும் எஸ்கிமோக்கள் மக்களே. எப்படி கருப்பர்களை நிகர் அல்லது நீக்ரோ என்று அழைத்தால் கோபம் வருமோ அதைப் போல வடத்துருவ மக்களை எஸ்கிமோக்கள் என்றழைத்தால் கோபம் வரும். அமெரிக்காவின் சில பழங்குடிகளால் எஸ்கிமோக்கள் என்று பெயரிடப்பட்டது. எஸ்கிமோக்கள் என்றால் 'மாமிசத்தை சமைக்காமல் சாப்பிடுபவர்கள்' என்று பெயர். துருவ மக்கள் தங்களை இனூயிட் என்று அழைப்பதையே விரும்புகிறார்கள். இனூயிட் என்றால் 'மக்கள்' என்று பொருள்படும்.

இந்த இனூயிட்கள் எப்படி சமூகமாக வாழ்கிறார்கள் என்பதையும், ஏறக்குறைய வெளிஉலகத்தொடர்பு இல்லாமலேயே குடும்பத்தில் அன்பு மற்றும் கலாச்சாரத்துடன் வாழ்கிறார்கள் என்பதையும், அசூர இயற்கை முன்பு இனூயிட்கள் வலுவிழந்து தங்களை எப்படி காத்துக் கொள்கிறார்கள் என்பதையும் முதல் முதலில் 'நானுக் ஆப் தி நார்த்' என்ற ஆவணப்படமாக தயாரித்த பெருமை ராபர்ட் ஃப்ளஹர்டியை(Robert Flaherty) தான் சேரும். இவர் தான் டாகுமெண்டரி படங்களின் தந்தை என்றழைக்கபடுகிறார். இந்த முதல் ஆவணப் (டாகுமெண்டரி) படம் வெளிவந்த ஆண்டு 1922. இந்த படத்தை பற்றிய பார்வைக்கு முன் இனூயிட்களைப் பற்றி கொஞ்சம் அலசலாம்.

இனூயிட்கள் யார்?

போன வாரம் ஒரு தற்செயல் நிகழ்ச்சி நடந்தது. முந்திய நாள் இரவில் 'நானுக் ஆப் தி நார்த்' பார்த்து விட்டு இந்த வாரத்தில் இனூயிட்களைப் பற்றி எழுதலாம் என நினைத்திருக்கும் போது பாலாஜி-பாரியின் பதிவு இன்ப அதிர்ச்சியைக் கொடுத்தது. இனூயிட்களைப் பற்றி சொல்லும் அவர் பதிவு சுருக்கென மிக அழகாகயிருந்தது.

ஒரு இனூயிட் (நானுக்காக நடித்தவரும் இவரே)

இனூயிட்கள் வட அமெரிக்கா ஆர்டிக் பகுதியிலிருந்து கிழக்கு கிரீன்லேண்டு வரையிலான ஏறக்குறைய 6000 கிலோமீட்டர் வரை உள்ள பனி பிரதேசங்களிலும், ஆர்டிக் கனடா, வடக்கு அலாஸ்காவையும் உள்ளடக்கிய பகுதிகளில் வசிக்கும் உலகின் சிறுபான்மை மக்கள். அவர்களின் தோற்றத்தை(origin) பின்னோக்கி பார்த்தோமானால் அலஸ்காவில் பெரும்பான்மையாக வாழ்ந்து caribau எனப்படும் பனிகலைமான்கள், பனிக்கரடி, திமிங்கலம், சீல், வால்ரஸ் போன்ற மிருகங்களை நம்பியும், உணவுக்காவும் வேட்டையாடி வாழ்ந்தவர்கள். பனிப்பிரதேசங்களில் உணவுக்காக நாடோடிகளாக திரிந்தவர்கள். அலாஸ்காவிலிருந்து வட கிரீன்லேண்டு, ஆர்டிக் கனடா போன்ற இடங்களில் பரவிய இனூயிட்கள் ஆச்சரியப்படக் கூடிய வகையில் ஒரே பண்பாடு, கலாச்சாரம், மொழி என்று வாழ்கிறார்கள்.

இனூயிட்ஸ்களின் வாழ்க்கையை ஐரோப்பியர்களின் முன், பின் என இரண்டாக பிரிக்கிறார்கள். ஐரோப்பியர்களின் முன் என்ற பிரிவினையில் இனூயிட்ஸ்கள் பனி பிரதேசத்தை தவிர மற்ற உலகை அறியாதவர்கள். வேட்டையாடி உணவுக்காக மட்டுமே வாழ்ந்தவர்கள். வால்ரஸின் தந்தம், திமிங்கலத்தின் எலும்பு போன்ற ஆயுதங்களைக் கொண்டு வேட்டையாடி பொதுவில் உண்டு வாழ்ந்தவர்கள்.செடி,கொடி,மரங்களை வடதுருவத்தில் பார்க்க முடியாதாகையால் கடலில் மிதந்து வரும் கட்டைகளை கொண்டு தற்காலிக இருப்பிடத்தை அமைத்துக் கொள்வார்கள். குளிர்காலத்தில் இடம் பெயரும் போது இக்ளூ (igloo) எனப்படும் பனிவீடுகளில் வசிப்பார்கள். இந்த பனிவீடுகளைப் பற்றி பின்னால் விளக்குகிறேன்.

18-ம் நூற்றாண்டு பக்கத்தில் ஐரோப்பியர்கள் அண்ட்லாண்டிக்கிலிருந்து பசிபிக் செல்ல வடமேற்கு கடல் வழிப்பாதையை கண்டுபிடிக்க ஆர்டிக் வழியாக பயணிக்க வேண்டியிருந்தது. பனிக்கண்டத்தை தடையாக கண்டவர்கள், அங்கு இனூயிட்ஸ்களை கண்டுக் கொண்டார்கள். ஐரோப்பியர்களும்,அமெரிக்கர்களும் இனூயிட்ஸ் வாழ்க்கையில் குறுக்கிட்ட பிறகு அவர்களுடைய வாழ்க்கை வெகு வேகமாக மாறத் தொடங்கியது. சீல் வால்ரஸ், பனிக்கரடி தோலுக்காக ஐரோப்பியர்கள் இரும்பு போன்ற பயனுள்ள பொருட்களை பண்டமாற்றினார்கள். துப்பாக்கி கொண்டு வேட்டையாட தொடங்கினார்கள். இனூயிட்ஸ்கள் திமிங்கல வேட்டைக்கு பயன்படுத்தப்பட்டனர். கிறிஸ்துவ மிஷன்கள் உள்ளே நுழைய அவர்கள் பின்பற்றிய கலாச்சாரமும் பண்பாடும் மிக வேகமாக மாறுதல் அடைந்தது. கனேடிய அரசாங்கத்தின் பெருமுயற்சியல் அவர்களின் நாடோடி வாழ்க்கையை விடவைத்து இனூயிட்ஸ்களுக்கு குடியரசை அமைத்துக் கொடுத்தது.

'நானுக் ஆப் தி நார்த்'(Nanook of the north)

ராபர்ட் ஃப்ளஹர்டி தாதுப் பொருட்கள் சுரங்களை தேடி அலையும் வேலையில் சர்.வில்லியம்ஸ் மெக்கன்சி என்பவரால் பணியில் அமர்த்தப்பட்டிருந்தார். ஆர்டிக் கனடாவை ஒட்டிய ஹட்சன் வளைக்குடாவின் கிழக்கு கடற்கரை ஒட்டிய தீவுகளில் இரும்பு தாதுக்களை தேடி 1910 முதல் 1916 வரை பயணத்தை மேற்கொண்டார். அவருக்கு கொடுக்கப்பட்டது படம் எடுக்கும் ஒரு கேமிரா, ஒரு டைரி, பனிப்பாறையை உடைத்துச் செல்லும் படகு. அவருடைய துணிகர பயணத்தில் ஒரு சில இனூயிட்களின் உதவியுடன் அந்த பகுதியை ஆராய்ந்து வந்தார். அது அவருக்கு இனூயிட்களின் வாழ்க்கை முறையில் ஆழமான பார்வை ஏற்படுத்தியது. தாதுக்கள் அவ்வளவாக கிடைக்காததால் இனூயிட்களை பற்றி நீளமான படத்தை எடுத்துச் சென்றார். அவற்றை எடிட் செய்யும் போது ஏற்பட்ட சின்ன தவறால் முழுவதும் எரிந்து சாம்பலானது.

மறுபடியும் இனூயிட்களின் வாழ்க்கையை படமாக்க ஒரு செல்வந்தரின் பெரும் உதவியுடன் கேமிரா மற்றும் எடுத்த படத்தை இனூயிட்களுக்கு காட்ட தேவையான கருவிகளுடன் சென்றார்.இந்த தடவை பல இனூயிட்களை குறி வைக்காமல் ஒரே ஒரு இனூயிட்டின் கேரக்டரை முன்னிலைப்படுத்தி எடுக்க எண்ணம் கொண்டு சென்றார். அந்த கேரக்டரில் நடிக்க கிடைத்தவர் 'நானுக்' என்றழைக்கப்பட்ட அல்லாக்கரியல்லாக். அவருடைய மனைவி நைலா மற்றும் அவர் குடும்பத்தை சுற்றியே இந்த படம் ஆவணப்படுத்துவதாக அமைத்தார். நானுக்கின் வாழ்க்கை போராட்டம் நிறைந்ததாக இருப்பதையும், இயற்கையின் பல பரிணாமங்களையும் எதிர்க்கொள்ளுமாறு அமைந்த வாழ்க்கையினையும், உணவு தேடி வேட்டைக்கு அலையும் முறையில் அவர்கள் திறமை பலவீனப்படுத்தும் தன்மையினையும் ஃப்ளஹர்டி அருமையாக இந்த ஆவணப்படத்தில் கோர்த்திருப்பார்.இதற்காக ஃப்ளஹர்டி பல ஆண்டுகள் இனூயிட்கள் கூடவே கழித்தார்.

ஃப்ளாஹர்டி இந்த படம் எடுக்கும் போது உண்மையான சினிமா இயக்குநராக இல்லாததால் சில கேமிரா கோணங்கள் மோசமாக வைத்து எடுக்கப்பட்டிருக்கும்.ஆனால் இந்த அரிய ஆவணப்படத்தின் முன் இந்த குறைகளெல்லாம் பெரிதாக எடுபடவில்லை. ஊமைப்படமாக எடுக்கப்பட்ட இந்த படத்தில் 1990 வாக்கில் இசை மட்டும் சேர்க்கப்பட்டது.

படத்தில் முக்கிய காட்சிகளாக சொல்ல வேண்டுமானால் கோடைக்காலத்தில் நானுக் அவருடைய துணை நண்பர்களுடன் வால்ரஸ் வேட்டையாடும் காட்சியும், உறைந்த பனிகளை உடைத்து மீன் பிடிக்கும் காட்சியும், க்ளூ எனப்படும் பனிவீடு கட்டும் காட்சியும், பனிக்காற்றிலிருந்து தப்பிக்க போராடும் போராட்டங்களையும் நம் நகவிரலை கடிக்க வைக்கும் விறுவிறுப்புடன் நகர்கிறது.

கோடைகாலத்தில் தூரத்தில் உள்ள வால்ரஸ் தீவில் வால்ரஸ் இருக்கிறது என்பதை அறிந்து பனி விலங்குகள் தோலால் மூடப்பட்ட படகில் நானுக் ஆர்வமாக புறப்படுகிறார். தீவை அடைந்து தந்திரமாக தவழ்ந்து சென்று 4 டன் எடையுள்ள வால்ரஸை பிடிக்கும் காட்சிகள் படமெடுக்கும் போது 20 நிமிடங்களுக்கு மேல் நீடித்ததாக ஃப்ளாஹர்டி சொல்கிறார். கொன்ற வால்ரஸை அவருடைய இருப்பிடத்திற்கு கூட கொண்டு செல்லாமல் பசியால் பச்சைக்கறி சாப்பிடும் அந்த காட்சி மிக தத்ரூபமாக எடுக்கப்பட்டிருக்கும்.

இக்ளூ (igloo)

இக்ளூ கிராமம்

வேட்டைக்காக செல்லும் இனூயிட்கள் இரவில் உறையும் பனியிலிருந்தும், பனிக்காற்றை எதிர்கொள்ளவும் பனியால் கோளவடிவில் கட்டும் வீடு இக்ளூ எனப்படுகிறது. நானுக் இக்ளூ கட்டும் காட்சி இந்த ஆவணப்படத்தில் இடம் பெற்றிருக்கிறது. கட்டியான பனிக்கட்டிகளை செங்கல் மாதிரி வால்ரஸ் தந்தத்தால் அறுத்து வட்டமாக பவுண்டேஷன் போட ஆரம்பிக்கிறார்கள். பனிக்கட்டி ப்ளாக்குகளை ஒன்றன் மீது ஒன்றாக அடுக்கி doom வடிவில் பனி வீட்டை கட்டுகிறார்கள். ஒருவர் தவழ்ந்து செல்லும் அளவே வாசல் விடப்படுகிறது. பனிவீட்டின் மேலே வெப்பக்காற்று வெளியேறுவதற்காக சிறு ஓட்டையும் விடப்படுகிறது. வெளிச்சம் உள்ளே நுழைய கூரையில் பளிங்காக உள்ள ஐஸ்கட்டியை எடுத்து பதிகிறார்கள். இந்த பணி சில மணித்துளிகளில் நிறைவடைகிறது. இரவில் பனி உறைய ஆரம்பிக்கும் போது க்ளூ பனி ப்ளாக்குகளில் உள்ள இடைவெளிகள் ஏதுவும் இல்லாமல் ஐஸ்ஸாக உறைகிறது. க்ளூவின் உள்ளே வால்ரஸ் கொழுப்பால் சிறிய விளக்கு ஒன்று எரிந்துக் கொண்டேயிருக்கும். இது க்ளூ உள்ளேயிருக்கும் ஐஸை லேசாக உருகவைத்து இடைவெளியில்லாமல் பாலிஸாகிறது. இரவின் கொடுரமான பனிக்காற்றிலிருந்து விடுதலைக் கிடைத்தாகி விட்டது.

அந்த ஐஸ் வீட்டினுள்ளேயே பனிக்கட்டிகளின் மேலேயே பனிமான், கரடி தோலை மேலே போட்டு வால்ரஸ் தோலை போர்த்தி படுக்க ஆரம்பிக்கின்றனர்.

ஸ்லெட்ஜ் வண்டியுடன்


மறுநாள் சீலை தேடி வேட்டைக்கு நாய்கள் இழுக்கும் ஸ்லெட்ஜ் வண்டியுடன் கிளம்புகிறார்கள். உறைந்திருக்கும் கடலில் அங்காங்கே அபூர்வமாக ஓட்டைகள் தென்படும். சில நேரங்களில் சீல் ஓட்டை பக்கத்தில் வந்து வெளிக்காற்றை சுவாசிக்கும். இனூயிட்கள் பொறுமையாகக் காத்திருந்து அந்த பனி ஓட்டையின் வழியாக அந்த சீலை பிடிக்கும் காட்சியும் அற்புதமாக அமைந்திருக்கும்.

குளிர்காலத்தில் நீரை தேடி அலைய முடியாததாகையால் எச்சிலால் தன் குழந்தையை குளுப்பாட்டுவாள் நைலா. அது போல் இரவில் கழட்டி வைத்த நானுக்கின் வால்ரஸ் காலணி இறுகிவிட, காலையில் நைலா வாயாலே கடித்து காலணியை மென்படுத்தும் காட்சியும், பனியில் வழுக்கிப் போக ஸ்லெட்ஜ் வண்டியின் அடிப்பாகத்தை நானுக் நாக்கால் நக்கி எச்சில் படுத்தும் காட்சியும் இயற்கையாக எடுத்திருப்பார்கள்.

ஃப்ளஹர்டி படம் எடுத்த முடித்த பிறகு நானுக் மற்ற இனூயிட்ஸ்களுக்கு போட்டு காட்டியிருக்கிறார். அவருடைய மகிழ்ச்சியை விவரிக்க வார்த்தை இல்லை என்கிறார். ஃப்ளஹர்டியை சுற்றி சுற்றி வந்த நானுக் பிரியா விடை கொடுத்தான். படம் எடிட் செய்யப்பட்டு 1922-ல் வெளியிட அது வரை ஆவணப்படங்களை கண்டிராத மக்களின் முன்பு சூப்பர் ஹிட் ஆகியது, படம் வெளிவந்து இரண்டு வருடங்கள் கழித்து ஃப்ளஹர்டிக்கு ஒரு செய்தி வருகிறது. அது நானுக் உணவு கிடைக்காமல் பட்டினியால் செத்து விட்டான் என்பது தான். பட்டினி சாவு அன்றைய காலக்கட்டத்தில் இனூயிட்களிடம் சர்வசாதரணம்.

ஒரு வயதான இனூயிட்


இனூயிட்கள் உயிர் ஆவிகளின் மேல் பயங்கர நம்பிக்கையிருந்தது. இறந்தவனின் பெயரை புதிதாக பிறக்கும் குழந்தைக்கு வைக்கும் வரை அந்த பெயரை உச்சரிக்கமாட்டார்கள். இனூயிட்கள் சீல் அல்லது வால்ரஸை வேட்டையாடினால் முதலில் அதன் வாயில் பனிக்கட்டிகளை போட்டுவிட்டு பிறகு தான் உண்ண ஆரம்பிப்பார்கள். ஏனென்றால் செத்த உயிர் தண்ணீர் கேட்டு அவதியுறும் என்பது அவர்கள் நம்பிக்கை. அது போல் பெண்கள் மானின் தோலை சாப்பிடக்கூடாது என்ற தடையும் இருந்தது. வீட்டில் ஒரு முதியவர் இருந்தால் இனூயிட்கள் பெருமதிப்பு கொடுப்பார்கள்.அவர்களுக்கும் சேர்த்து உணவு சேகரிப்பார்கள். குடும்பமாக வாழும் இனூயிட்களின் கலாச்சார பண்பாடுகளை எண்ணி ஃபிளஹர்டி ஆச்சரியப்பட்டு போகிறார்.

'நானுக் ஆப் தி நார்த்' பற்றிய விவரங்களுக்கு இங்கே சொடுக்கவும். இந்த படத்தின் ட்ரெய்லர் இங்கே கிடைக்கும். அந்த சுட்டி இல்லையென்றால் இந்த சுட்டி. ட்ரெய்லர் இணையத்திலிருந்தே எடுக்கப்பட்டு எடிட் செய்யப்பட்டுள்ளது. அது உங்கள் தனிப்பார்வைக்கு மட்டுமே. வணிக நோக்கத்திற்கு அல்லாமல் கொடுப்பதால் காப்பிரைட் பற்றியெல்லாம் தெரியாது. அதிகபட்சமாக, பார்த்து விட்டு அழித்து விடுங்கள்.

நான் வழும் இந்த காலகட்டத்தில் நான் அறிந்தது ஒரே ஒரு சூப்பர் ஸ்டாரை தான். நீண்ட நெடிய தமிழ் சினிமா வரலாற்றில் ரஜினிகாந்தை விட்டு விட்டு நூல் பிடித்துக் கொண்டே இறந்த காலத்தினூடே இறங்கினால் தமிழ் சினிமாவின் முதல் சூப்பர் ஸ்டார் எனக்கு தென்பட்டார்.

அந்த காலம் தொட்டு இந்த காலம் வரை சூப்பர் ஸ்டார்களுக்கு இருந்த இரசிக கண்மணிகளும் ஒரே இலக்கண வரையறைகளுக்குள் தான் வருகிறார்கள். தமிழ்நாட்டில் இன்றைய சூப்பர் ஸ்டாருக்கும்,முதல் சூப்பர் ஸ்டாருக்கு இருந்த அதே அந்ததுஸ்து அதே மாதிரியான ரசிகப்பட்டாளங்கள் தான் இருக்கின்றன. என்று தமிழ் நாட்டில் சினிமா தோன்றியதோ அன்றே ரசிகர்களும் தோன்றியிருக்கிறார்கள். வரலாறு இவ்வாறுயிருக்கும் போது தற்கால சூப்பர் ஸ்டார் இரசிகர்களை குறை சொல்லி பிரயோஜனமில்லை. எனக்கு தெரிந்து இரசனை மாறாமல் அன்று முதல் இன்று வரை பரிணாம வளர்ச்சியே இல்லாமல் இருப்பவர்கள் நமது தமிழ் சினிமா ரசிகர்கள் தான்.

"மன்மத லீலையை வென்றார் உண்டோ?" என்ற பாடல் 61 வருடங்களாகியும் இன்னும் மங்க புகழுடன் இருக்கிறது என்றால் அதற்கு அமுதகுரலால் உயிர் கொடுத்த M.K.தியாகராஜ பாகவதர் தான் காரணம். தியாராஜபாகவதரின் சாதனை இன்னும் யாராலும் முறியடிக்கப்படவில்லை. அவருடைய சாதனைப்படங்களில் ஒன்று ஹரிதாஸ். 25 வாரங்கள் தாண்டி ஓடினாலே பெரிய விசயமாக இருக்கும் இன்றைய சூப்பர் ஸ்டார்களின் படத்துக்கு 110 வாரங்கள் ஓடி 3 தீபாவளிகளை கண்ட வரலாற்று சிறப்புமிக்க ஒரே படம் ஹரிதாஸ்.அந்த காலத்தில் படங்கள் வருவது மிகக்குறைவு. அதனால் ஹரிதாஸ் ஓடியது என்பது சப்பைக்கட்டு. ஹரிதாஸ் வந்த சமயம் தமிழ்சினிமா தவழுவது விட்டு விட்டு நன்றாகவே நடக்க ஆரம்பித்திருந்தது. ஹரிதாஸ் 1944 அக்டோபர் 16 தீபாவளி அன்று ரிலீஸ் ஆனது. அந்த வருடத்தில் வந்த தமிழ் திரைப்படங்களின் எண்ணிக்கை 35. பாகவதருக்கு இது 9 வது படம். அதையும் மீறி 3 வருடங்கள் ஓடியது என்றால் தமிழ் சினிமாவின் அது ஒரு மைல்கல்.

தங்க விக்கிரகம் மாதிரியான பளபளத்த உடம்பு, பட்டு வேட்டி பட்டு சட்டை, நெற்றியில் ஜவ்வாது பொட்டு,காதில் வைரம் பதித்த தோடு, கையில் மிகப்பெரிய தங்க மோதிரம், கணீரென்று பாடும் குரல்வளம் ஆகியவற்றுக்கு சொந்தக்காரர் தியாகராஜபாகவதர். "என்னைப் போல் வழ்ந்தவரும் இல்லை, என்னைப் போல் தாழ்ந்தவரும் இல்லை" என்று சொல்லும் தியாகராஜ பாகவதரின் வாழ்க்கையில் நடந்த நிகழ்வுகளை இந்த பதிவில் அலசுவோம்.

தந்தை கிருஷ்ணமூர்த்தி ஆசாரியார், தாயார் மணிக்கத்தம்மாளுக்கு 1-3-1910-ம் ஆண்டு பிறந்தவர் தியாகராஜன். பிறந்த ஊர் மாயாவரம் (ஒரு சூப்பஸ்டார் அங்கு தோன்றியதாலோ என்னவோ அந்த ஊரில் தற்போதைய சூப்பர் ஸ்டாருக்கு ஏக ரசிகர்கள்). தியாகராஜனின் குடும்பம் பிறகு திருச்சி சென்று செட்டில் ஆனவர்கள். பள்ளி படிப்பு மண்டையில் ஏறாமல் துள்ளித் திரிந்தவர் தியாகராஜன். எங்கு சென்றாலும் தன் வசிய குரலில் பாடல்களை பாடி கூட்டம் சேர்த்து விடுவார் தியாகராஜன். எஸ்.ஜி.கிட்டப்பாவின் நாடகங்கள் புகழ் பெற்றிருந்த சமயம். அந்த நாடகப் பாடல்களின் மேல் தியாகராஜனுக்கு அபார ஈர்ப்பு. பாட்டெல்லாம் வேண்டாம் என்று சொல்லிப் பார்த்த தந்தை அவன் விருப்பத்துக்கே இசைந்தார். முறைப்படி கர்நாடக சங்கீதத்தை ஈடுபாட்டுடன் கற்க ஆரம்பித்தார். தந்தை அவரை நாடக கம்பெனியில் சேர்த்து விட்டார். முதல் நாடகமான ஹரிசந்திராவில் லோகிதாசனாக நடித்து குரல் வளத்தால் பல பாடல்களை 'ஒன்ஸ் மோர்' கேட்க வைத்தவர்.

திருநெல்வேலியில் ஒரு நாடகத்தில் தியாகராஜன் நடித்துக் கொண்டிருந்த போது எஸ்.ஜி.கிட்டப்பா என்னுடைய அடுத்த வாரிசு தியாகராஜன் தான் என்று பிரகடனப்படுத்தி அவருடைய குரல் வளத்தைப் பாராட்டி 'பாகவதர்' என்ற அடைமொழி அவர் வழங்க அன்றிலிருந்து தியாகராஜ பாகவதர் ஆனார். அவர் நடித்துக் கொண்டிருந்த பவளக்கொடி நாடகம் தமிழகமெங்கும் சக்கைப்போடு போட, அழ.இராம. அழகப்ப செட்டியார் அதை படமாக தயாரிக்க விரும்பினார்.

தமிழில் டாக்கீஸ் எனப்படும் பேசும் படம் முதன் முதலாக காளிதாஸ் உருவில் 1931-ல் வெளிவந்தது. அதற்கு 3 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு 1934-ல் தியாகராஜ பாகவதர் முதன் முதலாக நடித்த பவளக்கொடி வெளிவந்தது. அந்தப் படத்தில் 60 பாடல்கள் இடம்பெற்றிருந்தன. ஆரம்ப கால சினிமாக்கள் புராண மற்றும் இதிகாச நாடகங்களை தழுவி வந்ததால் பாடல்களே பிரதானமாக இருந்தன. லைட்டிங் வசதிகள் இல்லாத அந்த காலத்தில் வெயிலில் செட் போடப்பட்டிருக்கும். அங்கு தகடுகள் வைத்து சூரிய ஒளியை செட்டில் பாய்ச்ச நடிகர்கள் வெயிலில் நின்று பலபாடல்களை பாட வேண்டும். இந்த நிலையில் எடுக்கப்பட்ட பாகவதரின் பவளக்கொடி சூப்பர் டூப்பர் ஹிட்.

இப்படி வரிசையாக 9 படங்களும் ஹிட் கொடுக்க மற்ற நடிகர்களின் படங்கள் திரையரங்குகளில் ஓடவா வேண்டாம என்று ஓடியது. பாகவதர் புகழின் உச்சிக்கே சென்று விட்டார்.அவரிடம் பணம் தண்ணீர் போல் ஓடியது. 100 சவரன் உள்ள தங்கதட்டில் தான் சாப்பிடுவார். உயர்தர காரில் தான் பவனி வருவார். வீட்டில் ஒரு குதிரை வைத்துக் கொண்டு அதில் தான் சவாரி செய்வார். இருந்தாலும் ரசிகர்களின் வேண்டுகோளுக்கிணங்கும் நல்ல ஒரு ஸ்டாராக திகழ்ந்தார். பாகவதரின் ஹேர் ஸ்டைல் 'பாகவதர் கிராப்' என்ற பெயருடன் புகழ் பெற ஆரம்பித்தது.

ஹரிதாஸ்

'கலைவாணர்' என்.எஸ்.கிருஷ்ணனின் நகைச்சுவை, பாபநாசம் சிவனின் பாடல்கள்,இளங்கோவனின் வசனம், ஜி.மாதவனின் இசை, தியாகராஜ பாகவதரின் பாட்டும் நடிப்பும் என்றால் வெற்றி கூட்டணி என்று பெயர். ஹரிதாஸ் 1944-ல் எடுக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்த போது உலக யுத்தம் உச்சத்திலிருந்தது. ஃபிலிம் ரோல்கள் கிடைப்பதிலும் அதிக டிமாண்ட் இருந்ததால் 11 ஆயிரம் அடிக்கு மேல் படங்கள் எடுக்கக் கூடாது என அரசாங்கம் தடை விதித்தது. அதனால் தான் என்னமோ ஹரிதாஸ் ஜவ்வு மாதிரி இழுக்காமல் விறுவிறுப்பாக எடுக்கப்படிருந்தது. அந்த படத்தில் இடைவேளை வரை பெண் பித்தர், குடிகாரன், பெற்றோரை வெறுப்பவராக வருவர். அப்புறம் திருந்திய உள்ளமாக கலக்கியிருப்பார்.

அந்த படத்தின் "மன்மத லீலையை வென்றார்" உண்டோ என்ற பாடலும், தாசி ரம்பாவாக நடித்த டி.ஆர்.ராஜகுமாரியும் முக்கிய காரணம். டி.ஆர்.ராஜகுமாரியை சொல்லி தெரிய வேண்டியதில்லை. மயக்கும் விழிகளையும், காந்த புன்னகையும் கொண்டிருந்த முதல் தமிழ் பட நடிகை.

சென்னை ப்ராட்வே தியோட்டரில் 110 வாரங்கள் சளைக்காமல் ஓடியப்படம். ஏன்? தமிழ் திரைப்பட உலகிலேயே முதன் முதலாக ஒரு லட்சம் ரூபாய் சம்பளம் வாங்கிய கே,பி.சுந்தராம்பாளின் 'நந்தனார்' படம் ஹரிதாஸின் முன் ஈடுக்கொடுக்க முடியாமல் படுதோல்வி அடைந்தது.(நந்தனார் படத்தில் தான் சுந்தராம்பாள் ஒரு லட்சம் வாங்கினார்)

லட்சுமிகாந்தன் கொலை வழக்கு

லட்சுமிகாந்தன் என்பவர் ஒரு கிரிமினல். ஏகப்பட்ட வழக்குகள் அவன் மேல் பதிவாயிருந்தன. 'இந்து நேசன்' என்ற மஞ்சள் பத்திரிக்கையை நடத்தியவர். அந்த மஞ்சள் பத்திரிக்கையில் புகழின் உச்சியில் இருப்பவர்களை பற்றியும், செல்வந்தர்களை பற்றியும் கிசு கிசு முதல் அசிங்கமாக எழுதி பெரும் பணத்தை அவர்களிடம் பறிப்பது வழக்கம். புகழின் உச்சியில் இருந்த பாகவதரைப் பற்றியும் நிறைய எழுதியவர். இந்த நிலையில் 1944 அக்டோபர் 19-ம் தேதி லட்சுமிகாந்தன் தாக்கப்பட்டார். தான் தாக்கப்பட்டதாக வடிவேல் என்பவர் மீது புகார் கொடுத்தார். பிறகு 1944 நவம்பர் 8-ம் தேதி 10 மணி அளவில் சென்னை வேப்பேரி போலீஸ் ஸ்டேஷன் அருகே இருவரால் கத்தியால் குத்தப்பட்டார். போலீஸிடம் புகார் கொடுத்து விட்டு ஆஸ்பத்திரியில் சிகிச்சைக்கு அனுமதிக்கப்பட்டார். அதுவரையில் தியாகராஜ பாகவதர் மீதோ என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் மீதோ எந்த புகாரும் அவர் சொல்லவில்லை. அன்று இரவே லட்சுமி காந்தன் மர்மமான முறையில் கொலை செய்யப்பட்டார்.

லட்சுமிகாந்தன் இறந்து 50 நாட்கள் கழித்து 27-12-1944-ல் பாகவதரும், என்.எஸ்.கிருஷ்ணனும் கைது செய்யப்பட்டனர். தமிழகமே குலுங்கியது. லட்சுமிகாந்தன் இவர்கள் மேல் எந்த புகாரும் கொடுக்கவில்லையென்றாலும் முக்கிய குற்றவாளிகளின் லிஸ்டில் எம்.கே.டியும், என்.எஸ்.கேவும் சேர்க்கப்பட்டனர்."வெளியே விட்டால் சாட்சிகளை கலைத்து விடுவார்கள்" என்று வெளியே வரமுடியாத படி உள்ளேயே வைக்கப்பட்டனர். வழக்குக்காக எம்.கே.டி சொத்துக்களை எல்லாம் விற்க ஆரம்பித்தார். அவர் புகழும் சரிய ஆரம்பித்தது. பல கோர்ட்டுகளில் ஏறி கடைசியாக எம்.கே.டிக்கும் என்.எஸ்.கேக்கும் ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. பல படங்களுக்கு புக்கிங் ஆகியிருந்த பாகவதருக்கு பட அதிபர்கள் நெருக்கடி கொடுக்க ஆரம்பித்தனர். அவர் சொத்துக்களை எல்லாம் இழந்தார்.

இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்திருக்கவில்லை ஆகையால் லண்டனில் உள்ள 'பிரிவில் கவுன்சில்' தான் உச்ச நீதிமன்றம். மேல் முறையீடு செய்து வி.எல்.எத்திராஜ் (எத்திராஜ் கல்லூரியின் நிறுவனர்) தன் வாதத்திறமையால் வழக்கை தவிடு பொடியாக்கி இருவரையும் மீட்டார். ஆனால் இன்னமும் லட்சுமிகாந்தன் கொலை வழக்கு புரியாத புதிராகவே உள்ளது.

30 மாதங்கள் சிறையில் இருந்து விடுதலை ஆகி வந்த பாகவதருக்கு திரும்ப படவாய்ப்புகள் வந்தன. பணம்,புகழ் போன்றவற்றை வெறுக்க ஆரம்பித்தார். படங்களில் நடிக்கப்போவதில்லை என்று மறுத்தார். முழுக்க முழுக்க சங்கீத கச்சேரிகளில் இறங்கப்போவதாக சொன்னார். சங்கீதமும் அவரை வரவேற்கவில்லை. திரும்ப திரும்ப தோல்விகள் தழுவ ஆரம்பித்தன. தானே சொந்தப்படம் எடுக்க முனைந்தார். அவர் சிறையிலிருந்த 30 மாத காலத்தில் தமிழ் சினிமா முக்கிய திருப்புமுனைகளை சந்தித்து வெகுவாக முன்னேறியிருந்தது. புராண படங்களை விட்டு விட்டு சமூக படங்கள் வர ஆரம்பித்திருந்த காலம்.பாகவதரால் சமூக படங்கள் என்ற சட்டத்தில் பொறுத்திக் கொள்ள முடியவில்லை.

சொந்த படங்களும் கையைச் சுட, கிடைக்கும் நேரத்தில் கச்சேரி செய்தே வாழ்க்கையை ஓட்டி வந்தார். எத்தனையோ பேர் அவருக்கு உதவி செய்ய துணிந்தாலும் எதையும் அவர் ஏற்கவில்லை. முக்கூடல் சொக்கலால் ராம் சேட் பீடி கம்பெனி முதலாளி பெரிய பணக்காரர். பாகவதரின் தீவிர ரசிகரும் கூட. அவரிடம் முறையாக சங்கீதம் கற்றுக் கொண்டார். முக்கூடலில் பெரிய பங்களாவை கட்டி 'ஏழிசை மாளிகை' என பெயரிட்டு பாகவதரை தன்னுடனே தங்கிவிடுமாறு கேட்டுக் கொண்டார். அதையும் மறுத்தார்.அவர் குருதட்சணையாகக் கொடுத்த எம்.டி.டி 21 என்ற எண்ணுள்ள சவர்லே காரை மட்டும் பாகவதர் கடைசிகாலம் வரை பயன்படுத்தினார்.

இதற்கிடையில் பாகவதரை சர்க்கரை நோய் வேறு வாட்டியது. என்.எஸ்.கேவும் பாகவதரும் நல்ல நண்பர்களாக இருந்தாலும் இருவரும் கொள்கைகளில் நேர் எதிர். பாகவதர் தீவிர கடவுள் பக்தர். என்.எஸ்.கே பெரியாரின் சுயமரியாதை இயக்கத்தில் மிக ஈடுபாடு உடையவர்.பாகவதரின் நோய்க்கு மருத்துவரை அதிகம் நாடாமல் தெய்வம் காப்பற்றுவர் என்று வாழ்ந்தவர். கண்பார்வையும் அவருக்கு மங்க ஆரம்பித்தது. பொள்ளாச்சியில் ஒரு கச்சேரி முடிந்ததும், அவருடைய அபிமானி சர்க்கரை வியாதிக்கு ஏதோ மருந்து கொடுத்தார் என பாகவதர் குடிக்க, அது ஒவ்வாமையோ எதோ ஆகி மிக சீரியாஸான நிலமையில் சென்னை ஜெனரல் ஆஸ்பத்திரியில் சேர்க்கப்பட்டார். சிகிச்சைகள் பலனின்றி 1959 நவம்பர் 1-ம் தேதி 4:30 மணி அளவில் உயிர் நீத்தார்.

பாகவதருடன் எம்.ஜி.ஆர்

அசோக்குமார் என்ற படத்தில் பாகவதருடன் எம்.ஜி.ஆர் அவரின் நண்பணாக நடித்திருப்பார். பாகவதர் மேல் எம்.ஜி.ஆர் மிகுந்த மரியாதை உடையவர். அவர் பாகவதரின் இறுதி சடங்கு சென்னையில் நடக்க வேண்டுமென விரும்பினாலும் பாகவதரின் சொந்த ஊர் திருச்சிக்கே கொண்டு செல்லப்பட்டார்.

அவர் மறைந்தாலும் தமிழ் சினிமா உலகின் முதல் சூப்பர் ஸ்டார் என்ற நிலைமையையும், அவருடைய குரலும் என்றுமே மறையாது.

M.K. தியாகராஜ பாகவதர் நடித்த படங்களின் வரிசை



பவளக்கொடி (1934)
நவீன சாரங்கதாரா (1936)
சிந்தாமணி (1937)
சத்தியசீலன் (1938)
அம்பிகாபதி (1938)
திருநீலகண்டர் (1939)
அசோக்குமார் (1940)
சிவகவி (1942)
ஹரிதாஸ் (1944)
ராஜமுக்தி (1948)
அமரகவி (1952)
சியாமளா (1953)
புதுவாழ்வு (1957)
சிவகாமி (1959)


References:

1. இந்த பதிவை எழுதுவதற்கு உதவிய சுரேஷ் பாலகிருஷ்ணன் அவர்களுக்கு நன்றி.அவர் எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதருக்கென்றே தனியான வலைத்தளம் வைத்திருக்கிறார். இன்னும் மேலும் சுவையான பாகதவரைப் பற்றிய குறிப்புகளை ஆவணப்படுத்தியிருக்கிறார். அந்த வலைத்தளத்தை இங்கே சென்று பார்க்கவும்.

2. 'ஏழிசை மன்னர்' தியாகராஜ பாகவதர் வாழ்க்கை வரலாறு -மாலதி பாலன் பதிப்பகம்: BOOKS INDIA

மனேஜ்மெண்ட் தந்திரம் ஒன்று இருக்கிறது. அது என்ன தெரியுமா? வேலையிடத்துல எவனாச்சிம் வேலை வெட்டியில்லாம கதை அளந்துக்கிட்டு இருந்தாங்கன்ன அவனுக்கு எப்படி கூடுதல் பொறுப்பு கொடுப்பது என்பதை மேனேஜர் யோசிப்பார். சும்மா ஒரு கூடுதல் பொறுப்பை கையில கொடுத்தால் அவன் ஒழுங்க அந்த வேலையையும் செய்ய மாட்டான். அவனை கூப்பிட்டு "அய்யா! ராசா! உனக்கு ப்ரமோஷன் கொடுக்கிறேம்பா. நீ ப்ரோமோஷன் ஆகி விட்டதுனால நீ இந்த இந்த வேலை எல்லாம் செய்யனும்" என்று கூடுதல் பொறுப்பை தலையில் கட்டி விடுவார்கள்.அவனுக்கும் ப்ரோமோஷன் ஆகிவிட்டோமே என்ற மயக்கத்தில் இல்லை ஒரு கிறக்கத்தில் கொடுத்த வேலையை செய்ய ஆரம்பிப்பான்.

நான் மேல சொன்னதுல இருந்தே உங்களுக்கு புரிஞ்சிருக்கும் நான் என்ன சொல்ல வாரேன்னு. பல நட்சத்திரங்கள் தமிழ்மணம் வானில் மிகுந்த ஒளியுடன் மினுக்கிக் கொண்டிருந்தாலும் வானிலிருந்து விழுந்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த எரிகல்லை இந்த வாரத்துக்கு மட்டும் நட்சத்திரமாக மினுக்கி விட்டு அப்புறம் எரிந்து சாம்பலாய் விழு என்றார்கள். பதவி ஆசை யாரை விட்டது? அதனால் ஏற்றுக் கொண்டுவிட்டேன்.

அல்வாசிட்டி.விஜய் ஆகிய நான் என்னைப் பற்றி ஒரு சில வார்த்தைகளை கூறிக்கொள்கிறேன்(தமிழ்மணத்தை பைபாஸில் படிப்பவர்களுக்காக).

என் இயற்பெயர் விஜயகுமார். சொந்த ஊர் திருநெல்வேலி. 30 வயது நிரம்பிய கட்டுத்தொந்தி காளை. திருமணமாகி ஒரு குழந்தையுடன் வாழும் பேமிலி மேன். நிறைய பேர் பண்றாப்புல எழவு நானும் அதே மென்பொருள் பொறியாளன் தான்.

திருமணத்திற்கு முன் அவ்வளவாக கடவுள் நம்பிக்கையில்லாதவனாக இருந்தேன், திருமணம் ஆன பின் பல நேரங்களில் கடவுளை துணைக்கு அழைக்க முழுநேர ஆத்திகனாகி விட்டேன். "கர்த்தருக்கு பயப்படுதலே ஞானத்தின் ஆரம்பம்" என்று பைபிள் கூறுகிறது.என்னைப் பொருத்த வரையில் "மனைவிக்கு பயப்படுதலே ஞானத்தின் ஆரம்பம்" என்பேன். அப்படியே எனக்கு ஞானம் ஆரம்பம் ஆனது. விஞ்ஞானம், மெய்ஞானம், அஞ்ஞானம் என பல ஞானங்கள் இருப்பதால், அவற்றைக் கண்டு குழம்பி போன குட்டை நான்.ஆக மொத்தம் என் ஊக்க சக்தியாக இருப்பது என் மனைவியே.

எனக்கு தமிழ் இலக்கியம் தெரியாது. அதனால் நான் தமிழில் எழுதுகிறேன். இணையத்தில் இலக்கியம் இல்லை. அதனால் நான் இணையத்தில் எழுதுகிறேன். எனக்கு சமூகம் தெரியாது. அதனால் நான் இந்த சமூகத்தில் எழுதுகிறேன்.எனக்கு உலகம் தெரியாது. அதனால் நான் உலகத்தைப் பற்றி எழுதுகிறேன். முக்கியமாக என் மனைவி எழுதவில்லை. அதனால் நான் எழுதுகிறேன்.

நான் அண்மைக்காலமாக சினிமாவைப் பற்றி நிறைய எழுதிக்கொண்டு வருகிறேன். அதுபோல் நான் அறிந்த நிகழ்ச்சிகளை/விவரங்களை திருநெல்வேலி அல்வா போல சுவையாக முடிந்த வரையில் எழுதி வந்திருக்கிறேன். நட்சத்திரம் என்பதற்காக நான் என் சுயத்தை இழக்கக் கூடாது என்று விரும்புகிறேன்.ஆனால் எதுவோ எழுதும் என் கையை பின்னுக்கு இழுக்கிறது. வழக்கமாக எழுதும் அந்த நடையில் சாயம் தெளித்து வைக்கிறது. அதை கொல்ல கொல்ல விஸ்வரூபம் எடுக்கிறது.

எல்லோருமே நிகழ்காலத்தையும், எதிர்காலத்தையும் சிந்தித்து எழுதும் போது நான் மட்டும் இந்த வாரம் சில இறந்தகாலத்தையும் எழுத நினைக்கிறேன். பயப்படாதீர்கள். அது என்னுடைய இறந்த காலம் அல்ல. எல்லோரும் ரஜினிகாந்த் சந்திரமுகியில் எந்த பிராண்ட் லிப்ஸ்டிக் மேக்கப்பில் போட்டு வந்தார் என்று விவாதித்து கொண்டிருக்கும் வேளையில் உலக சினிமாவை திசை மாற்றிய இரண்டொரு சினிமாக்களைப் பற்றி பேசுகிறேன். இந்த வாரம் பதில் சொல்லட்டும்.

'நல்ல பண்ணனும்' என்று சொதப்புகிற கோஷ்டிகளில் நானும் ஒருவன். அது என் மேல தப்பில்லை. பழக்கதோஷம். அப்படியே இந்த வாரம் சொதப்பினால் என்னை மன்னிக்கும் படி முன்னமே தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

பதின்ம வயதில் வீணாக போனவனின் கதை. விமர்சனத்துக்கு இறங்கும் முன் படத்தை பற்றிய சில விவரங்கள்.

படம் : தி 400 ப்ளோஸ்
ஆண்டு : 1959
மொழி : பிரெஞ்சு
ஓடும் நேரம்: 1:39
இயக்குநர் Vs தயாரிப்பாளர் : பிரான்சிஸ் த்ரூஃபா (François Truffaut)
திரைக்கதை : பிரான்சிஸ் த்ரூஃபா, மார்செல் மௌச்சே
விருது : 1959 கான்ஸ் திரைப்படவிழாவில் சிறந்த இயக்குநருக்கான விருது

அண்டொனி டாய்னல் (நடிகன் பெயர் Jean-Pierre Léaud) 14 வயது நிரம்பிய பதின்ம வயதினன். பதின்ம வயதினனின் வேதனையும், புறக்கணிப்பும் காட்சிகளாக விரிவது தான் 'தி 400 ப்ளோஸ்'.

அண்டொனி டாய்னல் அதீத கற்பனைவளமும், மிகுந்த விளையாட்டு புத்தியும் மிகுந்தவன். வரி பிசகாமல் ஒப்பிவிக்கும் பள்ளி உலகத்தை விரும்பவில்லை. விளையாட்டு தனம் மிகுதியால் ஆசிரியர்களிடம் தண்டனைகளை பெற்று பள்ளியில் தன் பெயரை சுத்தமாக கெடுத்துக் கொண்டவன்.அதனால் பள்ளியில் எப்போதுமே நிராகரிக்கப்படுகிறான். வீட்டிலும் அதே கதை தான். டாய்னலின் தாய் திருமணம் ஆவதற்கு முன்பே வேண்டா வெறுப்பாக டாய்னலை பெற்றுக் கொண்டவள். குடும்பத்தை விட்டு எவ்வளவு நேரம் வெளியே செலவழிக்க முடியுமோ அவ்வளவு நேரத்தையும் செலவழிப்பவள். அவள் வீட்டிற்கு வந்தால் எப்போதுமே டாய்னாலின் மேல் 'சள்' என்று விழுபவள்.

டாய்னலின் தந்தையும் அவனிம் மீது அதிக அக்கறை காட்டுவதில்லை. சில நேரம் ஜாலியாக பேசும் அவர் சில நேரம் டாய்னலின் மீது எரிந்து விழுவார்.அந்த மாதிரியான உலகத்திலிருந்து மீள அவனுக்கு மாற்று உலகம் தேவைப்படுகிறது. தந்தையிடம் நைசாக பேசி காசு வாங்கிக் கொண்டு அவனையொத்த நண்பனுடன் விளையாட்டு அரங்கினில் காசு கொடுத்து விளையாடுவதும், சினிமா பார்ப்பதுமாக தனக்கென தனி உலகம் அமைத்துக் கொள்ள விழைகிறான். இந்த லட்சணத்தில் தாய் வேறு ஒருவனுக்கு முத்தம் கொடுப்பதை பார்த்து விடுகிறான்.தான் தோன்றித் தனமாக பள்ளிக்கூடம் செல்லாமல் காலம் கழிக்கும் டாய்னல், பள்ளிக்கு திரும்பும் போது, ஏன் விடுப்பு எடுத்தாய் என காரணம் கேட்பார்களே என்று 'தன் தாய் இறந்து விட்டாள்' என ஆசிரியரிடம் பொய் சொல்கிறான்.

பொய் எப்படியோ தெரிந்து கடுமையாக தண்டிக்கப்படுகிறான். இனி வீட்டில் தன்னால் வாழ முடியாது என்று அந்த இரவில் வீட்டுக்கு வரமால் ஓடி விடுகிறான்.பசிக்கு அந்த இரவில் பால் புட்டியை திருடி திருட கற்றுக் கொள்கிறான். மறுநாள் தாய் அவனை கண்டுபிடித்து முதல் முறையாக பரிவாக பேசி படிக்க ஊக்கப்படுத்துகிறாள். டாய்னலோ எனக்கு படிப்பில் கவனம் செல்லவில்லை, நான் வேலை செய்ய கற்றுக் கொள்கிறேன் என்பதையும் அந்த தாய் காதில் போட்டுக்கொள்ளவில்லை. இருந்தாலும் திருந்த நினைக்கும் டாய்னலுக்கு பள்ளியில் தான் எழுதிய நேர்மையான கட்டுரைக்கும், அவன் மீது இருக்கும் கெட்ட அபிப்ராயத்தால், டாய்னல் யாருடைய கட்டுரையோ திருடி விட்டதாக குற்றம் சாட்டி தண்டிக்க முயற்சிக்கிறார்கள்.

அன்று ஓட்டம் பிடித்த டாய்னல் தன் நண்பனுடம் சேர்ந்து காசுக்காக அவன் தந்தை அலுவலகத்திலிருந்து ஒரு டைப்ரைட்டரை திருடுகிறான். தவறு செய்கிறோமோ என்ற எண்ணத்தில் டைப்ரைட்டரை திருப்பி தன் தந்தை அலுவலகத்தில் வைக்க செல்லும் போது மாட்டிக் கொள்கிறான். வெறுப்பை உமிழும் தந்தை அவனை சீர்திருத்த பள்ளியில் சேர்ப்பதற்காக போலீஸிடம் ஓப்படைக்கிறார்.அங்கு அவனுக்கு மேலும் பல கெட்ட அனுபவங்கள். சிறைக்கு வரும் ஒரு மனோதத்துவ நிபுணரிடம் தான் நிராகரிக்கப்படுவது தான் எல்லா குற்றங்களுக்கும் காரணம் என்ற அடிப்படையில் பேசுகிறான். சீர்திருத்தப்பள்ளியிலும் அவன் தன் உலகத்தை கண்டுக் கொள்ளவில்லை. அங்கிருந்து தப்பி ஓடுகிறான் ஓடுகிறான் ஓடுகிறான். கடைசியில் ஒரு கடற்கரை அடைந்த மாதிரி காண்பித்து இயக்குநர் பார்வையாளர்களுக்கே டாய்னலின் முடிவை விட்டுவிடுகிறார்.

1959-ம் ஆண்டு பிரெஞ்சு சினிமாவில் எழுந்த புதிய அலை சினிமாவில் த்ரூஃபாவின் இந்த படமும் முக்கியமானது. உலகத்து முதல் முக்கிய 100 திரைப்படங்கள் வரிசையில் இதுவும் முக்கியமானதொரு சினிமா. அந்த காலக்கட்டம் வரை எந்த சினிமாவும் சிறுவர்களுக்கு ஏற்படும் பிரச்சனைகளை சினிமாவில் எடுத்துக் கையாளவில்லை. சிறுவர்களும், குழந்தைகளும் ஒரு விளையாட்டு/சந்தோச குறியீடாகவே சினிமா பயன்படுத்தி வந்தது.

பதின்ம வயதில் ஏற்படும் மனமாற்றங்களையும்,ஏமாற்றாங்களையும்,அவர்களின் குரல்கள் நிராகரிக்கப்படுவதையும் 'தி 400 ப்ளோஸ்' என்ற சினிமாவின் மூலம் த்ரூஃபா முதல் முறையாக வெளிச்சம் போட்டு காட்டினார்.

ப்ளாக்கர்களில் அவ்வவ்ப்போது கற்பனை மிக்க சினிமாவுக்கு ஆதரவு குரல்கள் இருக்கும் எப்படியென்றால் 'யாதார்த்தம் என்பதை வாழ்க்கையில் எப்போதுமே காணுகின்றோமே,அதுக்காக எதற்கு சினிமா?" என்று. சில யதார்த்தங்களை வாழ்க்கையில் தவற விட்டுவிடுவதால் சில சமயம் மிகப்பெரிய பிரச்சனைகளை சந்திக்க வேண்டியிருக்கும்.அப்போது இந்த மாதிரி யதார்த்த சினிமாக்கள் போகிற போக்கில் போகும் நம் பார்வையை திசை திருப்பி கொஞ்சம் சிந்திக்க வைக்கிறது.

பதின்ம வயது பிரச்சனைகள் என்பது மிக விரிவாக விவாதிக்கப்படவேண்டிய தலைப்பு. தமிழ் சினிமாவில் 'துள்ளுவதோ இளமை, சில பாலுமகேந்திரா (பெயர் ஞாபகமில்லை) படங்களும் முன் வைத்தன. மொத்தத்தில் பதின்ம வயதினருக்கு நிராகரிப்பில்லாத தனி கவனமென்பது கட்டாயம் தேவை. அதை கடந்து வந்த நமக்கும் தெரியுமே.

இந்த படத்தை பற்றி மேலும் தெரிந்துக் கொள்ள இங்கே சொடுக்கவும்.

கீழ் தெரியும் ஃபிளாஷில் ஒரு விளையாட்டு உள்ளது. உங்களின் மவுசை நகர்த்தினால் துப்பாக்கி முனையும் நகரும். திடீரென ஒரு ஆக்டோபஸ் கடலில் இருந்து தாவும். துப்பாக்கியால் நச்சென்று சுட்டால் 5 மார்க்கு, இல்லேன்ன ஒரு தடவை தப்பா சூட் பண்ணினால் -2 மார்க்கு. எத்தனை மார்க்கு கிடைக்குதுன்னு நீங்களே டெஸ்டு பண்ணிக்கோங்க. ரீப்பிளே இல்லாததால் பக்கத்தை ரீலோட் பண்ணி திரும்ப விளையாடவும். (விளையாடும் போது சத்தம் வரும்... உஷார்)

பாளையங்கோட்டை அந்தோனியார் ஸ்கூலில் 4-ம் வகுப்பு E பிரிவு வகுப்பைறையில் மூன்றாவது பெஞ்சில் என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்த சீனி என் கவனத்தை கவர்ந்துக் கொண்டிருந்தான். படைப்பக்குறிச்சியிலிருந்து வரும் சீனிக்கு பக்கத்திலேயே வயலும் வயலை சார்ந்து ஒரு தோட்டமும் உண்டு. முந்தா நாள் மழை பெய்தால் எதாவது பூச்சியை பிடித்து வருவது அவன் வழக்கம். கொஞ்ச நாள் முன்னாடி பட்டுப்புழு கூடு கொண்டு வந்தான். அப்புறம் ஒரு நாள் பொன்வண்டிகளை ஒரு டப்பாவில் அடைத்துக் கொண்டு வந்திருந்தான். இன்றும் ஏதோ ஒன்றை தீப்பெட்டி டப்பாவில் அடைத்துக் கொண்டு வந்திருந்தான்.

அடுத்த ப்ரீயட் ஆரம்பிப்பதற்கு முன் கிடைத்த இடைவெளியில் அந்த தீப்பெட்டி டப்பாவை திறந்தான். நாலு ஐந்து வெல்வெட் பூச்சி பிலு பிலுவென்றிருந்தது. அந்த பூச்சி பார்க்க செக்க செவலென்று கச்சிதமாக வெல்வெட் சட்டையை போட்ட மாதிரி ரொம்ப அழகாக இருந்தது. பார்க்க பார்க்க ரொம்ப ஏக்கமாக இருந்தது. எனக்கும் ஒன்று வேண்டும் வேண்டுமென்றது என் மனது. நான் மெதுவாக அவன் கிட்ட கேட்டேன்.

"சீனி எனக்கு ஒரு பூச்சி தாடா, நான் ஒன்னும் வளர்க்கிறேண்டா"

"தூரப்போ, நானே எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு பிடிச்சிட்டு வந்திருக்கேன். ஒன்னும் தரமுடியாது போ"

"சீனி சீனி ரொம்ப ஆசையா இருக்கு. இந்த வாட்டி மட்டும் ஒன்னே ஒன்னு தாடா"

சராலென்று திரும்பிக் கொண்டான்.

பூகோள ஆசிரியர் உள்ளே வந்து ஏதோ பாடத்தை எடுத்துக் கொண்டிருந்தார். நான் திரும்பவும் சீனியை அரிக்க ஆரம்பித்தேன். மெதுவாக அவன் தொடையை தோண்ட ஆரம்பித்தேன். "ஒன்னே ஒன்னு தாடா, நான் அப்புறம் கேட்கவே மாட்டேன்".

"அடி வாங்க போறே! போடா பன்னி. வெல்வெட் பூச்சி வேணுமா? போடா பூ* ". கெட்டவார்த்தை போட்டு மெதுவாக மெல்லிய குரலில் வாத்தியாருக்கு கேட்காத மாதிரி திட்டினான்.வகுப்பில் பாடத்தில் மனம் லயிக்கவில்லை. கீழே குனிந்து என்னுடைய பாக்ஸில் பென்சில் சீவ வைத்திருந்த அந்த மொட்டை பிளேடு எடுத்து என்னுடைய டெஸ்கில் 100க்கனக்காகில் செதுக்கி வைத்திருந்த பெயர் கூட்டத்தில் என் பெயரையும் செதுக்கிக் கொண்டிருந்தேன். Vijay 4E என்று E-யை செதுக்கி முடித்து பேனா மையை அதில் தடவ வேண்டுமென நினைத்திருந்த போது ஒரு முரட்டுக்கை என் காதை திருகியது.

"கொமாரு, விசய கொமாரு என்னடா பண்ணிக்கிட்டுயிருக்கே" என்று சொல்லிக் கொண்டே அந்த வாத்தியார் என் இடது காதை நமுட்டிக் கொண்டேயிருந்தார். நான் "சார் சார் சார்" என்று வலியால் முனங்கிக் கொண்டே அவர் காதை பிடித்து நமுட்டிய இடைவெளியை குறைக்க முற்பட்டேன். பிடித்து இழுத்தால் காது ரொம்ப வலித்தது. "ஆ ஆ ஆ" என்று கத்திக் கொண்டே இருந்தேன். அவர் அப்படியே காதை பிடித்து இழுத்துக் கொண்டே போனார். நானும் ஈடுக்கொடுக்க முடியாமல் பெஞ்சிலிருந்து எழுந்து அவர் பின்னாடியே சென்றேன். காதுக்குள் இருந்த ஜவ்வு எல்லாம் வலித்தது. அவர் மேஜைக்கு முன் என்னை நிற்க வைத்து, அடிஸ்கேலை எடுத்தார். கூடப் படிக்கிற எல்லா பயலுவ எல்லாம் என்னை பார்த்து நமுட்டு சிரிப்பு சிரித்துக் கொண்டிருந்தனர். நான் உள்ளங்கைய காமிக்க அவர் ஸ்கேலாலேயே கைய திருப்பச் சொன்னார். கைமொளியை பார்த்து 'நட்டுங்' என்று ஸ்கேலை பக்கவாட்டில் திருப்பி ஒன்று போட்டார். என் கை சிறிது நேரம் செயல் இழந்ததைப் போன்ற உணர்வு.

க்ளாஸ் முடியிற வரை முட்டிக்கால் போட்டு நிற்க சொன்னார். சொர சொர தரையில் நிற்க முடியாமல் காலுக்கு போட்டிருந்த செருப்பை முட்டிக்கு இடையில் வைத்துக் கொண்டேன். பூகோள வகுப்பு முடிந்ததும் "போடா" என்றார் அந்த வாத்தியார். கூனி குறுகி போய் பெஞ்சில் போய் உட்கார்ந்தேன். எல்லா கண்களும் என்னை பார்த்து ஏளனப்படுத்தியது. திரும்ப அந்த வெல்வெட் பூச்சியின் தீப்பெட்டி மேல் என் நினைவு சென்றது.

என் நிலையை கண்டு கொஞ்சம் இரக்கப்பட்டு சீனி சொன்னான் "நான் வெல்வெட் பூச்சியை தார்றேன். ஒரு பூச்சி நாலண. காசு கொடு நான் பூச்சி தர்றேன்".

"நாளைக்கு எடுத்து வர்றேன். கட்டாயம் எனக்கு பூச்சி தரனும்"

எப்படி நாலணவை தேத்துவது. எப்பவாச்சிம் அதிசயமா அம்மா 10 பைசா தருவாங்க. நாலணா எப்படி கிடைக்கும் என்ற யோசனை தான் ஸ்கூல் விட்டு வீட்டுக்கு போகும் வரையில்.

அம்மா சமயலறை பக்கம் போயிருந்த சமயம் பார்த்து ரேடியோ இருந்த அலமாரியைத் தேடிபார்த்தேன். ஒரு பைசாவும் தேறவில்லை. யோசனையாய் பக்கத்து வீட்டுக்கு சென்றேன். சும்மா பேப்பர் படிக்கிற சாக்கில் நோட்டம் விட்டேன். சின்ன யானை உருவம் இருந்தது. கிச்சனில் ஏதோ வேலை செய்துக் கொண்டிருந்த அந்த அக்காவிடம் பேச்சு கொடுத்துக் கொண்டே, யானை உருவத்தை பிடித்து இழுத்தால் நடுவில் ஒரு அழகான அழி ரப்பர். முகர்ந்துப் பார்த்தேன். நல்ல வாசமாக இருந்தது. சுத்தும் முத்தும் பார்த்தேன். யாருமில்லை. அப்படியே அந்த அக்காவிடம் விடைப்பெற்றுக் கொண்டு அந்த யானை உருவ அழிரப்பரை ஜேப்பில் போட்டுக் கொண்டு நடையைக் கட்டினேன். எப்படியாவது இத கொடுத்து நாலு அஞ்சி பூச்சி வாங்கிறனும். ஏன்னா இந்த ரப்பர் எப்படியும் ஒரு ரூபாய்க்கு மேல இருக்கும் என்ற யோசனையில் வீட்டில் இருந்த சுவற்று பொந்தில் ஒளித்து வைத்தேன்.

சிறிது நேரத்தில் கிஷோர் தேடிவந்தான். அவன் அந்த பக்கத்து வீட்டு அக்காவின் தம்பி. வந்தவன் என்னை பார்த்தான். நேராக அந்த பொந்து பக்கம் போனான். அப்போது தான் ஞாபகம் வந்து தொலைத்தது எதாவது நானும் அவனும் சுட்டால் அங்கு தான் வைப்போம் என்று. அந்த யானை அழிரப்பரை எடுத்து ஓடிவிட்டான்.

நேராக அந்த அக்காவுடன் கிஷோர் வந்தான். "தொங்கன கொடுக்கா!!" என்று தெலுங்கில் எதோ சொல்லிவிட்டு நேராக பின்கட்டில் இருந்த என் அம்மாவிடம் சென்றார்.காளியாக அவதாரம் எடுத்திருந்த என் அம்மா முட்டை கண்ணுடன் என்னை முறைத்துக் கொண்டே வந்தார். இப்போது மாட்டியது என் வலது காது "எடுப்பியா? எடுப்பியா? என்ன பழக்கம் இது திருட்டுபயலே" என்று முதுகில் நாலு தோசை சுட்டார்.

மூலையில் உட்கார்ந்து தேம்பி தேம்பி அழ ஆரம்பித்தேன். ஹாலுக்கு வந்து அந்த தூணுக்கு கீழ் உட்கார்ந்து அழ ஆரம்பித்தேன். பின்கட்டில் என் அம்மாவின் புலம்பல் இன்னும் கேட்டது. தற்செயலாக தூணில் கண்ணை ஓட்டிய போது என் அப்பாவின் சட்டை கண்ணில் பட்டது. மெதுவாக சட்டைப்பையில் கையை விட்ட போது நிறைய சில்லறைகள் தட்டுப்பட்டது.

"வெளியே கைய வச்சா அடி வாங்கி கொடுத்துட்டு போறாங்க. வீட்டுக்குள்ளே கைய வச்சா யாருக்கு தெரிய போது?. அப்பாவுக்கு எவ்வளவு சில்லறை பாக்கெட்டுல இருந்தாச்சுன்னு தெரியுமா... என்ன? பெரிய அழிரப்பர்... எங்க அப்பா பாக்கெட்டுல நிறைய சில்லறையிருக்கு. குதிரை யானை சிங்கமுன்னு விதவிதமா அழிரப்பர் வாங்குவேன்" என்று மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாலும், நாலணாவும், பத்து பைசாவும் தான் கையில் மாட்டியது. வேகமாக ஒரு டவுசர் பாக்கெட்டில் 10 பைசாவையும் இன்னொரு பாக்கெட்டில் நாலணாவையும் போட்டுக் கொண்டு, 'ஒன்னும் தெரியாத பாப்பா, போட்டாலாம் தாழ்ப்பா" மாதிரி உட்கார்ந்துக் கொண்டேன்.

என்ன சத்தமே காணொமென்று என் அம்மா மெல்ல எட்டிப்பார்த்தார். நான் உட்கார்ந்திருப்பதைப் பார்த்து ஒரு திருப்தி அவர் முகத்தில். மறுநாள் பள்ளிக்கு போகும் போது 10 பைசாவுக்கு ஒரு "ஏர் உழவன்" தீப்பெட்டியை வாங்கிக் கொண்டு போகிற வழியில் உள்ளேயிருந்த தீக்குச்சிகளையெல்லாம் சக்கடையில் தூர எறிந்து விட்டுச் சென்றேன்.

சீனி வந்திருந்தான். அவனிடம் நாலணாவைக் கொடுத்து ஒர் வெல்வெட் பூச்சியை வாங்கி தீப்பெட்டிக்குள் விட்டுக் கொண்டேன். வெல்வெட் பூச்சிக்கு பசிச்சா??? "சீனி, எனக்கும் கொஞ்சம் புல்லு கொடுடா. பூச்சிக்கு பசிச்சா சாப்பிடட்டும்" என்று புல்லை வாங்கி, தீப்பெட்டிக்குள் அடைத்து வைத்தேன்.

அன்று மாலை என் தம்பிகளுடனும் நண்பர்களுடனும் சேர்ந்துக்கொண்டு வெல்வெட் பூச்சியை தொட்டு தொட்டு விளையாண்டுக் கொண்டிருந்தோம். தலைகுப்புற அந்த பூச்சியை படுக்கப்போட்டு எப்படி வெளிக்கு போகும்? எப்படி ஒன்னுக்கு போகுமென? அனடாமி படித்துக் கொண்டிருந்தோம்."இந்தா பார்ரா கால் கூட வெல்வெட்டு மாதிரியிருக்குன்னு" வியந்தோம். அப்படியே ஆளாளுக்கு வெல்வெட் பூச்சியை எடுத்து கையில் ஓட விட்டோம். மெத்து மெத்தென்று பூப்போல நடப்பதை ஆளாளுக்கு வியந்து ரசித்தோம். "டேய் இதப்புடிச்சா கையில குஷ்டம் தான் வரும்" என்ற சோமேஸை "குஷ்டம்னா உங்கவீட்டுக்கு ஒன்னும் பிச்சை எடுக்க வரமாட்டோம்" என்று அவனை ஓட ஒட விரட்டினோம். 'உங்க புத்தியையும் பாத்துக்கிட்டேம்ல" என்று கத்திக் கொண்டே சென்றான் சோமேஸ்.

அன்று இரவு உணவு இறங்கவில்லை. வெல்வெட் பூச்சி வெல்வெட் பூச்சி தான் என்னுடைய நினைவில். கொஞ்சம் சோத்துப் பருக்கையையும் எடுத்து தீப்பெட்டிக்குள் போட்டேன்.

மறுநாள் காலை ஆசையோடு தீப்பெட்டியை திறந்த போது கால்கள் சுருண்டு போய் வெல்வெட் பூச்சி கிடந்தது. அதை எடுத்துப் போட்டு விரலால் அங்குமிங்கும் தட்டிப்பார்த்தேன். எதிர்வினை எதுவுமில்லை பூச்சியிடம். வெல்வெட் மேல்புறமும் நிறமிழக்க ஆரம்பித்திருந்தது. வெல்வெட் பூச்சி செத்துப் போயிருந்தது மெதுவாக விளங்கியது. குற்ற உணர்வு ஆட்டிப்படைத்தது.

"சோறு போட்டதனாலே செத்துப் போச்சோ? இல்லென்னா புல்லு இப்படி தீப்பெட்டிக்குள்ள அடைச்சி வச்சிருந்ததாலே செத்துப் போச்சோ? சீனிக்கு மட்டும் எப்படி இந்த வெல்வெட் பூச்சி பலநாள் உயிரோட இருக்கு? என்னோடது ஏன் செத்துப் போச்சி?" அழுகை அழுகையாக வந்தது. சோகம் பல நாள் கவ்விக்கொண்டிருந்தது.

சில நாளில் அதே அந்தோனியார் ஸ்கூலில் 4ம் வகுப்பு E பிரிவில் மூன்றாம் பெஞ்சில் உட்கார்ந்திருந்த சீனி மெல்ல பாடபுத்தகத்தை திறந்தான். உள்ளே அழகான மயிலிறகு இருந்தது. மயிலிறகு இருந்த பக்கத்திலேயே இரண்டு அரிசி வைத்திருந்தான்.

"சீனி மயிலிறகு நல்ல இருக்குதுடா. அரிசி ஏன்?" என்றேன்.

"இப்படி மயில் றெக்கைக்கு பக்கத்துல அரிசி போட்டா மயில் றெக்கை குட்டிப் போடும். இப்படி தான் என்கிட்ட குட்டிப்போட்ட மயில் றெக்கை நிறைய இருக்கு" என்று என்னிடம் இறக்கையில் இருந்து இரண்டு துணுக்குகளை பிய்த்து கொடுத்தான்.

நானும் பாடபுத்தகத்துக்கு இடையில் இறக்கையை வைத்துக் கொண்டு "றெக்கைக்கு பசிக்கும். போய் அரிசி போடனும். கொஞ்ச நாள்ல குட்டி போடும் பார்க்கனும்" என்ற புதிய நம்பிக்கையோடு வீட்டிற்கு நடைப்போட்டேன்.

இன்று உங்களுக்கு மெத்த படித்தவர்கள் பற்றிய இரண்டு கதைகள் சொல்லப் போகிறேன்.

அந்த காட்டில் நிறைய காட்டுமிராண்டிகள் வசித்து வந்தனர். அவர்கள் நரமாமிசம் சாப்பிடும் காட்டுமிராண்டிகள்.காட்டுமிராண்டிகளை நாட்டு மிராண்டிகளாக்கியே தீருவேன் என ஒரு தொண்டன் சபதம் எடுத்து எப்படியோ காட்டுமிராண்டிகளுக்கு நண்பன் ஆகிவிட்டான். அவர்களுக்கு கல்வி அறிவு புகட்டினால் நரமாமிசம் சாப்பிட மாட்டார்கள் என்று எப்படியோ சில இளைஞர்களை காம்பிரமைஸ் செய்து கல்வி பெறுவதற்கு அனுப்பினான் அந்த தொண்டன்.

காட்டுமிராண்டிகளும் கல்வி அறிவுப் பெற்று நாகரீக மனிதர்களாக காட்டுக்கு திரும்பினர். வயதான காட்டுமிராண்டிகளுக்கு தன் புள்ளையாண்டாங்கள் திரும்ப வந்துவிட்டனர் என்று ஒரே சந்தோசம். சில வருடங்கள் கழித்து அந்த தொண்டன் காட்டுபக்கம் போய் படிப்பறிவு பெற்ற Ex-காட்டுமிராண்டிகளை காண வந்தான். அவர்கள் திரும்பவும் நரமாமிசம் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

தொண்டன் கேட்டான் "ஏன்டா இந்த எழவை தின்னக் கூடாதுன்னு தானே படிக்க அனுப்பிச்சேன். இன்னும் என்னடா இது?"

படித்த காட்டுமிராண்டிகள் சொன்னார்கள் "ஆமாம் முன்னாடி நரமாமிசத்தை கையால் சாப்பிட்டோம். இப்போ ரொம்ப டீசண்டா முள்கரண்டி, ஸ்பூன்ல சாப்பிடுறோம்ல"

"@@#%&**()"

---------------------------------------------------------------------------

நகரத்தில் படித்துக் கொண்டிருந்த ஒரு விவசாயியின் மகன் தன் தந்தையைப் பார்க்க கிராமத்திற்கு வந்திருந்தான்.

"மவனே இன்னிக்கு நான் வயல்ல புல் அறுக்கப் போறேன். புல்லை அறுக்க நீயும் ஒரு வறண்டியை எடுத்துட்டு வாடா. சேர்ந்து புல்லு அறுப்போம்!" என்று தகப்பனார் பையனிடம் சொன்னார்.

ஆனால் பையனோ விவசாய வேலை செய்வதையே விரும்பவில்லை. "நான் மெத்த படித்தவன். இந்த விவசாயிங்க பேசுறதே எனக்கு புரியிறதில்லை.மறந்தும் போய்விட்டது. ஆமா வறண்டி என்றால் என்ன?" என்று திரும்ப அப்பாவிடமே கேட்டான்.

"இவனை திருத்தவே முடியாது" என்று தந்தை வேலையை தொடர்ந்தார்.

அப்படியே முற்றத்திற்கு போன பையன் கீழே கிடந்த ஒரு வறண்டியை மிதிக்க, அதன் மறுமுனை எழும்பி முகத்தில் உள்ள மூக்கில் "னொங்கென்று" இடித்தது.அப்போது தான் வறண்டி என்றால் என்ன என்று ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அவன் மூக்கை தடவியப்படியே "இந்த வறண்டியை எந்த முட்டாள் தரையில் போட்டு வச்சிருக்கோ?" என்றான்.

(இது லியோ டால்ஸ்டாய் சொன்ன கதைன்னு யாரோ சொன்னாங்க)
----------------------------------------------------------------------

ஒரு ஜோக்கு

மனைவியை கண்டு பயந்து வாழ்க்கையே வெறுத்து அவன் குடிப்பழக்கத்தை மேற்கொண்டான். ஒரு நாள் நன்றாக குடித்து விட்டு வீட்டுக்கு திரும்பியவன் குடிமயக்கத்தில் முறைத்து கொண்டு நின்ற மனைவியின் இரண்டு உருவங்களைக் கண்டான். அவ்வளவு தான் அன்றிலிருந்து குடிப்பதையே நிறுத்திவிட்டான்.

---------------------

என்னாது இது? (வடிவேலு ஸ்டைலில்)
சும்ம்ம்ம்ம்மா.... (அதே வடிவேலு ஸ்டைலில்)

வேலை ஜாஸ்தியிருந்ததால் ஒரு ஒப்பேத்தல் பதிவு.

நான் ஒரு பாடலை இசையமைத்திருக்கிறேன். கொஞ்சம் கீழ் சொல்லும் இசை சத்தத்துடன் உங்களுக்கு விரும்பிய ராகத்தில் என் பாடல் வரிகளை படித்துக் கொண்டே மனக்கண்ணில் ஓட்டிப் பாருங்கள்.

(இசை)
புர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்........புர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்....

(பாடுவதற்கு முன் ராகத்தில் குரலை இழுப்பார்களே, அந்த இழுப்பு கீழ் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது)
ம்ம்ம்ம்ம்......

(இசை)
புர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.......

ஆ... ஆ... ஆ... (இனிய கர்நாடக சங்கீத ராகத்தில் இந்த வார்த்தைகள் இழுக்கப்படுகிறது)

(இசை)
புர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்....ஹங்...ஹங்... ஹங்....

(பாடல் ஆரம்பம் ஆகிறது)
நான் ராகத்தில் பாட வந்தேன்
இசை எனும் நதியில் ஓடம் போல மிதக்க வந்தேன்

(இசை)
ஹஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.....ஹஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.... (பஸ்ஸை நிப்பாட்டிய பிறகு ஏர் ரிலீஸ் செய்வார்களே அந்த மாதிரியான சவுண்டுடன்)

(பாடல்)
நான் பாடும் ராகத்தில் நனைய நீ வா என் ராணி
நான் கொண்ட மோகத்தில் தாளமிடுகிறேன் நீ வா என் தேவி

(இசை)
கொர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்.... கொர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்... (இப்படி அடித்தொண்டையிலிருந்து நீங்கள் சொல்லும் போது தொண்டையில் உள்ள சளி அடைத்துக் கொண்டால் எப்படி சத்தம் கேட்கும் அது மாதிரி)...ஹல ஹல ஹல... (ரூட் கிளியர் ஆகி) கொர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்.....

(பாடல்)
மனம் பாடும் மோகனத்தில் நான் பாட வந்தேன்
சுகம் தரும் மெட்டுக்கட்டி இதமாக பாடுகின்றேன்

(இசை)
புஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...புஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்......
கொய்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்ங்.... (கொசு காதில் பாடினால் வரும் சத்தம் மாதிரி)
ரீட்டு ரீட்டு ரீட்டு ரீட்டு ரீட்டு... (சுவர் கோழி கத்தும் சத்தத்தில்)

(பாடல்)
நான் ராகத்தில் பாட வந்தேன்
இசை எனும் நதியில் ஓட வந்தேன்
(சிந்து பைரவியில் ஜேசுதாஸ் வாய்ஸை நினைவுபடுத்திக் கொள்ளுங்கள்)
ஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஆஅ.... (வாய்ஸ் ஹைபிட்சில் ஏறுகிறது) ஆஆஆஆஆஆஆ... (லோ பிட்சில் இறங்குகிறது.) ஆஆஆஆஆஆஅ....(திரும்ப ஹைபிட்ச்)

(இசை)
ஙம் ஙம் ஙம்.... (திரும்ப தொண்டை சளி அடைத்துக் கொண்ட மாதிரி)...ஹல் ஹல் ஹல்... (ரூட் கிளியர் ஆகி) கொர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்.....ஙம் ஙம் ஙம்.......

(அலறல்)
பே பே. சீ சீ சீ சீ.... [என் மேல் ஒரு கரப்பான்பூச்சி பொத்தென்று விழுந்ததால் நான் போட்ட சத்தம் இந்த வரி]

பாட்டு நல்லயிருந்ததா? மேல் சொன்ன பாடல் வரிகளுக்கு இசை போல் வந்த புர்ர்ர், ஹஸ்ஸ்ஸ், புஸ்ஸ்ஸ்,ஹல, ஹல எல்லாம் என் கூட தங்கியிருந்த என் நண்பனின் குறட்டை ஒலி. இரவில் தூங்க நினைத்த எனக்கு நண்பனின் குறட்டை ஒலியும்,கொசுவின் கொய்ங்ங் சத்தமும், சுவர்கோழியின் ரீட்டு ரீட்டு சத்தமும் இனிய இசைக் கலவையைத் தந்துக் கொண்டிருந்தது. அந்த இசை கலவைக்கு இட்டு கட்ட நினைத்து மனதில் இனிய பாடல்களை இரவு முழுவதும் உறங்காமல் பாடிக் கொண்டிருந்தேன்.

பொழுதும் புலர்ந்தது.....

"என்னடா! நைட்டு நல்ல தூங்கினியா?" நண்பன் கேட்டான்.

"ஓ! யாரோ நல்ல தாலாட்டுப் பாடுன மாதிரி இருந்திச்சா, தலைய கீழே வச்ச உடனே தூங்கிட்டேன். தூக்கமுன்ன தூக்கம் அப்படி ஒரு தூக்கம்" இது நான்.

என்னத்த விமர்சனமா எழுதுறதுன்னு தெரியல. கமலே கதை, திரைக்கதை வசனம் அமைத்து பண்டில் பண்டிலா நூல் சுத்தியிருக்கிறார். ம்ம்ம்... கதை என்னாது... என்னமோ ஒரு கதையாச்சே. சே... தியேட்டரை விட்டு வந்ததும் கதை மறந்துப் போச்சே. கொஞ்சம் ஞாபகபடுத்தியே சொல்றேன்.

3 முட்டாள் பசங்க சேர்ந்து ஒரு பணக்கார குழந்தைய கிட்நாப் பண்ண போறாங்க.அதுல கமல் ஒருத்தரு. அப்புறம் ஒரு எல்.ஐ.சி முட்டபயல் ரமேஷ் அர்விந்த் சேர்ந்து ஜால்ரா அடிக்கிறார். கடத்தல் நடத்த போகும் போது நடக்கும் தப்புகள் சாதக பாதகமாக அமைவது தான் கதை.

சிரிச்சி சிரிச்சி வந்த சீனா தானா தான் கதை. சிரிப்போ சிரிப்பு. அடுத்த கணமே மறந்தும் போகிறது.எல்லாம் நினைச்சி சிரிக்க கூடிய வசனங்கள், காட்சிகள் அல்ல. ஸ்பாண்டேனியஸாக சிரிச்சி மறக்க கூடியவைகள் தான் எல்லாமே. வழக்கம் போல கமல் நல்ல நடிச்சிருக்கார். வையாபுரிக்கும்,பசுபதிக்கும் நல்ல வாய்ப்பு கொடுத்திருக்கிறார்.

அப்புறம் என்னவோ டிஜிட்டல் டெக்னாலஜி படப்பிடிப்பு என்றார்கள்.அப்படின்னா என்னா? நிறைய இடத்தில் சொதப்பியிருக்கு கேமரா. திரை முழுக்க நிறைய இடத்தில் பிக்சல் பிக்சலாக தெரிகிறது. லைட்டிங் வேற ஒரு மாதிரியிருக்கு. என்ன எழவு டெக்னாலஜியோ.

அப்புறம் க்ளைமாக்ஸ் என்னான்னே தெரியல. திடீரென்று பாய்ந்து எங்கேயோ போய் படம் முடிஞ்சிடுச்சி. கத்திரி ஏதாவது வச்சிட்டாங்களா?

அப்புறம் எப்படி தான் இந்த மாதிரி ஜாங்கிரி மாதிரி திரைக்கதை அமைக்கிறாங்களோ? சுத்தோ சுத்துன்னு சுத்தியிருக்கு திரைக்கதை. அதுல கமலை பாராட்டலாம். அப்படின்னா படம் எப்படியிருக்கு. இதோ கீழேயிருக்கிற ஜாங்கிரி மாதிரி தான் இருக்கு. சுத்தி சுத்தி பின்னி பினஞ்சி நகைச்சுவை என்ற ஸ்வீட் ஓவராக, நெய் கொஞ்சம் வழ வழ கொழ கொழான்னு இருக்கிறதுனால நெஞ்சில ஒட்டவே இல்லை.

இரஷ்ய இலக்கியவாதி மேக்ஸிம் கார்கியின் தி லோயர் டெப்த்ஸ்(The lower depths) என்ற நாடகத்தை, புகழ் பெற்ற பிரஞ்சு பட இயக்குநர் ழான் ரெனாரும் (JEAN RENOIR) அகிரா குரோசாவாவும் படமாக்கினர். இரண்டு வேறு வேறு காலக்கட்டத்தில் எடுக்கப்பட்டது. ழான் ரெனாருக்கு குரோசாவா எடுத்த படத்தைப் பற்றி தெரியாது. ஆனால் குரோசவா ழான் ரெனார் படமாக எடுத்த அதே நாடகத்தை தன் பாணியில் ஜப்பானிய கலாச்சாரத்துக்கு ஏற்ற மாதிரி முற்றிலும் புதிய பாணியில் திரைக்களம் அமைத்து படமாக எடுத்தார். பல வருடங்களுக்கு பிறகு அகிரா குரோசவா ழான் ரெனாரை சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. ழான் ரெனார் குரோசாவாவின் தி லோயர் டெப்த்ஸை பார்த்து அசந்து போனார். ழான் ரெனாரின் இயக்கத்தில் அது உருவான போது சிக்கல் மிகுந்த அரசியல் தலையீடுகளால் அவரால் சரி வர மேக்ஸிம் கார்கி சொல்ல வந்த கருத்தை சொல்ல முடியவில்லை. அவரின் படம் படுதோல்வி.ஆனால் குரோசாவா அந்த தடைகளையெல்லாம் மீறி கார்க்கியின் பார்வையை நச்சென்று வெளிபடுத்தியிருப்பதாக ழான் ரெனார் புகழ்ந்திருந்தார். குரோசாவாவின் படைப்பே சிறந்தது என போற்றியிருந்தார்.

இங்கு இயக்குநர்களின் நேர்மையும், திறந்த மனதும் புலனாகிறது. அதே போல் மகேந்திரன் உதிரிபூக்களை புதுமைபித்தனின் கதையிலிருந்து தழுவியது என நேர்மையாக டைட்டிலில் போட்டார். இன்றைய காலக்கட்டத்தில் எங்கிருந்து உருவப்பட்டாலும் நேர்மையற்ற தன்மை தான் திரைஉலகில் நிலவுகிறது. அதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு சந்திரமுகி. சந்திரமுகி கதை, திரைக்கதை, வசனம், டைரக்ஷன் P.வாசு என வெட்கமில்லாமல் போட்டு கொண்டிருக்கிறார். சந்திரமுகியின் உண்மை கதைக்கு சொந்தக்காரர் மது முட்டம் என்பவர். சந்திரமுகி படம் ஆரம்பிப்பதற்கு முன்பாகவே மணிச்சித்ரதாழு என்ற மலையாள படத்தின் கதை என வந்ததிகள் பரவியது. பி.வாசு அங்கிருந்து சில காட்சிகள் தான் உருவப்பட்டன என்று அதற்கு சந்திரமுகிக்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்றார்.

அது அந்த காலக்கட்டத்தில் கதை வெளிப்பட்டு விட கூடாது என பி.வாசு மறுத்திருந்தால் அதில் நியாயம் இருக்கிறது. படம் வெளிவந்த பிறகு காட்சிக்கு காட்சி மணிச்சித்ராதாழை சந்திரமுகியாக போட்டோ காப்பி போல ஈ அடிச்சான் காப்பி பண்ணி வைத்திருக்கும் பி.வாசு படத்தின் டைட்டிலில் கதை, திரைக்கதை தன் சொந்தம் என்று கொண்டாடுவது எ ந்த வகையில் நியாயம் என்று தெரியவில்லை. உண்மை மூலத்தை சொன்னால் தன் திறமை மீது மக்களுக்கு சந்தேகம் வந்து விடுமோ என்று முழுப்பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்கிறார். சினிமாவில் இப்போது நேர்மை என்பது நகைப்பு உரியது ஆகிவிட்டது.

நான் ரீமேக் படங்களை வெறுப்பவன் அல்ல. நல்ல கதையின் தமிழ் வெர்சனை பார்ப்பதில் மகிழ்ச்சி அடைபவர்களில் நானும் ஒருவனாக இருப்பேன். பி.வாசுவின் நேர்மையற்ற நடத்தையை கண்டு தான் மனம் வெறுக்கிறது.

இப்போது மணிசித்ரதாழு படத்தைப் பற்றி பார்ப்போம்.

மொழி: மலையாளம்
வெளியான ஆண்டு: 1993
டைரக்ஷன் : பாசில்
தயாரிப்பு : அப்பச்சன்
கதை-திரைக்கதை-வசனம் - மது முட்டம்
இசை : எம்.ஜி.ராதாகிருஷ்ணன்

நடிகர்கள்:
மோகன்லால், சுரேஷ் கோபி,ஷோபனா,நெடுமுடி வேணு, திலகன்

தெளிந்த நீரோடை போன்ற அற்புதமான கதை. யாருக்கும் மிகைப்பட்ட நடிப்பு இல்லை. எல்லா கதாபாத்திரங்களுக்கும் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. சீராகச் செல்லும் திரைக்கதை. ஏற்கனவே பாசில் இந்த மாதிரி சஸ்பென்ஸ் டைப் பங்களா காட்சிகளை "கிளிபேச்சு கேட்க வா,கண்ணுக்குள் நிலவு" போன்ற படங்களில் புகுத்தியிருந்தார்.அதற்கு முன்னோடி மணிசித்ரதாழு படத்தைச் சொல்லலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

கதையை தெரிந்துக் கொள்ள விரும்பினால் கீழ் சொல்லப் போகும் நடிகர்களின் மாறுதல்களுடன் என்னுடைய சந்திரமுகி விமர்சனத்தைப் பார்க்கவும்.

மோகன்லால் - ரஜினிகாந்த்
சுரேஷ் கோபி - பிரபு
ஷோபனா - ஜோதிகா
கொடுமுடி வேணு - நாசர்

உங்களுக்காக மணிசித்ராதாழிலிருந்து சில காட்சிகள். நீங்கள் சந்திரமுகியை பார்த்திருந்தால் காட்சிகள் டிட்டோவாக இருப்பதை கண்டு இரசிக்கலாம்.




மணிசித்ரதாழுலிருந்து சந்திரமுகி கீழ்கண்ட வகையில் மட்டுமே மாறுபட்டுள்ளது.

1. ஹீரோ துதி மணிசித்ராதாழில் இல்லை. ரஜினிக்காக சேர்க்கப்பட்ட முதல் பகுதி.
2. மோகன்லால் இடைவேளைக்கு பக்கத்தில் தான் படத்தில் அறிமுகம் ஆவார். சந்திரமுகியில் படம் முழுக்க ரஜினி.
3. சந்திரரமுகி தெலுங்கில் பேசுவார். மணிசித்ரதாழில் சந்திரமுகிக்கு பதிலாக நாகவல்லி தமிழ் பேசுவார்.
3. சந்திரமுகியில் க்ளைமாக்ஸ் காட்சியில் ரஜினி வேட்டைய ராஜாவாக நடித்து ஜோதிகாவை குணப்படுத்துவார். ஆனால் மணிச்சித்ரதாழில் மோகன்லாலின் உதவியுடன் சுரேஷ் கோபி சங்கரன் தம்பியாக (வேட்டைய ராஜா) நடித்து ஷோபனாவை குணப்படுத்துவார்.
4. சந்திரமுகியில் வேட்டைய ராஜா பொம்மை எரிக்கப்படும். மணிசித்ரதாழில் சங்கரன் தம்பி பொம்மை வெட்டப்படும்.

இதை தவிர மற்றவை எல்லாம் டிட்டோ.

சந்திரமுகி சில வகையில் உயர்ந்து நிற்கிறது. Ofcourse 1. ரஜினி 2. இசை 3. கலை: தோட்டாதரணி 4. கிராபிக்ஸ் போன்றவை அருமை. திரைக்கதை சொதப்பல் & குப்பை.

நேற்றைக்கு போட்ட அந்த காந்த பதிவு காந்த படுக்கை விவகாரத்தை விட எடாக்கூடாமாகி போனதால் அது என் பதிவிலிருந்து தூக்கப்பட்டு விட்டது.

சிறிது நேரம் முன்பு வரை தூக்கத்துக்காக கட்டிலில் புரண்ட போதும், தூக்கம் என்னை தழுவ மறுத்தது. மெல்லன குரலில் இசையை ரசிக்கத்தூண்டியது என் மூளை. மெதுவான குரலில் P.B.சீனிவாசை பாடவிட்டு தலையணையை கவ்வினேன்.அலைந்துக் கொண்டிருந்த மனதும் ஒருவசப்பட்டு போனது கண்ணதாசா!!.

தமிழ் தாயின் செல்லக் குழந்தை நீ எங்கள் கவி அரசா... உங்கள் பேனாவில் கொட்டிய கவிதைகள் தான் எத்தனை எத்தனை. என் உள்ளக் காயங்களுக்கு நீர் கொடுத்த அருமருந்துகள் தான் எத்தனை எத்தனை. தத்துவக் கடலே! "ஆயிரம் இயந்திரங்கள் ஓடும் போதும் என்னால் சிந்திக்க முடியும்" என்றீரே, உமக்கு எந்த நிலையிலும் அழிவில்லை. கவிதையாய் எங்களுடன் வாழ்கிறீர்கள் எங்கள் கவியரசர் கண்ணதாசன் அவர்களே.

என்னை தூண்டிய பதிவுக்கு தூண்டிய அந்தப் பாடல்


மயக்கமா? கலக்கமா?
மனதிலே குழப்பமா? வாழ்க்கையில் புழுக்கமா?

வாழ்க்கை என்றால் ஆயிரம் இருக்கும்
ஆசைத் தோறும் வேதனை இருக்கும்
வந்தத் துன்பம் எதுவென்றாலும்
வாடி நின்றால் ஓடிவிடுவதில்லை
எதையும் தாங்கும் இதயம் இருந்தால்
இறுதி வரைக்கும் அமைதி இருக்கும்

ஏழை மனதை மாளிகையாக்கி இரவும் பகலும் கவிப்பாடு.
நாளைப் பொழுதை இறைவனுக்கு அளித்து
நடக்கும் வாழ்வில் அமைதியைத் தேடு
உனக்கும் கீழே உள்ளவர் கோடி
நினைத்துப் பார்த்து நிம்மதியை நாடு


இனிய சாறாக வழிந்தோடும் உந்தன் தாலாட்டுடனும் சாந்த மனதுடனும் நிம்மதியாக தூங்கப் போகிறேன்.

அதிக எதிர்பார்ப்பு எப்போதுமே அதிக ஏமாற்றம் தான். எப்படியோ அடித்து பிடித்து இன்று(புதன் 13/ஏப்ரல்/2005) இரவு காட்சியில் சந்திரமுகி பார்த்தாயிற்று. ரஜினி ரசிகர்கள் மத்தியில் நானும் ஒருவன் என்ற நிலைமை. ஏத்திய சுருதியுடன் திரையரங்குக்குள் மணியை பார்ப்பது திரையை பார்ப்பதுமாக ரசிகர்களின் கூக்குரலினூடே வாகாக இருக்கையும் பிடித்து அமர்ந்தாயிற்று. இடைவேளை கிடையாது என்பதால் பாத்ரூமுக்கு போய் டவுன்லோட் பண்ண வேண்டியதை பண்ணி விட்டு திரும்ப இருக்கையில் அமர்ந்தேன். சென்றிருந்த 20 நண்பர்களும் ஒரே வரிசையில் உட்கார்ந்துக் கொண்டு, பாட்டுக்கு ஆட்டம் போடவும் ரெடி.

படம் ஆரம்பித்து எதற்கு எடுத்தாலும் விசில். பெரிய லெவல் ரோடு காண்ட்ராக்டராக பிரபுவை காண்பிக்க தொழில் பொறாமைக் கொண்ட வில்லன் அடியாட்களை அனுப்ப, பிரபு வருவதற்குள் திரையில் ஒரு ஷூவின் அடிப்பாகம் மட்டும் திரையில் குளோசப்பில் காண்பிக்கப்படுகிறது. அப்புறம் பக்கவாட்டில் கவிழ்த்து போட்ட Y எழுத்து மாதிரி காலை அந்தரத்தில் தூக்கி நின்று புருஸ்லீ, ஜாக்கிசான் ஸ்டைலில் ரஜினி காந்த் போஸ் கொடுக்கிறார். விசில் சத்தம் காதைக் கிழிக்கிறது. சில பேர் திரைக்கு ஓடிச் சென்று ரஜினியின் காலை தொட்டு கும்பிட்டு விட்டு வருகிறார்கள். ரஜினி தொட்டாலே போதும் அடியாட்கள் பறக்கிறார்கள். தலைகீழாக சுற்றுகிறார். மேல் கீழாக குதிக்கிறார். என்னனவோ செய்கிறார். வில்லன்கள் அடித்து ரஜினியால் துவம்சம் பண்ணப்படுகிறார். அய்யகோ... இருந்தாலும் ரஜினி ரசிகர்களுக்கு அருமையான பைட்டு சிக்குவென்ஸ்.

அப்புறம் தான் புரிகிறது ரஜினி அமெரிக்காவிலிருந்து இறங்கிய உலகப் புகழ்பெற்ற மனோதத்துவ நிபுணர்.பெயர் சரவணன். பிரபுவுக்கு உற்ற நண்பன். "யாமிருக்க பயமேன்,இந்த சரவணன் இருக்க பயமேன்" இது தாங்க ஒரு சில இடத்துல ரஜினி பயன்படுத்துற பஞ்ச் (பஞ்சு) டயலாக். பிரபு ஜோதிகாவை காதலித்து கல்யாணம் புரிந்தவர். அம்மா கே.ஆர்.விஜயா. பிரபு சொந்த ஊரில் உள்ள வேட்டையப்ப ராஜா அரண்மணை வாங்க போகிறேன் என்று சொல்ல கே.ஆர்.விஜயா பதறுகிறார். பிறகு அந்த ஊரில் உள்ள சொந்தங்களாக அகிலாண்டேஸ்வரி, நாஸர் பத்தியெல்லாம் சொல்கிறார்.அவர்களிடமிருந்து பல வருடம் முன்பு பிரிந்து வந்தவர்கள் பிரபு பேமிலி. அகிலாண்டேஸ்வரியைப் பற்றி ஒரு பெரிய பில்ட்-அப் கொடுக்கிறார்கள். நானும் வழக்கம் போல ரஜினி பட வில்லி என்று நினைத்தேன்.கடைசியில் அந்த கேரக்டரும் தொஸ்ஸ்ஸ்ஸ்....

ரஜினி முதலில் அந்த பங்களாவைப் பற்றி விசாரிக்க அந்த ஊருக்கு வருகிறார். வடிவேலுவும் நாசருக்கு ஒரு மாப்பிள்ளை முறையாக வேண்டும் அந்த படத்தில். ரஜினி வடிவேலுவுடன் சேர்ந்து சில காமெடிகளை செய்கிறார். பங்காளவைப் பற்றி சொன்னதும் எல்லாரும் நடுங்கிறார்கள். நடுங்கிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். பில்ட்-அப் கொடுத்தக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். ரஜினியும் வடிவேலுவும் காமெடி என்ற பெயரில் அவஸ்தை பண்ணிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள். போதும்டா சாமி இந்த கொடுமை. இடையிடையே பாட்டு வேற.

பங்களா பற்றிய பில்ட்-அப் என்னவென்றால் வேட்டையப்ப ராஜா சந்திரமுகி என்ற நாட்டியகாரியின் மேல் ஆசைக் கொண்டு அவளை தூக்கிக் கொண்டு வர, அவள் ஏற்கனவே ஒருவனை காதலித்து வருகிறாள். ராஜா பொறாமைக் கொண்டு காதலனை கொன்று விட்டு சந்திரமுகியை எரித்து விடுகிறார். அப்புறம் சந்திரமுகி அந்த பங்களாவில் ஆவியாக 150 வருடமாக வேட்டையப்ப ராஜாவை கொல்ல அலைகிறார். இது தான் பில்ட்-அப்.

ரஜினி அந்த பங்காளவை ஆராய்ந்து பேய் எல்லாம் ஒன்னும் கிடையாது என பிரபுவுக்கு ரைட் கொடுக்க, பிரபு பேமிலி உறவினர்களுடன் சர்வ ஜாக்கிரதையாக அந்த பங்களாவுக்கு குடியேறுகிறது. அப்புறம் ரஜினி வெளியூர் போகிறேன் என்று காணாமல் போகிறார். இதற்கிடையில் ஜோதிகா ஆர்வம் மிகக் கொண்டு பங்களாவில் ஒரு பகுதியில் பூட்டப்பட்ட சந்திரமுகி, வேட்டையப்ப ராஜாவின் அறையை திறக்கிறார். அதிலிருந்து வீட்டில் அமனுஷ்யமாக பல கெட்டவைகள் பிரபுவுக்கும் சுத்தி இருப்பவர்களுக்கும் நடக்கின்றன.

ரஜினி வந்து சேருகிறார். துப்பறிகிறார். கண்டுபிடிக்கிறார். மனோதத்துவ ரீதியாக இது ஸ்பிலிட் பெர்சனாலிட்டியின்(Split personality) அட்டகாசம் என்கிறார். நிகழந்த அட்டூழியங்களுக்கு ஜோதிகாவை நோக்கி கையை காட்டுகிறார். அவரை எப்படி குணப்படுத்துகிறார் என்பதே சந்திரமுகி.

டிவியில் வந்துக் கொண்டிருந்த 'விடாது கருப்பு'(இந்திரா சௌந்தராஜன் எழுதியது என நினைக்கிறேன்???) அப்படியே சந்திரமுகி ஆகியிருக்கிறது. படத்தில் ரஜினிக்கு சுருதி ரொம்ப குறைவு. படு இளைமையாகத் தெரிகிறார். இருந்தும் என்ன பயன்? பாபாவுக்கு ஒரு படி மேல் என்று சொல்லலாம் இந்த படத்தை. ரசிகர்களுக்காக முதலிலேயே வழக்கான ரஜினியை காண்பித்து விட்டு, படம் பூராவும் அவரை மிஸ் பண்ணி விடுகிறார்கள். உற்சாகத்துடன் வந்த ரசிகர்கள் படம் கொஞ்ச நேரம் ஓட ஆரம்பித்ததும் ஆங்காங்கே கொட்டாவி விடுவதும், பாடலுக்கு பாத்ரூமைத் தேடி போவதுமாக இருக்கிறார்கள்.

இடைவேளை வரை இந்த படத்தை பேய் படமாக காட்ட வேண்டுமா? இல்லை சஸ்பெண்ஸ் படமாக காட்ட வேண்டுமா? என்ற குழப்பம் பி.வாசுவுக்கு. சும்மா அந்த பங்களாவை சுத்தி சுத்தி கேமிரா சுழட்டி அடிக்கிறது. கூட சேர்ந்து நமக்கும் தலை சுத்துகிறது.

சில ரசிகர்களிடம் அப்பிராயம் கேட்ட போது இடைவேளை வரை தான் ரஜினி படமாக தெரிந்தது என்றார்கள்.எனக்கு என்னமோ இடைவேளைக்கு பிறகு தான் படம் நன்றாக போனதாக நினைப்பு. காமெடி என்ற பெயரில் இரட்டை அர்த்த வசனத்தை ஆங்காங்கே ரஜினி அள்ளி விடுகிறார்.

படத்தில் என்னதான் நிறைவு இருக்கிறது? நிறைவும் நிறைய இருக்கிறது.

பாடல்கள் படமாக்கப்பட்ட விதம் மிக அருமை(தமிழ் பட தரத்தை அளவுக்கோல்களாக வைத்தால்). 'கொஞ்ச கொஞ்ச நேரம்' பாடல் துருக்கி இஸ்தான்புல்-ல் எடுத்ததாகக் கேள்விப் பட்டேன். தமிழ் படத்தில் இது வரை வராத லொக்கேஷன். ரஜினியும் நயந்தாராவும் அருமையாக தெரிகிறார்கள். அடுத்த பாடல் "அண்ணணோட பாட்டு" இதுவும் வெகு அருமையாக எடுத்துருக்கிறார்கள். "கோழி பறபற" பாடலும் அருமை.

அப்புறம் ராஜகமாளிகை. அருமையான செட்டிங்ஸ். அற்புதமாகத் தெரிகிறது அந்த மாளிகை. இது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.கலை யார் என்று கவனிக்கவில்லை.

அப்புறம் படத்தின் கிளைமாக்ஸ். மிக விறுவிறுப்பாக எடுக்கப்பட்ட கிளைமாக்ஸ்.

அப்புறம் ஜோதிகா. கலக்கி அள்ளியிருக்கிறார். கிளைமாக்ஸில் ஜோதிகாவின் நடிப்புக்கு முன் ரஜினியால் ஈடு கொடுக்க முடியாமல் திணறியிருந்தார். சொத்தை சொள்ளையாக படத்தின் ஆரம்பித்தில் வந்துக் கொண்டிருந்த ஜோதிகா ஸ்பிலிட் பெர்சனாலிட்டியாக மாறியதும் சந்திரமுகியாக ஜொலித்திருக்கிறார். அவருடைய மேக்-அப் வெகு அருமை. இன்னும் என் கண்ணிலேயே நிற்கிறது ஜோதிகாவின் அந்த க்ளைமேக்ஸ் நடிப்பு. சபாஷ் நல்ல திறமையிருக்கு ஜோதிகா.

நயந்தாரா? ரஜினிக்கு நாயகி மட்டுமே. வேஸ்ட் செய்திருக்கிறார்கள். நாசருக்கும் கோமாளி வேடம். வேஸ்ட் செய்யப்பட்டிருக்கிறார்.

படம் முழுக்க தோய்வு.எப்படியோ க்ளைமேக்ஸை மட்டும் சரி கட்டியிருக்கிறார் பி.வாசு.

ரஜினி ரசிகர்களுக்கு இதுவும் சரியான படம் அல்ல என நினைக்கிறேன். அவர்கள் தான் சொல்ல வேண்டும் அவர்களின் பார்வையை. ரஜினி நடித்திருக்கிறார். அவ்வளவே....

அப்ப படம் புஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...... டமார் (க்ளைமாக்ஸ்)

குறிப்பு: படம் பார்த்த சூட்டில் எழுதியது, தூக்கம் கண்ணை சுழட்டுவதால் மூளையின் மேல்டாப்பில் வந்ததை போட்டுத் தாக்கியிருக்கிறேன். மற்ற விசயங்கள் மற்றொரு பதிவில் மெதுவாக. மும்பை எக்ஸ்பிரஸை கொஞ்சம் ஆறப்போட்டு சனிக்கிழமை பார்க்கலாமென இருக்கிறேன்.