போட்டுத் தாக்கு!!!!!

ப்ளாக்கரிலிருந்து தற்காலிமாக என்னை விடுவித்துக் கொள்கிறேன்.

எனக்கு பயிற்சிகளமாக இருந்த தமிழ்மணத்திற்கு நான் என்றும் கடன் பட்டவன். தமிழ்மணமும் அங்கிருக்கும் நல்ல உள்ளங்களும் உடல்நலமும் மனநலமும் என்றும் பெற்று வாழ வாழ்த்துகிறேன்.

சில நாள் வாசிப்பில் ஆழ்ந்திருக்கப்போகிறேன்.

அன்புள்ள மக்களே,

நேற்று ஒரு இனிய அனுபவம். ஆமாம் இசையராஜாவின் "திருவாசகம் - இசை வேள்வி" கேட்க நேர்ந்த்து.. அப்படி அனந்த கண்ணீர் வந்துவிட்டது.. இன்னும் கேட்டேயிருக்கேன்.. காசு கொடுத்து வாங்கிய ஒலிபேழையில்..

இதற்கு விமர்சனம் எழுத வராலை நான்.. இதை மற்றவர்களும் விலைகொடுத்து (இதற்கு விலை கொடுக்கு முடியாது, இதை எழுத உதவிய ஒலிபேழைக்கு வேணா கொடுக்கலாம்) வாங்கி கேட்டு இன்புறுகுங்கள்

ஞான் பெற்ற இந்த இன்பம் பெறுக இவ்வையகம்...



மக்களே, இந்த சுட்டியை உங்கள் வலைப் பக்கங்களிலும் போட்டு, இந்த முயற்சிக்கு ஒரு ஊக்கமளியுங்கள்..

இளையராஜவின் ஞானி உள்ளத்தில் மலர்ந்த இன்னொரு பூ 'ராஜபார்வை'. பாடலும் பாடல் வரிகளும் கொடுத்திருக்கிறேன். அந்த படத்தைப் பற்றி எழுத வேண்டுமென்ற ஆசையிருக்கிறது. ஆனால் அந்த படம் பார்த்து வெகுநாள் ஆகிவிட்டதால் முழுவது ஞாபகமில்லை. 'அந்திமழை' பாடல் மாதவிக்காக கண் தெரியாத கமல்ஹாசன் டூயட் பாடுவது போல வரும். 'அழகில் அழகு' பாடல் வீட்டிற்கு வரும் மாதவியை காதல் மிகக் கொண்டு ஓவ்வொரு அங்கமாக கமல் தடவி வர்ணித்துப் பாடுவது போல வரும். மயக்கும் அந்த இரு பாடல்களையும் கேளுங்கள். இந்த பாடல்களை எழுதியவரும் கவிஞர் வைரமுத்து தான் என நினைக்கிறேன்.







பாடியவர்கள் : எஸ்.பி.பி & ஜானகி

ஆண்:

அந்திமழை பொழிகிறது
ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது

அந்திமழை பொழிகிறது
ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது

இந்திரன் தோட்டத்து முந்திரியே
மன்மத நாட்டுக்கு மந்திரியே
அந்திமழை பொழிகிறது
ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது

பெண்

தேனில் வண்டு முழ்கும் போது
பாவம் என்று வந்தாள் மாது
நெஞ்சுக்குள் தீயை வைத்து மோகம் என்றாய்
தண்ணீரில் முழ்கிக் கொண்டே தாகம் என்றாய்

ஆண்

தனிமையிலே வெறுமையிலே
எத்தனை நாளடி இளைமையிலே
கெட்டன இரவுகள் சுட்டன கனவுகள்
இமைகளும் சுமையடி இளமையிலே

ஆண் : அந்திமழை பொழிகிறது
பெண் : ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது

தேகம் யாவும் தீயின் தாகம்
தாகம் தீர நீ தான் மேகம்
கண்ணுக்குள் முள்ளை வைத்து யார் தைத்தது
தண்ணீரில் நிற்கும் போதே வேர்கின்றது

பெண்:
நெஞ்சுக்கொரு கொஞ்சம் இரு
தாவணி விசிறிகள் வீசுகிறேன்
மன்மத அம்புகள் தைத்த இடங்களில்
சந்தனமாய் எனை பூசுகிறேன்

பெண் : அந்திமழை பொழிகிறது
ஆண் : ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது
பெண் ; சிப்பியில் தப்பிய நித்திலமே
ரகசிய ராத்திரி புத்தகமே
அந்திமழை பொழிகிறது
ஒவ்வொரு துளியிலும் உன் முகம் தெரிகிறது

----------------------------------------------

பாடியவர் : ஜேசுதாஸ்

(ஹம்மிங்)
அழகில் அழகு தேவதை
ஆயிரம் பாவலர் எழுதும் காவியம்
அழகில் அழகு தேவதை

கூந்தல் வண்ணம் மேகம் போல
குளிர்ந்து நின்றது
கொஞ்சுகின்ற செவிகள் ரெண்டும் கேள்வி ஆனது
பொன்முகம் தாமரை
பூக்களே கண்களோ
மனக்கண்கள் சொல்லும் பொன்னோவியம்
அழகில் அழகு தேவதை

சிப்பி போல இதழ்கள் ரெண்டும் மின்னுகின்றன
சேர்ந்த பல்லின் வரிசையாவும் முல்லை போன்றன
மூங்கிலே தோள்களோ தேன்குழல் விரல்களோ
ஒரு அங்கம் கைகள் அறியாதது
அழகில் அழகு தேவதை

பூ உலவும் கொடிகள் போல இடையை காண்கிறேன்
போக போக வாளைப் போல அழகைக் காண்கிறேன்
மாவிலை பாதமோ மங்கை நீ வேதமோ
இந்த மண்ணில் உன் போல் பெண்ணில்லையே

அழகில் அழகு தேவதை
ஆயிரம் பாவலர் எழுதும் காவியம்
அழகில் அழகு

பாரதிராஜவின் 'நிழல்கள்' படம் ஒரு அருமையான படம். 3 இளைஞர்களின்('நிழல்கள்'ரவி,ராபர்ட் ராஜசேகர், சந்திரசேகர்) வாழ்க்கை போராட்டத்தையும், முக்கோண காதல் கதையையும் சுற்றி வரும் படம். இசை அமைப்பாளராக வேண்டுமென்று லட்சிய கனவு சந்திரசேகருக்கு, வேலை வாங்கி கொடுக்காத பட்டத்தை பட்டமாக பறக்கவிடுவார். கல்லூரி இளைஞராக ராபர்ட் ராஜசேகர் ஒரு பெண்ணை காதலிக்க, நிழல்கள் ரவியும் அதே பெண்ணை காதலிக்க ஒரு முக்கோணம் உருவாகிறது. ராபர்ட் ராஜசேகர் தனக்கென்று ஒரு உலகத்தில் லயித்து விடுவார். கஞ்சா அடிக்கும் பழக்கம் உள்ளவர். மனம் மயக்கும் மாலைப்பொழுதில் அவர் இந்த பாடல் வரிகளை பாடுவதாக படத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

திரைக்காக கவிஞர் வைரமுத்து முதன்முதலில் எழுதிய வைரவரிகளால் ஆனது இந்த பாடல். நம்ம மொட்டையின் இசையில் அந்த வரிகள் சேர்ந்து காலத்தால் அழியாத இந்த பாடல் உருவானது. எந்த இடத்தில் இந்த பாடலை கேட்டாலும் முழுப்பாடலையும் கேட்காமல் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்வது கிடையாது. அவ்வளவாக என்னை ஆட்கொண்டிருக்கிறது அந்த பாடல். கீழே பாடலை கேட்க விண்டோஸ் மீடியா ப்ளேயரும், பாடல் வரிகளையும் கொடுத்திருக்கிறேன். இந்த மாதிரி வாரத்திற்கு ஓரிரு ஆடியோ ப்ளாக் கொடுக்க முடிவு செய்துள்ளேன். என்னை கவர்ந்ததை உங்களுடன் பகிர்ந்துக் கொண்டு நீங்கள் மகிழ்வது எனக்கு மகிழ்ச்சியையே அளிக்கும்.

இவருக்கோ அலுவலகத்தில் என்ன பிரச்சனையோ தெரியவில்லை? இப்படி போட்டு உதைக்கிறார் கணணியை. சில வருடங்களுக்கு முன் மின்னஞ்சலில் கீழ்கண்ட வீடியோ க்ளிப்பிங்ஸ் சகஜமாக அலைந்தது. என்சாய். கீழே ப்ளே பட்டனை தட்டி படத்தை பாருங்கள். மோசமான படத்தின் குவாலிட்டிக்கு மன்னிக்கவும்.





இது எப்படியிருக்கு???? "PLAY" பட்டனை தட்டி அதையும் பார்த்துவிடுங்கள்.

போலி டோண்டுவாக, போலி திருமலையாக பல இடங்களில் டகால்ட்டி வேலை செய்து கொண்டிருக்கும் நாய் பிறவி & பெயர் இல்லாத பிச்சை என் பெயரை வைத்தும் இன்று ஒரு காரியம் செய்தார். என்னுடைய இட்லி பதிவில் திருமலை என்பவர் பெயரில் அவர் சாதீ வெறி இருப்பவர் போல தோற்றத்தை உருவாக்கிவிட்டு போனார். நான் தொழில் நுட்பம் தெரியாத கபோதி என்ற நினைப்பு அந்த போலிக்கு.

புத்தகம் படித்து விட்டு டகால்ட்டி வேலையை காண்பிக்கும் அவருக்கே இந்த ஏத்தம் என்றால் மென்பொருளிலே ஊறிப் போய் இந்த web security -களைப் பற்றி எத்தனை செமினார்கள், பயிற்சி பட்டறைகள் நடத்தியிருக்கும் எனக்கு எவ்வளவு ஏத்தம் இருக்கும். Identity theft-ஐ நிரூபித்து ஸைபர் கிரைமில் தெரிவித்தால் அந்த போலியை நொங்கு எடுத்து விடுவார்கள்.

என்னுடைய மின்னஞ்சல் முகவரி திருடப்பட்டு திருமலை அவர்களுக்கு நான் எழுதியது போல மின்னஞ்சல் போனது. நல்லவேளை அவர் என்னிடம் விளக்கம் கேட்டு இருந்தார். கீழே படத்தை க்ளிக்கி பெரிசாக்கி பாருங்கள்.





அது என்னுடைய பெயரில் திருமலை என்பவருக்கு அனுப்பப்பட்ட ஒரு போலி மின்னஞ்சல். அந்த மின்னஞ்சலுக்கு கீழேயே http://www.indiasec.com/ இந்த முகவரி இருக்கிறது. அந்த முகவரியினூடே சென்று பார்த்தால் http://www.indiasec.com/fakemail/sendfake.html இது வரும். இதிலிருந்து யாருக்கும் யார் பெயரிலும் போலியாக மின்னஞ்சல் அனுப்பலாம். இதே முறையில் என் பெயரில் திருமலைக்கு நான் அவரைத் திட்டியதாக அனுப்பியிருந்தார் குறி இல்லாத கபோதி.

என் பெயரை கெடுக்க நினைக்கும் அந்த போலிக்கு கடைசியாக ஒரு எச்சரிக்கை "என் பெயரை வைத்து விளையாடுவாயா விளையாடு. எப்படி நீ வந்தாலும் என்னால் இனம் காண முடியும். நான் எதற்கும் சளைக்கிறவனில்லை".

லாலலலா...லாலலலா..லாலலலா....

டியர் ரீடர்ஸ், உங்களுக்கு என் பெயரில் மின்னஞ்சல் மோசமாக வந்திருந்தால் என்னை உடனே njvijay at yahoo dot com-ல் தொடர்புக் கொள்க (போலியாக அல்ல).

இட்லி. ஏறக்குறைய 30 வருடமாக சதா வாயில் கொட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் சலிக்காத ஒரே பதார்த்தம் இட்லி. இட்லி தயாரிப்பதென்பதே ஒரு சுகனுபவம். என் சிறுவயதில் என் தாயார் இட்லிக்கு மாவு தயாரிக்கும் போது தொலி பருப்பை மணிக்கனக்காக ஊரப்போட்டு பிறகு நன்றாக பிசைந்து மேலுள்ள தொலியையெல்லாம் நீக்கிய பிறகு அரை அரையாக பிளக்கப்பட்ட உளுந்தம் பருப்பு மணி மணியாக வெள்ளையாய் சிரிக்கும். தாயார் அதை கழுவிக் கொண்டிருக்கும் போதே அதை பார்க்கும் சாக்கில் ஊறப்போட்ட அரிசியை வாய் கையுடன் சண்டைப்போட வாய் கோபித்துக் கொண்டு அனிச்சையாக வாயிலிட்ட அரிசியை கிரைண்ட் பண்ணிக் கொண்டிருக்கும். ஒற்றைக்கண்ணால் பார்த்துக் கொண்டே "எலே அரிசி திங்கதலே. அப்புறம் ஒன் கல்யாணத்தப்பம் மழை பெய்யும்" என்பார். என் கல்யாணத்தப்பம் மழை பெய்தால் என்ன? குடை பிடிச்சிட்டு போவம்ல? என்று நான் நினைத்திருக்கும் வேளையில் என் சித்தியின் கல்யாணத்தின் போது பெய்த மழையும் கோவிலுக்கு பொண்ணு மாப்பிள்ளை சென்றிருந்த போது வேட்டியையும் சேலையையும் தூக்கிக் கொண்டு வழுக்கி விழாத குறையாக மழையில் ஓடி வந்ததை நினைத்து சிரிப்பு சிரிப்பாக வரும்.

உளுந்தம் பருப்பை கழுவிவிட்டு இட்லி அரிசியை அவர் கழுவ ஆரம்பிப்பார். அப்படி இப்படி போக்கு காட்டிவிட்டு உளுந்தம் பருப்பும் வாயில் அரைப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும். "எலே பருப்பை திங்காதலே. காது செவ்டா போயிரும்" என்பார். பிறிதொரு நாளில் ஆசன வாய் துவாரத்தின் உள்ளிருந்து நமட்டு நமட்டு என்று ஏதோ பிராண்டி எடுக்க டவுசருக்கு வெளியே, வைச்ச கையை எடுக்காமல் ஆசனவாயில் கையை வைத்து வெளியிலிருந்து பிராண்டா, "நீயா? நானா?" என்ற போட்டிக்கிடையில் சுகமான சொறிதல் நிகழ, இந்த வினோத நிகழ்ச்சியை கண்டுகளித்து "பச்சையா அரிசியை சாப்பிடாதே. வயித்துல பூச்சி தட்டுமுன்னு சொன்ன கேட்டியா?" என்று கன்னத்தை கிள்ளி எடுப்பார் என் அம்மா. விடுவிடுவென்று டாக்டர் வீட்டுக்கு சென்றால் எதோ கொக்கிப் புழு என்பார், பாராசைட்ஸ் என்பார், கசப்பாக மருந்து கொடுப்பார். மறுநாள் கழிப்பறை கோப்பையில் முக்கி முக்கி, மருந்து குடிச்சாதனாலே பூச்சி செத்துச்சா சாகலையான்னு ஒரு போராட்டாமே நடக்கும் என்பது தனி ட்ராக்.

இத்தனை கஷ்டங்களுக்கு பிறகு வெள்ளேந்தியாக இட்லி. ஆவி பறக்க மெத்து மெத்தென்று முதல் தவணையில் ஐந்தாறு இட்லி சாப்பாட்டு தட்டில் இருக்கும். பக்கத்திலேயே நல்லெண்ணெயில் குழைத்த தோசைப்பொடி பாகாக நீ முந்தியா இல்லை தோசைப்பொடி வண்டல் முந்தியா என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டிருக்கும். அனிச்சையாக வாயில் ஜொள் நீர் ஊற "முதல்ல பொடி வச்சி சாப்பிடு கத்திரிக்காய் பச்சடி ரெடியாகிரும்" என உள்ளிருந்து குரல் வர, முதல் சுற்று ஆரம்பம் ஆகும்.

முத்தலில்லாமல் இளசாக கத்திரிக்காய் நெடுக்கு வாக்கில் வெட்டி, கத்திரிக்காயுடன் பெரிய வெங்காயம், சிவப்பு மிளகாய் போன்றவற்றை கொதிக்க விட்டு, காய் வெந்தவுடன் உப்பு போட்டு அப்படியே கொஞ்ச நேரம் ஊறவிடுவார்கள். பிறகு தண்ணீரை வடித்து தனியாக வைத்துக் கொள்வார்கள். அப்போதெல்லாம் மிக்ஸி இல்லாத காலத்தில் அதெற்கென்றே தயாரிக்கப்பட்ட மத்தில் காலிடுக்கில் சட்டியை வைத்து வெந்துபோன கத்திரிக்காயையும், வெங்காயத்தையும், மிளகாயையும் அரைகுறையாக மசித்து, கட்டி தட்டாமல் கொஞ்சம் கூழ் பண்ணி, இதை கொதிக்க வைத்த வடிநீரை தேவையான பதத்துக்கு சேர்க்க, கத்திரிக்காய் பச்சடி ரெடி. பினிஸிங் டச் கொடுக்க, வானலியில் தழைய தழைய எண்ணை விட்டு கொதி வந்தவுடன் கடுகைப் போட்டால் "டப்பு டிப்பென்று" வெடித்து அடங்கும் தருவாயில் பொடி உளுந்தம் பருப்பையும், கறிவேப்பிலையையும் போட "சட சட" என்ற சத்தத்தோடு அடங்க, "சொய்ங்...." என்ற சத்தத்துடன் கத்திரிக்காய் பச்சடியில் ஊற்ற தாளிக்கும் மணமும் வாயில் ஊறும் எச்சிலை அதிகப்படுத்தும்.


"நெய் இருக்கு. தோசைப்பொடியில் ஊத்திக்கோ" என்று நேற்று காய்ச்சிய நெய் பதமான சூட்டுடன் இந்த பச்சடியும் நான் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் இடத்தை அடையும். காணி நிலமும், நடுவில் ஒரு கிணறும், ஓங்கி வளர்ந்த தென்னை மரமும் பாரதிக்கு. பஞ்சு பஞ்சென்ற இட்லியும், நெய் மணக்கும் தோசைப்பொடியும், சட்டி நிறைய கத்திரிக்காய் பச்சடியும்,நடுக்கென்று கடிபடும் கடுகும், மொறுமொறுவென மனத்துடன் பல்லில் உடையும் தாளித்த உளுந்தம் பருப்பும் எனக்கு.

முதல் சுற்று ஆரம்பிக்கும் தருவாயில், "டொரக் டொரக்"கென்று மாவு சட்டியை பிராண்டும் ஒலியில், ஆடை கொண்ட இட்லி தட்டு குழிகளில் மாவு ரசமாக பாயும். கம்பியூட்டர் இல்லாத காலத்தில் கால்குலேட்டர் மாதிரி குக்கர் இல்லாத காலத்தில் இட்லி அண்டா. இடை இடையே இட்லி வேகும் போது இட்லி அண்டாவின் மூடி எடுத்து தண்ணீரில் நன்றாக கையை முக்கிக் கொண்டு "வெந்திருக்கிறதா?" என்று ஆள் காட்டி விரலை வெண்ணிலவின் முகத்தில் பாய்ச்சுவார்கள். விரல் பாய்ச்சிய இடத்தில் குழி பாய்ந்து விடும். இருக்கட்டுமே.அந்த இட்லி என்னிடம் வரும் போது குழி பாய்ந்த இடத்தில் கத்திரிக்காய் பச்சடி பாய்ந்து விடும். வெந்த இட்லி தட்டு அண்டாவிலிருந்து இறக்கப்பட்டு சள்ளென்று இன்னொரு தட்டில் கவிழ்க்க இட்லி தட்டும் ஆடை அவிழ்த்து அம்மணமாக நிற்கும். "சளப் சளப்"பென்று இட்லி துணியின் பின் நீர் தெளிக்கப்பட்டு மெதுவாக மெதுவாக இட்லி துணியில் ஒரு துளி இட்லி கூட ஒட்டி விடாமல் பூப்போல பூப்போல விளக்கி விளக்கி மெதுவாக இட்லியை டாபாய்த்துக் கொண்டே இட்லி மேல் ஒட்டியிருந்த ஆடையையும் உரித்து அதையும் அம்மணமாக்கி பார்த்து விடுவார்கள். அம்மணமாக்கிப் பார்ப்பதில் எல்லோருக்கும் தான் என்ன இன்பம்?

(அடுத்த பகுதி அசைவ பிரியர்களுக்கு மட்டும். சைவர்கள் அப்பீட்டு ப்ளீஸ்)

பச்சடி பாலாறக இட்லியில் பாய முதல் ரவுண்டு இரண்டாம் ரவுண்டென சுடச் சுட நின்று நிதானமாக சதம் அடித்து தான் ஒய்வது வழக்கம். தீபாவளி வந்து விட்டாலோ இட்லிக்கு தனி மவுசு. அவிச்சுக் கொட்டி முடியாது. கறி வாங்கவிட்டால் அது என்ன தீபாவளி. நாங்கெல்லாம் கறி சாப்பிடுவதற்காக நரகாசுரனுக்கு சப்போர்ட். தீபாவளிக்கு கறி சமைப்பது என்பதில் பல்வேறு கருத்துக்கள் குடும்பத்தில் நிலவும். புனித பண்டிகைக்கு எதுக்கு மாமிசம்?. செத்தது அரக்கண்டீ. அவன் மனசு குளிர்றதுக்காகவாவது கறி எடுத்து தான் ஆகனும். எப்படியோ தீபாவளிக்கு மாமிச கறிக்கு அமோக வாக்குகள் பெற்று "சிக்கு புக்கு சிக்கன் செண்டரை" முற்றுகை இடுவோம். நாம தான் அப்படீன்ன நமக்கு முன்னால 40 பேர் தீபாவளிக்கு சிக்கன் வாங்க நிப்பானுங்க. தீபாவளிக்கு பட்சணங்களுடன் கோழி குழம்பும், இட்லியும் தூள் பறக்கும். ஒரு புரொடக்ஷன் டீம் இட்லியை அவிச்சிக் கொட்ட, users டீம் இட்லியை ஒரு கைப்பார்த்துக் கொண்டிருக்க அதுக்கு பேரு தான் தீபாவளி. பட்டாசு, புதுதுணி எல்லாம் அதுக்கு அப்புறம் தான். புதுமணப்பெண்ணை கண்ட புதுமாப்பிள்ளை போல தீபாவளி இட்லிக்கு தனி கிக்கு. ஒரு மணிக்கொருதடவை இட்லி அண்டா அண்டாவாக அவிந்துக் கொண்டிருக்கும். வயிற்று அண்டாவில் இட்லி உள்ளே போய் கொண்டிதானிருக்கும்.

இட்லிக்கு இன்னொரு ஜோடி ஆட்டுக்குடல் குழம்பு. இந்த ஆட்டுக்குடலை சுத்தம் செய்வது தான் பெரிய வேலை. கசாப்புக்கடையில் ஆட்டுக்குடலை கொடுங்கண்ணே என்று கேட்டால் ரூபாய் வாரியாக ஆட்டுகுடலை சைஸ்வாரியாக வைத்திருப்பார். பை போல இருக்கும் குடலினுள்ளே பாம்பு போல சாரை சாரையாக குடல் ட்யூப்புகள். ஒவ்வொரு ட்யூப்பிலும் அடுத்த பிராசசஸில் ஆட்டுப் புழுக்கையாக மாறலாமென ஜீரணமான ஆட்டு உணவு பித்த நீருடன் கலந்து குழம்பியாக நிரம்பியிருக்கும். ஒவ்வொரு ட்யூப்பையும் பீ இல்லாமல் நன்றாக வழித்து வழித்து கழுவி, நல்ல மஞ்சள் போட்டு கலக்கி அனாட்டாமி படித்துக் கொண்டே நமக்கு திருப்தி வரும் வரை கழுவோ கழுவென்று கழுவினால் குழம்புக்கு ஆட்டுக்குடல் ரெடி. ஆட்டுக்குடலுக்கென்ற என்ன குணமோ தெரியவில்லை. எவ்வளவு மோசமாக குழம்பு வைத்தாலும் அபார சுவையுடன் நிகழ்ந்துப் போவது தான். ஆட்டுக்குடல் குழம்புடன் இட்லியை தொட்டுச் சாப்பிடக்கூடாது. நச நசவென்று இட்லி பிரித்துபோட்டு பக்கத்தில் சட்டி நிறைய ஆட்டுக்குடல் சிறு சிறு துண்டங்களாக மிதக்க, குழம்பை இட்லியில் பொது பொதுவென ஊற்றி சோறு பிசைவது போல நல்ல பிசைந்து கவளம் கவளமாக தின்றால் தேவாமிர்தம் தோத்தது போங்க. ஆகா!!

கல்லூரி முடித்துவிட்டு வேலையில்லாமல் சென்னையில் திரிந்த போது, வீட்டில் காசு வாங்கக் கூட கூனி குறுகி கையில் இருக்கும் சொச்ச பைசாவை ஒப்பேத்த கோடம்பாக்கம் கையேந்திபவனில் இட்லி சாப்பிடும் அனுபவமே தனி. அரைகுறையாக கழுவிய அலுமினிய தட்டு. சுட சுட இட்லி. "சேர்வை" என பெயர் வைத்த சால்னாவை தட்டு நிறைய ஊற்றி பிசைந்து சாப்பிடும் போது ஆங்காங்கே மாமிசம் தட்டுப்படும். பெருநேரங்களில் அது ஆட்டுக்குடலாக தான் இருக்கும்.

கொஞ்சம் வசதியான பிறகு திருவல்லிக்கேணி "ரத்னா காபே" இட்லி அடிக்கடி அருள் புரிந்தது. ரத்னா காபேயின் பலமே அங்கு ஊற்றும் சாம்பார் தான். இரண்டு இட்லி கேட்டால் இரண்டு அண்டா சாம்பாருடன் சர்வர் வருவார். கையில் ஒரு MUG-கில் எப்போதுமே சாம்பாருடன் அலைவதை பார்த்திருக்கிறேன். சாம்பார் சாப்பிட்டு இட்லி ஊற்றிக் கொள்ள வரும் கிழடுகள் இரண்டு இட்லிக்கு சென்னை தண்ணீர் லாரியில் தான் சாம்பார் கொண்டு வந்து ஊற்ற வேண்டும். அண்டா நெறைய சாம்பார் ஊத்தினாலும் "என்ன கொறைய கொறைய சாம்பார் ஊத்துறே" என்று இன்னொடு கிழடு கோபித்துக் கொள்வதைப் பார்த்துக் கொண்டே அங்கு சாப்பிடுவது இனிமை தான். [இப்போ முருகன் இட்லி சென்னை வந்திருக்குன்னு சொன்னாங்க. அங்கே சாப்பிடுறதுக்கு சான்ஸ் கிடைக்கலே]

அதுபோக சென்னை டிரஸ்ட்புரத்தில் கோடம்பாக்கம் ஹைரோட்டின் சிக்னல் பக்கத்தில் உள்ள சந்திரபவன் இட்லி எனக்கு பிடிக்கும் என்பது கொசுறு செய்தி. சரவணபவன் மினி இட்லி, 14 இட்லியெல்லாம் பார்க்கும் போது நகர வாழ்க்கையின் ஜீவன் இழந்த, ஏமற்றப்பட்ட இட்லியின் வெர்ஷனாகத் தான் அது தோன்றுகிறது.

சிங்கப்பூரில் வாரயிறுதியானால் வீட்டு பக்கத்தில் இருக்கும் ஹாக்கரில் உள்ள தமிழர் கடையில் சாப்பிடுவது வழக்கம். சாப்பிடும் முன் என் கண்ணில் நீர் கோர்த்துக் கொள்ளும். எப்படி பூ பூவாக பார்த்த என் இட்லியை கிரிக்கெட் பந்து ரேஞ்சுக்கு இருந்தால் என் கண்ணில் நீர் வராமல் என்ன செய்யுமாம்?. இந்த கருங்கல் இட்லியை சாப்பிட நான் சீக்கிரமே வேறு வரவேண்டுமாம். 10 மணிக்கு மேல் போனால் இட்லி இல்லை என்பார். புரோட்டா சாப்பிடுங்க என்பார். காலங்கார்த்தாலேயே புரோட்டாவா? ஆண்டவா? இல்லையென்றால் தோசை சாப்பிடுங்க சார் என்பார். தமிழில் எனக்கு பிடிக்காத இன்னொரு வார்த்தை 'தோசை'. நொந்துக் கொண்டே வெறும் டீயை குடித்துக் விட்டு அப்பீட்டு ஆகிவிடுவது சகஜமாக நடக்கும்.

ஒரு நாள் அங்கு இட்லி வாங்கிக் கொண்டு சாப்பிட ஆரம்பிக்கும் போது தான் உரைத்தது, இட்லியின் நடுபாகம் ஐஸ்பெர்க்கை விட உறுதியாக இருந்தது. சுற்றியிருந்த இட்லியின் மென்மையான பகுதியை சாப்பிட்டுவிட்டு அந்த 5 இட்லியின் நடுபாகத்தையும் அப்படியே தட்டில் விட்டு விட்டு போய்விட்டேன். மறுநாள் மிக அக்கரையாக அந்த கடைக்காரன் "என்ன சார்! நேத்து இட்லியை சாப்பிடவே இல்லீயே" என்றார். நான் "அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லையே. அது சரி செங்கள் சூளையை சிங்கப்பூர்ல எப்போ ஆரம்பிச்சீங்க" என்றேன்.

யப்பா! இந்த சத்தியராஜோட அலும்பு தாங்கமுடியல சாமி. சத்தியராஜின் படங்களில் இந்த மாதிரி நையாண்டியை வசமாக பிடித்துக் கொண்டார். இன்னும் நையாண்டிகளை சத்தியராஜ் எஃபக்டிவாக போட்டுத்தாக்கினால் சத்தியமாக அவர் மகன் சிபி தலையெடுக்க முடியாது. கீழே கொடுக்கப்பட்ட படங்களை பார்த்து பார்த்து சிரித்தேன். ரசித்தேன். யான் பெற்ற இன்பம் பெறுக இவ்வையகம். லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க



லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க

லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க

லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க

லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க

லக்க லக்க லக்க லக்க லக்க



படங்கள் உபயம்: தினமனி

ஏற்கனவே நடுநிசி ஆகி கடிகார முட்கள் மணி ஒன்றைக் கடந்து இரண்டைத் தொடவிருக்கிறது. தூக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுத்துப் பார்க்கிறேன். கண்கள் ஓய்வுக் கொள்ளவில்லை. பெற்ற குழந்தையை பார்த்துவிட்டு சிங்கப்பூருக்கு திரும்பிய பிறகு கொஞ்ச நாளாகவே இரவில் படுத்தால் சரியாக தூக்கம் வருவதில்லை. அன்று அழுதுக் கொண்டிருந்த குழந்தையைப் பார்த்துவிட்டு திரும்பியவன் இன்று காரணமில்லாமல் குழந்தை எதைக் கண்டாலும் வினோதித்து சிரிக்கிறான் எனத் தொலைப்பேசியில் சொல்லிக் கேட்கும் போது சந்தோஷிப்பதை விட தேவையில்லாமல் என் மேல் எனக்கே வெறுப்பு வருகிறது. "சம்பாதிக்க வேண்டிய வயசுல சம்பாதிக்கனும்னுடா" என்று என் தாத்தாவின் குரல் காதில் ஒலிக்க பணம் என்பதை பார்க்க வந்துவிட்டு என் பையனிடம் காணக்கிடைக்காத காட்சிகளை நினைத்துக் கொண்டிருப்பது மடத்தனமோ என்று நினைக்கும் வேளையில் விசும்பலின் ஊடே "என் மீதுள்ள அன்பு உங்களுக்கு குறைந்து விட்டது?" என்று மனைவியின் குரல் கேட்கிறது. "நீர் ஒட்டாத தாமரை இலையாக வாழக் கற்றுக்கொள்" என்று பேதலித்த ஒரு குரல் எங்கிருந்தோ கேட்டாலும், "என்னிடம் அது சாத்தியமில்லை.வெளியே போ" என்று என் மனசாட்சி யாரையோ இன்னமும் சாடிக் கொண்டிருக்கிறது.

அயராத என் கண்ணில் ஜன்னல் வழியாக ஓரளவு வளர்ந்த நிலா கான்கிரீட் கட்டிடத்துக்கு பின்னே தேய்த்துக் கொண்டுப் போகும் மேகம் வழியாக தெரிகிறது. தலைமாட்டில் சுற்றும் அந்த காத்தாடி நேற்று வரை என்னை குத்தூசியாக குத்திய அதன் காற்று இன்று என்னைத் தென்றலாக தழுவுகிறது. ஆள் அரவமற்ற மொட்டை மாடியில் கொடைக்கானல் மலைத் தொடரை ரசித்துக் கொண்டே கால் கைகளை அகட்டிக் கொண்டு என் தாத்தா வீட்டு மொட்டைமாடியில் சட்டையில்லாமல் படுத்துக்கிடக்கிறேன். யாரையோ தொட தவழ்ந்து சென்ற தென்றலின் காலில் நானும் மிதிப்படுகிறேன். மனதால் நைந்துப் போன என்னை தென்றல் சொஸ்தப்படுத்துகிறாள். கொடைக்கானல் மலைத் தொடர் தொட்டு என் தாத்தா வீட்டுக்கு அண்மைவரை படர்ந்திருந்த தென்னைகளுக்கு பின் முழு நிலவு காய்ந்துக் கொண்டிருக்கிறது. தென்னைகளில் தொங்கும் தூக்கணாங்குருவிக் கூட்டிலிருந்து ஒரே சலம்பல் சத்தம். சுவர்க்கோழிகள் விடாமல் க்ரீச் க்ரீச் க்ரீச் க்ரீச் ரீங்காரம் இன்னும் கேட்டுக் கொண்டுதானிருக்கின்றன.

விரிந்த வானமும், தூவிக்கிடக்கும் நட்சத்திரங்களும்,நிலவின் வெளிச்சத்தில் நிழலாகத் தெரியும் தென்னையில் பச்சை மட்டைகளின் உரசல் ஒலியும்,பக்கத்து வீட்டு தாத்தா இருமலும்,எங்கோ ஒரு கோவிலில் நடக்கும் கொடைவிழாவில் நாட்டுப்புற பாடல் படிக்கும் கிழவியின் குரலும் என் தென்றல் பெண்ணோடு சேர்ந்தே வருகிறார்கள்.மற்றுமொரு முறை தென்றல் பெண் போகிறவழியில் தெரியாமல் என்னை விடாமல் சிறிது நேரம் தழுவிவிட்டாள். என் காதில் செல்லமான ஒலிக்கலவைகளை சிணுங்கவிட்டாள். இதை எதிர்ப்பார்க்காத என் உடம்பு ஒருமுறை சில்லிட்டு சிலிர்க்கிறது. சென்றவள் பக்கத்து வயலின் நெற்பயிரின் மணத்தையும் என் நாசிக்குள் ஊடுருவ செய்கிறாள். இன்னமும் என்னை அறியமால் நான் கிடக்கிறேன். இதன் பெயர் எனக்குத் தெரியவில்லை. கனவா? ஏகாந்தமா? பிரம்மையா?


"நீங்கள் நினைத்திருந்தால் எப்போதோ வந்திருக்கலாம். உங்கள் குழந்தையை பார்க்க எப்போது வருகிறீர்கள்?" மற்றுமொரு முறை என் மனைவியின் குரல் கேட்க, சட்டென்ற விழிப்பு நிலையில் ஜன்னல் வழித் தெரிகிறது நிலவு.எங்கிருந்தோ பிரகாசிக்கும் நிலவு சுவாசிக்க முடியாமல் இக்காலம் வரை காற்றில்லாமல் மூச்சித் திணறிக் கொண்டுதானிருக்கிறது. பாவமாக இன்னும் வளராமல் இருக்கும் அந்த நிலவைப் பார்க்கிறேன். அந்த நிலவும் கூடிய விரைவில் வளர்ந்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையில் மீண்டும் நான் துயில முயற்சிக்கிறேன்.

அந்நியனின் விமர்சனத்துக்கு போகும் முன் சிறிது ஆலாபனை. அந்நியன் கரூட புராணத்தை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்ட புரூடா புராணம்.கரூட புராணமே ஒரு புரூட எனப்படும் போது அப்பட்டமான புரூடாக்களை எப்படி எடுத்துக் கொள்வது. அந்நியனின் தாமதத்துக்கு சந்திரமுகி ஒரு காரணமா? நிச்சயம் சந்திரமுகி தான் காரணம். பின்னே ரெண்டுமே ஒரே அடிப்படையில் எடுக்கப்பட்டால்? சந்திரமுகி ஸ்பிலிட் பெர்சனாலிட்டி டிஸ் ஆர்டர் என்றால் அந்நியன் மல்டிபிள் பெர்சனாலிட்டி டிஸ் ஆர்டர். ஆக மொத்தம் இரண்டு படத்தையும் பார்த்தவர்கள் மல்டிபிள் ஸ்பிலிட் பெர்சானாலிட்டியாகி முழு மெண்டலாகி வெளியே வருவது நிச்சயம். அந்நியன் இடைவேளை வரை பார்த்த எரிச்சலில் உட்கார்ந்திருந்த போது, ஆயுத எழுத்து பாடலை ஒலிபரப்பிக் கொண்டிருந்தார்கள். "இது என்ன படம்?" என நண்பர்கள் கேட்டதும் நான் டக்கென்று "பாய்ஸ்" என்றேன். அவர்கள் நம்பாமல் "ஹலோ பாய்ஸ் பாட்டு எங்களுக்கு தெரியாதா?" என்றதும் "சொன்ன கேட்டுக்கனும். எதுக்கெடுத்தாலும் ஆர்கியூவ்மெண்ட்" என்று ஓங்கிக் கத்திவிட்டேன். உண்மையில் இந்த மாதிரி படம் பார்த்து எனக்கு எத்தனை பெர்சானலிட்டி டிஸ் ஆர்டர் இருக்கிறது என தெரியவில்லை.


சரி இப்போது சாரீர சுத்தமாக கதை சுருக்கத்துக்கு போவோம். திருவல்லிக்கேணியில் காலை எழுந்தவுடன் சந்தியாவதனம் பண்ணிவிட்டு பஜனைக்கு போகும் குடுமி வைத்த வக்கீல் இராமனுஜ அய்யங்கார் என்ற அம்பி. இவருக்கு நாட்டில் எதுவுமே சரியில்லை என்ற சதா கவலை. ரோட்டுல யாரும் டிராபிக்ஸ் ரூல்ஸ் ஃபாலோ பண்றதுல்லை, அடிப்பட்டவனை யாரும் ஆஸ்பத்திரிக்கு தூக்கிட்டுப் போறதில்லை, வாங்குற கன்ஸ்யூமர் ப்ராடக்ட்ல குவாலிட்டி இல்ல இதை பத்தி சதா கவலை. தொப்புக்கடீரென்று வானத்திலிருந்து குதித்த மாதிரி படம் ஆரம்பித்தவிட்டது என்ற பிரஞ்ஞையில் கதாநாயகன்(அம்பி) நாட்டில் நடக்கும் அநியாங்களை அப்போது தான் பிறந்த குழந்தை மாதிரி வியந்து பதறி சதா கவலைப்படுகிறார். நாட்டில் யாருக்கும் பொறுப்பில்லை, யாருக்கும் மனிதாபிமானமில்லை என்று சதா கவலைப்படும் அய்யங்காருக்கு சதா 'சதா'வை(கதாநாயகி) பற்றிய நினைப்பு தான்.

'ரூல்ஸ்'ராமானுஜத்துக்கு கம்ப்ளெயிண்டும் பெட்டிஷனும் எழுதிப்போட்டு அதில் இழைக்கப்படும் அநீதிகளால் ஓயாத மன உளைச்சல். 'அந்நியன் அவதரித்து விட்டான்' என்ற லெட்டரை 10 பேருக்கு அனுப்பினால் நினைத்தது நடக்குமென சொல்லி ஒரு போஸ்ட் கார்ட் வருகிறது. அதில் www.anniyan.com என்ற வலைத்தள முகவரியும் கிடைக்கிறது. சதா மன உளைச்சலால் உழலும் அய்யங்கார் ஒரு நாள் அந்த வலைத்தளத்துக்கு போய் பார்க்கிறார். அதில் தவறு செய்பவர்கள் யாவரும் அந்நியனால் முறையே தண்டிக்கப்படுவார்கள் என்று பயங்கர பயமுறுத்தும் க்ராபிக்ஸ்ஸில் காண்பிக்கிறார்கள். அடிப்பட்டவருக்கு அய்யங்காருடன் உதவ மறுத்த கார் ஓனர் ஒருவரின் பெயரை அந்த வலைத்தளத்தில் வண்டி முதல் கொண்ட விவரங்களுடன் வலைத்தளத்தில் உள்ளீடுகிறான். அன்று இரவே தலைவிரி கோலத்தில் தன்னை 'அந்நியன்' என்று சொல்லிக்கொண்டு கோடூர முகத்துடன் அம்பியின் உருவத்தையொத்த ஒருவனால் எருமைமாடுகளை விட்டே பணக்கார கார் ஓனரை கொத்து பரோட்டா போடப்பட்டு சமஸ்கிருதத்தில் ஒரு வார்த்தையை தமிழில் இரத்ததால் எழுதிவிட்டு போய் விடுகிறான்.

இப்படியாக அம்பி இரயிலில் பயணம் செய்தால் அதுவரை அம்பி இரயிலேயே பயணம் செய்யாத மாதிரி பேன் சுத்தவில்லை, கொடுக்கும் சாப்பாடு சரியில்லை, டாய்லெட் சுத்தமாக இல்லை என சதா கம்ப்ளெயிண்ட் செய்துக் கொண்டே இருக்கிறார். கூடிய விரைவில் இரயிலுக்கு உணவு சப்ளை பண்ணும் ஏஜண்ட் அந்நியனால் எண்ணைக் கொப்பரையில் மசாலா தடவி பொறித்தெடுக்கப்படுகிறான். இதை துப்பறிபவர்கள் போலீஸ் டி.ஜி.பி பிரகாஷ்ராஜீம், விவேக்கும். அதில் விவேக் அம்பியின் இணை பிரியா நண்பர் வேறு. குவாலிட்டியான ப்ரேக் வயரை உற்பத்தி செய்யவில்லை என பேக்டரி முதலாளியை அட்டையை உடம்பு முழுக்க விட்டு இரத்தத்தை உறிஞ்சச் செய்து சாகடிக்கிறான் அந்நியன். துப்பறியும் சிங்கம் பிரகாஷ்ராஜ் அம்பியின் உதவியுடனே ஒருவன் கொல்லப்படும் போது எழுதியிருக்கும் சமஸ்கிருத தமிழ் வார்த்தைக்கு அர்த்தம் தேடுகிறார். அம்பி அவரின் சமஸ்கிருத அறிவால் அவையெல்லாம் தப்பு பண்றவாளை நரகத்தில் கொடுக்கப்படும் தண்டனைகளின் பெயர் எனக்கூறி கரூட புராணம் என்ற சமஸ்கிருத புத்தகத்திலிருந்து தண்டனை முறைகளை காண்பிக்கிறார். அந்நியன் அந்த கரூட புராணத்தில் சொல்லப்படும் தண்டனை முறைப்படியே(மாடு விட்டுக் கொல்வது,எண்ணையில் பொரித்தெடுப்பது...) தப்பு செய்கிறவர்களை கொல்கிறான் என கண்டுபிடிக்கிறார் துப்பறியும் சிங்கம்.


இதற்கிடையில் சதாவின் மீதான காதலை அம்மாஞ்சியாக அசட்டுத்தனமாக ரூல்ஸ் பேசி காதலை வெளிப்படுத்தும் அம்பியை தனக்கு பிடிக்கவில்லை என வெறுத்து ஒதுக்குகிறாள். அவள் மார்டனை விரும்புகிறாள் என அம்பி அறிந்துக் கொண்டு ரெமோ எனும் மார்டன் பையனாக உருவெடுக்கிறார். இவர்கள் லவ்ஸ் ஒருபக்கம் இப்படியே போக நிலம் வாங்குவது விசயமாக 'சதா' அண்டர்வேல்யூ போட்டு நிலத்தை வாங்கவும், லஞ்சம் கொடுக்கவும் துணியும் போது அந்நியனான அம்பி அவள் மீது கொலை வெறிக் கொள்கிறான். இங்கு தான் நாயகி சதா அம்பியின் மல்டிப்பிள் பெர்சானாலிட்டியின் முழு அவதாரத்தையும் உணருகிறாள்.

மனோதத்துவ டாக்டர் நாசரிடம் அம்பியும், சதாவும் ஆலோசனைக்கு போக நாசர் அம்பியிடம் இருக்கும் மல்டிப்பிள் பெர்சனாலிட்டியின் முடிச்சை அவிழ்க்க முயல்கிறார். இந்த இடத்தில் ப்ளாஷ் பேக். அம்பி 10 வயதாக இருக்கும் போது அரசாங்கத்தின் மெத்தனத்தால் அவனது தங்கையை மழையால் அறுந்து விழுந்த மின்சாரகம்பியில் பலிக் கொடுக்கிறார். அம்பியின் தந்தை எவ்வளவு போராடியும் அரசாங்க ஊழியர்களின் மெத்தனத்தை அவரால் நிரூபிக்க முடியாமல் தத்தளிக்கும் போது, அநியாயம் செய்கிறவனை கொல்ல வேண்டும் என்பது பசுமரத்தாணிப் போல சிறுவன் அம்பியின் மனதில் பதிய, பெரியவனானது அந்த மன அழுத்தத்தால் அநியாயம் அக்கிரமம், கருணையின்மை நிகழும் போது அதையெல்லாம் அழிக்கும் வல்லவனாக தன்னை உருவகப்படுத்திக் கொண்டு இன்னொரு பெர்சனாலிட்டியாக மாறுகிறான். இப்படியாக அம்பி->ரெமோ->அந்நியன் என்ற மூன்று பெர்சனாலிட்டிகளுக்கிடையில் படும் அவதியாக விக்ரம் மாறி நம்மை அவஸ்தைக்கு உள்ளாக்கியிருக்கிறார்.

இதற்கிடையில் நேரு அரங்கத்தில் அந்நியன் தோன்றப்போவதாக சொல்லி மக்களுக்கு ஓப்பன் இன்விடேஷன் கொடுத்து வரவழைத்து சிங்கப்பூரை உதாரணத்துக்கு காட்டுகிறார். 25 வருடத்தில் உயர்ந்த சிங்கப்பூரை பாருங்கள் என்கிறார். ஜப்பானை பாருங்கள் என்கிறார். தைவானை பாருங்கள் என்கிறார். மொத்தத்தில் கிழக்காசிய நாடுகளைப் பாருங்கள் என்று சொல்லி அந்த நாடுகளைப் பற்றிய படம் போட்டு மக்களுக்கு காண்பிக்கிறார். இந்தியா எல்லா வளமும் இருந்தும் ஏன் உயரமுடியவில்லை என்று மக்களை நோக்கி கேட்கிறார். மக்கள் கேள்விகளுக்கு பொறுமையாக அந்நியன் கெட் அப்பில் இருக்கும் அம்பி பதில் சொல்கிறான். ஆனால் போலீஸ் அதுவரை தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. அவர் கிளம்பும் நேரத்தில் சுற்றி வளைக்க நினைத்து கோட்டை விடுகிறார்கள்.

இப்படியாக அம்பி->ரெமோ->அந்நியன் பெர்சானாலிட்டிகளால் நேரும் கொடுமைகளை கூறி, போலீஸ் அதற்கு என்ன செய்தது என கூறி, கோர்ட் அவரை வைத்தியம் பார்க்க அனுப்பி வைத்து எப்படி திரும்பி வருகிறார் என்பதை காண்பிக்கிறார்கள். கடைசியில் ஆங்கிலப்படங்களில் காண்பிக்கப்படுவது போல கதாநாயகன் முற்றிலும் இந்த மனச்சிதைவிலிருந்து குணமானாலும் ஒரு கொலை செய்து அந்நியன் இன்னும் இருக்கிறான் என்றுச் சொல்லி படத்தை முடிக்கிறார்கள்.

கொஞ்சம் அலசல்:

மொத்தத்தில் விக்ரமை பாழடித்திருக்கிறார்கள். இந்த பலவேசம் கட்டுபவர்கள் சாபக்கேடோ என்னமோ போட்டோ ஸ்டில்களில் மட்டும் அவர்கள் கலக்கலாக இருக்கிறார்கள். ஆனால் படத்தில் அப்படி இருப்பதில்லை. பலப்பல கெட்-அப்களில் விக்ரம் ஜொலித்தாலும் எதுவும் மனதில் பசையாக ஓட்டவில்லை. ஸ்டில்களில் பார்த்த விக்ரமின் பல கெட்-அப்களும் பாடலில் மட்டும் தான் வரும் என்பதை ஏமாற்றவில்லை. பொதுவாக சங்கர் படங்களின் பாடல்களில் ஒரு பிரமாண்டமும் க்ராபிக்ஸ் குப்பைகளும் இருந்தாலும் சில பாடல்களின் காட்சி அமைப்பு நச்சென்று இருக்கும். இதில் எல்லா பாடல்களும் வழவழ கொழகொழ டைப்பாக இருக்கிறது. "ஓ சுகுமாரி" பாடலில் ரோஜாப்பூக்களை கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை க்ராபிக்ஸ் செய்து இயற்கை தன்மையை இழந்திருந்தது. சில ஷாட்கள் கண்ணுக்கு விருந்தளித்தாலும் பல ஷாட்கள் வெறுப்பைத்தான் தருகிறது.

அது போல் புதுமையென அமெரிக்கா டைப் வீடுகளை காண்பித்து வாசலில் கோலமிடுவது,பாலத்திற்கு பல வண்ண கலர் பூசுவது,லாரிகளில் கார்டூன் செய்து விடுவது என சில காட்சிகள் பாடல்களில் கண்ணுக்கு விருந்தளிக்கின்றன. "அய்யாங்கர் வீட்டு நிலவே..." பாடல் சுத்த ஏமாற்றம் திருவையாறு சங்கீத கச்சேரியை பிடித்திருந்தார்கள். அது ஓகே. அதற்கு பிறகு வரும் டி.ராஜேந்தர் டைப் செட்டுகள் சகிக்கவில்லை.


இன்னொரு ஏமாற்றம் "காதல் யானை வருகிறது ரெமோ" பாடல்.பேஷன் ஷோ என்ற பெயரில் விக்ரமின் முடியை அப்படி இப்படி செய்து முழுப்பாடலையும் ஏமாற்றியிருந்தார்கள்.

"கண்ணும் கண்ணும் நோக்கியா" பாடலின் விசுவல் ஒகே டைப். ஆனால் ஒரே இடத்தில் பாட்டு முழுவதையும் எடுத்து முடித்திருந்தார்கள். இடம் என்னமோ மலேசியா பெட்ரோனக்ஸ் டவர் மாதிரி எனக்கு தோன்றியது.

விக்ரமின் நடிப்பைப் பற்றி சொல்வதற்கு அதிகம் ஒன்றுமில்லை. அம்மாஞ்சி அம்பியாக ஐய்யங்கார் குடுமியுடன் அவர் செய்யும் நடிப்பு பார்க்க சகிக்கவில்லை. ரெமோ பெர்சனாலிட்டியிலும் இயற்கைத்தன்மையை இழந்து அவர் நடிப்பு காட்சியளிக்கிறது. அந்நியன் பெர்சனாலிட்டியில் நடிப்பு ஓகே ஏனென்றால் அமைக்கப்பட்ட விசுவல் அப்படி. கடைசியில் போலீஸ் ஸ்டேசனில் அம்பியின் பெர்சனாலிட்டியும், அந்நியனின் பெர்சனாலிட்டியும் ஒரே நேரத்தில் மாறி மாறி வரும் காட்சியிலும், சதாவை கொல்ல துணியும் போது ரெமோவின் பெர்சனாலிட்டியும் அந்நியனின் பெர்சனாலிட்டியும் மாறி வரும் இடங்களில் விக்ரமின் நடிப்பு பிடித்திருந்தது.ஆனாலும் சந்திரமுகியி ஜோதிகா நடிப்புக்கு ஈடாகுமா?

சதா. கதநாயகிகளைப் பற்றி தெரியாதா? நாயகனுடன் ஆடவும் பாடவும் ஓடவும் மட்டுமே. என்ன கொடுமையோ சதாவுக்கென்றே கதாநாயகன்கள் யாவரும் ஓட்டைப் பிரித்து தான் குதிக்கிறார்கள்.

முக்கியமாக சொல்லப்படவேண்டியது பீட்டர் ஹெய்ன்ஸின் சண்டைக்காட்சி அமைப்பு. சில இடங்களில் மிகச் சாதரணமாக இருந்தாலும் பல இடங்களில் சபாஷ் வாங்குகிறார். அதுவும் பல கேமிரா கோணங்களை வைத்து எடுத்த குங்பூ பைட் சீக்வென்ஸ் அட்டகாசமாக வந்திருக்கிறது. ஆனால் அந்த புதுமைகளை மேட்ரிக்ஸ் ஹாலிவுட்டிலும், பாய்ஸ் பாடலிலும் பார்த்துவிட்டதால் அந்த புதுமை கொஞ்சம் புளிக்கிறது.

விவேக்கின் காமெடி ஆங்காங்கே சிரிக்க வைக்கிறது. கதாநாயகனுக்கு காதலிக்க ஐடியா கொடுக்கும் அதே புளித்து வெறுத்துப் போன சமாச்சாரங்களை இந்த படத்திலும் செய்கிறார் நம்ம காமெடியன்.

பல கோடிகளை கொட்டி கிராபிக்ஸ்,பிரமாண்டம் என்ற குப்பைகளை தருவதில் வல்லவர் சங்கர்.சங்கரின் அந்நியன் படமும் இதில் தப்பவில்லை. சமுதாய பிரச்சனை, நாட்டிலுள்ள பிரச்சனை என்பதை கருப்பொருளாக எடுத்துக்கொண்டு தீர்வு தருகிறேன் என்ற பெயரில் கதையை கொலை செய்வதில் வல்லவர் சங்கர். பிரச்சனைகளை ஆழமாக சொல்லாமலும் படம் பார்ப்பவர்களுக்கு பிரச்சனைகளைப் புரிய வைக்க முடியாமலும் பிரமாண்டத்தையும், கிராபிக்ஸையும் துணைக்கழைத்துக் கொள்வார் இயக்குநர் சங்கர். மேற்கத்திய பாதிப்பால் மேற்கத்திய படங்களின் சாயலை போட்டோ காப்பியடிக்க அந்நியன் வரை முயன்றும் தோற்றுப் போய்க்கொண்டிருக்கிறார்.

இடைவேளை வரை பாட்டென்றும், விக்ரமின் அச்சுபிச்சென்ற அலுப்பு நடிப்புமாக நெளியவைக்கிறது. இடைவேளைக்கு அப்புறம் கொஞ்சம் உட்கார்ந்துப் பார்க்கலாம்.

சங்கர் பிரமாண்டம் என்பதை கைவிட்டு விட்டு அவர் தயாரித்த 'காதல்' போன்ற நல்ல படங்களை தயாரிக்க முடிவு செய்யலாம். ஜாங்கிரியாக ஜெண்டில்மென்,இந்தியன் போன்றவற்றில் சொன்ன பிரச்சனையையே திருப்பி திருப்பி வேறுவிதமாக சொல்வதால் இந்தியாவை பீடித்த பிரச்சனைகளை அவர் படம் அலசி ஆராய்கிறது எனறாகிவிடுமா? கோடி கோடியாக கொட்டினாலும் சுவையான ஆரோக்கியமான பதார்த்தமாக இருந்தால் சாப்பிடலாம். சுவையிருந்து பாஸ்ட்புட் கணக்காக ஸ்லோபாய்சனாக இருந்தால் அதை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லவே இல்லை.

"என்னைத் தொட்டு தாலி கட்டினவர்" அவர் என்று தாலியை உயர்த்திப் பிடித்து கதறும் அம்மா, "எனக்கு தாலிபிச்சை தாங்க?" என்று வில்லனின் காலை பிடித்து கதறும் மனைவி, நோயில் படுத்திருக்கும் கணவனுக்கு Representative-ஆக தாலியை கோவில் சாமிக்கு முன் பிடித்து கதறும் நங்கை என்று தாலி செண்டிமெண்ட் சினிமாவில் மட்டுமல்ல நிகழ்காலத்திலும் நிஜவாழ்க்கையில் தாலியை சுற்றியிருக்கிற செண்டுமெண்டுகள் ஏராளம்.

அண்மைக்காலமாக தாலி என்பது ஒரு பெண்ணிற்கு தேவையா என்ற குரல் எங்கும் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கிறது. தாலி தேவையில்லை என்பவர்கள் மார்டன் பெண்கள் என்ற முத்திரையும், தாலி வேண்டுமென்பவர்கள் தான் குடும்பப்பெண்கள் என்ற முத்திரையும் தான் சமுதாயத்தாலும், ஒரு பெண்ணைச் சூழ்ந்த குடும்பத்தாராலும் குத்தப்படுகின்றன. 'குடும்ப பெண்கள்' என்ற வார்த்தைக்கு சரியான இலக்கணம் எங்கு வகுக்கப்பட்டிருக்கிறது என்று தெரியவில்லை ஆனால் தாலி அணிந்தவர்கள் எல்லாம் குடும்பப் பெண்கள். படு நல்லவர்கள் என்ற தோற்றம் சில நேரங்களில் வெறும் தாலி என்ற அரணால் மட்டும் நிர்ணயிக்கப்படுகின்றன. திருமணம் என்பது பையனுக்கு கால்கட்டு, பெண்ணுக்கு நூல்கட்டு. கால்கட்டு கண்ணுக்கு தெரியாது. நூல்கட்டு கண்ணுக்கு தெரியும்.

தெருநாய்களுக்கும் வீட்டு நாய்களுக்கும் வித்தியாசப்படுத்த நாயின் கழுத்தில் லைசன்ஸ் வைத்துக் கட்டுவார்கள். தாலியைப் பற்றி நினைக்கும் போது இந்த நாய் லைசன்ஸ் தான் கண் முன் வந்து நிற்கும்.பெண்களை திருமணம் ஆனவள், இவள் திருமணம் ஆகாதவள் என்று வகைப்பிரித்த ஆணாதிக்கம், ஆணுக்கு எவ்வித கட்டுப்பாடும் கொடுக்காமல் சுதந்திரமாக அலையவிட்டார்கள். இதனால் தெருப்பொறுக்கிக்கும், நல்லவனுக்கும், திருமணம் ஆனவனுக்கும், திருமணம் ஆகாதவனுக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை. உண்மையில் தாலியும் அதை சார்ந்த திருமண முறைகளும் மறுபரிசீலனை செய்யவேண்டிய காலக்கட்டத்தில் இருக்கிறோமென நினைக்கிறேன்.

நேற்று முன் தினம் சிங்கை தமிழ் சேனல் வசந்தம் சென்ட்ரலில் "திருமணமான பெண் தாலி அணிய வேண்டியது அவசியமா?" என்ற கேள்வி பொதுமக்கள் முன் வைக்கப்பட்டது.

"இது வெறும் லைசன்ஸ் டூ செக்ஸ்,எனக்கு இதில் விருப்பமில்லை" என்று ஒரு பெண்மணியும்

"ஒரு பெண் தாலி அணிந்தால் தான் திருமணம் ஆனவளா? மனது ஒத்துப்போன இடத்தில் பெண்ணுக்கு மட்டும் அடையாளக்குறி எதற்கு?" என்று இளம்பெண்மணியும்

"தாலி என்பது ஒரு பெண்ணுக்கு உயிர். அது கணவன் மீது நாங்கள் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கையின் அடையாளம். அதை சுமப்பது பெண்களின் கடமை" என்று கொஞ்சம் வயதான பெண்மணியும் பதில் கூறினார்கள்.

அதில் கருத்து தெரிவித்த நிறைய ஆண்களின் தொனி எப்படி இருந்ததென்றால் "அது எப்படீங்க?. பெரியவங்க கூடி மந்திரம் சொல்லி எல்லாரும் வாழ்த்தி பெண்ணிற்கும் கட்டும் தாலியில் அர்த்தம் இல்லாமல் போய்விடுமா? இல்லையென்றால் அர்த்தமில்லை என்றால் அது இக்காலம் வரை நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டு இருக்குமா? தாலி என்பது அவசியம்".

தாலி என்பதில் என்ன அர்த்தம் இருக்கிறதென்று புரியவில்லை. திருமண சடங்கில் ஆண் பெண்ணுக்கு தாலி கட்டும் போது ஏன் ஆணால் பெண் தொட்டுத் தாலி கட்ட இன்றுவரை சம்மதிக்கவில்லை? தெள்ளத்தெளிவாக இதில் தெரிவது ஆணாதிக்கம் மட்டுமே. சாஸ்திரங்களும் சம்பிரதாயங்களைப் பற்றியும் வலைப்பூக்கள் சொல்வதை நாம் எல்லோரும் அறிவோம். அதுவும் வெறும் ஆணாதிக்கத்தை நிலைநாட்ட மட்டுமே ஏற்படுத்தப்பட்டது.

ஆனால் "தாலி என்பது மட்டுமே லைசன்ஸ் டூ செக்ஸ்" ஆகி விடாது. தாலி என்பது திருமணத்தை வலியுறுத்தி முன்னிறுத்தப்பட்ட வரட்டு குறியீடு. மொத்தத்தில் திருமணமே லைசன்ஸ் டூ செக்ஸ் தான். எனக்கு இந்த வகை "லைசன்ஸ் டூ செக்ஸ்"ஸில் ஆட்சேபம் எதுவுமில்லை. என்னைப் பொருத்தவரையில் திருமணம் என்பது ஒரு ஆண் ஒரு பெண் இருவரின் அன்பின் அடிப்படையில் ஒழுக்கம்+சுயக்கட்டுப்பாடு என்ற இருவருக்குமான மீயூசுவல் அண்டஸ்டாங்கில் வரும் ஒப்பந்தமே தவிர வேறு எதுவுமில்லை. திருமண முறைகள் கடுமையாக மறுபரீசலனைக்கு உட்படுத்தவேண்டுமே தவிர திருமணம் என்ற ஒப்பந்தத்தை அல்ல என்பது என் கருத்து."லைசன்ஸ் டூ செக்ஸ்" என்ற வார்த்தைகளில் தவறும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. செக்ஸ் இன்றி இன உற்பத்தி ஏது? திருமணம் லைசன்ஸ் டூ செக்ஸாக இருப்பதில் ஆட்சேபம் ஏதுவுமில்லை.

தாலி வேலி என்று நினைத்தால் அந்த வேலியை சுற்றி மண்டியுள்ள மூட நம்பிக்கைகள் ஏராளம். கோவிலுக்கு சென்றால் சாமி கும்பிட்டு விட்டு குங்குமத்தை தாலியில் வைத்துக் கொள்வதை சகஜமாக காணலாம். தாலியில் குங்குமம் வைத்தால் புருஷன் நீடுழி வாழ்வார் என்பது நம்பிக்கை என்பார்கள்.தாலியில் குங்குமம் வைக்காமல் புருஷன் வாயில் சோறு வைத்தாலே அவன் நீடுழி வாழ்வான் என்பது தான் உண்மை. சுமங்கலி பூஜை என்ற கூத்து ஒன்று நடக்கும். தாலி கெட்டிப்பட நடத்தும் பூஜையாம் அது. ஆண்களுக்கு அங்கே அனுமதி இல்லாமல் நடக்கும் பூஜை அதை. தாலி கழன்று விட்டாலோ அறுந்து விட்டாலோ கணவனுக்கு உடனடியாக ஏதாவது நடக்கும் என்பது அதீத நம்பிக்கை.

தமிழ்படங்களில் தாலி செண்டிமெண்டை பார்ப்போம். 'அந்த 7 நாட்கள்' என்ற படத்தில் பாக்கியராஜ் தான் காதலித்த பெண்(அம்பிகா) மற்றொருவரை கட்டாயத்தால் திருமணம் செய்துக் கொள்கிறாள்.கணவனுக்கு இந்த பெண்ணின் காதல் விசயம் தெரியவர பாக்கியராஜையே நினைத்து உருகும் அவளை ஒப்படைக்க பிராயசித்தம் எடுக்கிறான் அந்த கணவன். க்ளைமாக்ஸ் காட்சியில் "கட்டிய தாலியை எடுத்து கீழே வைத்து விட்டு என்னுடன் வா" என்று பாக்கியராஜ் அம்பிகாவைப் பார்த்து சொல்ல, அதுவரை கட்டிய கணவனுடன் வாழாமல் மனதால் பாக்கியராஜ்ஜையே நினைத்து உருகும் அம்பிகாவுக்கு தாலியை பற்றி பேசியதும் மிராக்கிளாக தாலிப் பற்றிய பிரஞ்ஞை தொற்றிக் கொள்ள தாலியை பிடித்து கதறி கட்டிய கணவனை தெய்வமாக மதிக்க ஆரம்பிப்பாலாம்.அழுகையில் பிச்சி உதறுவாள். கடைசியில் பாக்கியராஜ் "பார்த்தீங்களா!இது தான் தாலியோட மகிமை.இது தான் தமிழச்சியின் பண்பாடு" என்று நீளமான வசனம் பேசி அரங்கில் பலத்த கைத்தட்டல்களோடு வெளியேறுவார். அந்த படம் சிறந்த படம். சக்கைப் போடு போட்ட படம். மக்கள் மனதில் இருக்கும் உணர்வே சினிமாவில் பிரதிபலிக்கும் என்ற போது அந்த தாலி செண்டிமெண்ட் படம் வெற்றிப்பெற்றதில் வியப்பேதுமில்லை.

கணவன் கொடுமைக்காரனாக இருந்தால் உச்சகட்டமாக கதாநாயகி கதாநாயகனின் முகத்தில் தூக்கி எறிவது தாலியை தான்.பின்னனி இசை பிரளயாமாக ஒலிக்கும்.திரையில் காண்பிக்கப்படும் எல்லோர் முகத்திலும் ஓர் அதிர்ச்சி. அது வேறு எதுவுமில்லை. நாயகி திருமண ஒப்பந்தத்தை முறிக்கிறார் என்பதை திருமணத்துக்கு குறியீடாக பயன்படுத்தும் தாலியை தூக்கி எறிவது மூலம் இயக்குநர் சொல்கிறாராம். இராம.நாராயணன் படத்தில் அம்மையில் விழுந்து துடிக்கும் கணவனுக்காக தாலியை கடவுளுக்கு முன் ஏந்தி கணவனுக்காக துடிக்கும் பெண்கள் ஏராளம்.

அண்மையில் 'வாசிப்போம் சிங்கப்பூர்' விளைவாக மறைந்த சிங்கப்பூர் எழுத்தாளர் நா.கோவிந்தசாமியின் அறிமுகம் அவரின் "தேடி..." கதைத்தொகுப்பின் வாயிலாக கிடைத்தது. அருமையான எழுத்தாளர் அவர். இன்று கணியில் தமிழ் படித்துக் கொண்டிருப்பதற்கு வித்திட்ட பிரம்மா அவர். அந்த கதைதொகுப்பில் இருந்த ஒரு கதை தாலியையும், திருமண முறைப் பற்றியும் சிந்திப்பதாக இருந்தது.

அந்த கதையில் நாயகி சிறுவயதில் தந்தையால் சித்ரவதைக்கு உட்படும் அம்மாவை பார்த்து பார்த்து திருமணம் என்ற உறவில் நம்பிக்கையற்றுப் போகிறாள். ஒரு ஆணை நண்பணாகவே மட்டுமே பார்க்க முடியுமே தவிர சுதந்திரத்தை பரிகொடுக்கும் திருமணம் என்ற பந்தத்தால் ஒருவனை கணவனாக ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என சாடுகிறாள். ஆயினும் ஒருவனுடன் காதல் வசப்படுகிறாள். அவள் அவனிடம் திருமணம் செய்துக் கொள்ளாமல் இணைந்து வாழ்வதென்றால் சரி, இல்லாவிட்டால் நட்பை துண்டித்துக் கொள்ளவும் தயார் என்று உறுதியாகக் கூறுகிறாள். இருவரும் ஒரு ஒப்பந்தத்திற்கு வருகிறார்கள். ஒருவர் சுதந்திரத்தில் மற்றவர் தலையிடுவதில்லை என்றும்,இருவரும் வேறு வேறு சுதந்திரத்துடன் ஒன்றாக வாழ்வதென்றும் முடிவெடுக்கிறார்கள்.

திருமணம் என்ற முடிச்சில்லாமல் இருவரும் சேர்ந்தே வாழ ஆரம்பிக்கின்றனர். இருவரும் சந்தோசமாகவே காலத்தை கழிக்கின்றனர். சில வருடங்கள் கழித்து இருவரும் ஒன்றாக வாழ்க்கையை கழித்தாலும் இருவரிடம் ஒருவர் மேல் மற்றொருவருக்கு ஒருவித எதிர்பார்ப்பு தொற்றிக் கொள்கிறது. அதிலும் அந்த பெண் தன் கணவன் மற்றவர்கள் புகழும்படி ஒன்றை செய்து விட்டு வரும்போது அவரை பாராட்ட வேண்டுமென நினைக்கும் போது அவளின் ஈகோ தடுக்க, வாழ்த்து சொல்ல முடியாமல் தவிக்கிறாள். அதே போல் அனைவரும் மெச்சும் படி இவள் ஒரு காரியம் செய்து விட்டு வரும் போது மற்றவர்கள் பாராட்டுவதை விட கூட ஒன்றாக வாழ்பவன் வாழ்த்துச் சொல்லி இவள் முதன்முதலாக கேட்க வேண்டுமென தவிக்கிறாள். தினமும் "நீ சாப்பிட்டாயா? ஏன் இவ்வளவு நேரம் முழுத்துக் கொண்டிருக்கிறாய்?" என்று அவன் கேட்கவில்லை. இவள் அதையெல்லாம் எதிர்பார்க்கிறாள். ஒருவருக்கொருவர் அனுசரனையாக இருக்கலாம், அன்பின் பரிமாற்றத்தைச் சுதந்திரம் என்ற பெயருக்கு பலி கொடுக்காமல் ஒருவருக்கொருவர் பரிமாறிக் கொள்ளலாம் என்று நினனக்கிராள். அதற்காக தன் லட்சியத்தை பலிக் கொடுத்து விடலாமா என்று கூட யோசிக்கிறாள். இங்கேயும் அவளின் ஈகோ தடுக்கிறது. தன் வயிற்றில் வளரும் அவனின் கரு வந்தாவது இருவருக்குள் இருக்கும் இடைவெளியை குறைக்கும் என்ற நம்பிக்கையோடு இருக்கிறாள் என்பதுடன் கதை முடிகிறது.

திருமண பந்தத்தில் அன்பும் அனுசரனையும் பரிவும் ஒருவருக்கொருவர் பகிர்ந்துக்கொள்ளும் போது தாலி என்ற பெண்ணின் மீதுள்ள ஆணாதிக்க குறியீடு தேவையில்லை என்பது என் கருத்து.

பின் குறிப்பு&Disclaimer: இந்த தலைப்பில் என் கருத்தைச் சொன்னது சரியா? தவறா? என்று யோசிக்கவில்லை. நான் குடும்பம் என்ற சூழலில் புரட்சிக்காரன் அல்ல. நானும் தாலி கட்டி தான் மனைவியை கூட்டி வந்தேன். இன்னும் அவர்கள் கழுத்தில் தாலி தொங்கிக் கொண்டுதானிருக்கிறது. இதை எழுதும் போது ஊருக்கு உபதேசமா? என்று உள்மனம் குத்தினாலும், என்னால் என் பெற்றோர்களையும் சுற்றங்களையும் பகைத்துக் கொள்ள முடியாது என்ற நிலையில் எனக்கு நானே கோழையாக தெரிந்தாலும் என் பிள்ளைகளின் வழியாக அவர்களிக்கு சுதந்திர சிந்தனைகளை ஊட்டி ஒரு மாற்றத்தைக் கொண்டு வர முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் இந்த கருத்தைச் சொன்னேன்.

நானும் "தாலி அணிவது தேவையா?" என்ற முக்கியமான கேள்வியை என் மனைவியிடமும் கேட்டு வைத்தேன். "தாலி கட்டாயம் தேவை. பின்னே! ஊக்கு மாட்டுறதுக்கு ஸ்டாண்டை நான் எங்கே போய் தேடுவேன்?" என்று பதில் வந்தது. தாலியால் இப்படி கூட ஒரு பயன் இருக்கிறதா?

உங்கள் கருத்தை அறிய ஆவல்.

என்ன நண்பர்களே, நம்ம விஜிக்கு (அல்வாசிட்டி விஜயை இப்படி தான் கூப்பிடுவேன்) ஒரு நன்றி சொல்லிருவோம்.. ஆனா, நான் இந்த ஆட்டைக்கு வரலே.. ஏன் பாக்குறியா ? வேறும் ஒரு அஞ்சு கேள்விதானே இந்த புத்தக மீமீ.. (மீமீ ஒரு சீன பெண் எங்க அலுவலகத்திலிருந்தா.. அவ ஞாபகம் தான் வருது).சரி நம்ம இந்த புத்தக மீமீயில் கேக்காத பல கேள்விகளுக்கும்
விடையளிச்சுறுவோம்..


பிடித்த சஞ்சிகைகள்:
விகடன் குடும்ப சஞ்சிகைகள்
துக்ளக்
நக்கீரன்
கல்கி
ஒரு பேப்பர் (இணைய சஞ்சிகை) (நண்பர்களே, கண்டிப்பாக வாசியுங்கள்.. )

தமிழ் புத்தகங்கள், படித்ததில் மிகவும் பிடித்தது :
கடல் புறா, யுவனராணி - சாண்டியன்
பொன்னியின் செல்வன், பார்த்திபன் கனவு, சிவகாமியின் சபதம் - கல்கி
உடையார், அப்பா, கிருஷ்ன அர்ச்சுனன் - பாலகுமாரன்
அக்னி சிறகுகள் - அப்துல்கலாம்
வந்தார்கள், வென்றார்கள் - மதன்
உதிரிபூக்கள் (கதை வசனம்) - மகேந்திரன்
கோட்டைபுரத்து வீடு - இந்திரா செளந்திராஜன்
மனம் மலரட்டும் - சுவாமி சுகபோகனந்தா

தமிழ் கவிதைத் தொகுப்புகள் படித்ததில் மிகவும் பிடித்தது :
பாரதியார் கவிதைகள்
பாரதிதாசன் கவிதை தொகுப்புகள் (மதுரை தொகுப்புகளின் மின்பதிப்பு)
வைரமுத்து கவிதைத் தொகுப்பு
பா. விஜயின் - உடைந்த நிலா
புதுவை ரத்தினதுரையின் - உணர்ச்சி வரிகள் (PDF from web)

முதலில் படித்த ஆங்கில நாவல்:
The Almighty - Irvine Wallace

ஆங்கில நாவல்கள், புத்தகங்கள், படித்ததில் மிகவும் பிடித்தது :
Not a penny More, Not a penny Less - Jeffrey Archer
Master of Game, If tommorow Comes - Sidney Sheldon
Icon, Negogiator - Fredrick Forsyth
Patriot Games - Tom Clancy
Harry Potter & Globet of Fire - J K Rowling
Face off - Emma Brooks

திரும்ப திரும்ப படிக்கும் புத்தகங்கள்:
திருக்குறள் - தமிழன் பண்பாட்டு கையேடு
பொன்னியின் செல்வன்
கடல் புறா
அவ்வையின் அமுத மொழிகள்
குடும்ப விளக்கு

படிக்க நினைத்த புத்தகங்கள்:
சத்திய சோதனை - மகாத்மா
தொல்காப்பிய பூங்கா - கருணாநிதி
மோகமுள் - தி. ஜானகிராமன்

படிக்க காத்திருக்கும் புத்தங்கள்:
Harry potter & The Half blood Prince - JK Rowling (Reserved @ borders already)
Da Vinci Code
தொல்காப்பிய பூங்கா - கருணாநிதி

சரி சரி.. நம்ம இந்த புத்தக மீமீ விளையாட்டுக்கான விடைகளை கொடுத்துறுவோம்..

சொந்த புத்தகங்கள் : 30+ சுட்ட புத்தகங்கள் : 30+
விலைக்கு வாங்கிய கடைசி புத்தகம்: The Red Sun Rising - Tom Clancy விலை : 50 யூ.எஸ் செண்ட்
படித்ததில் கடைசி (இன்னைக்கு காலையில்): தி டித் ஆப் டைகர்
ஐப்பெரும் புத்தகங்கள் : பொன்னியின் செல்வன், கடல்புறா, யுவனராணி, அக்னிசிறகுகள், திருக்குறள்-தமிழன பண்பாட்டு கையேடு
செம்மறி ஆட்டுக் கூட்டம், என் அப்பால் தொடர :
அருணாச்சலம், ஜேம்ஸ்ராஜ், கணேசஷ் பாலுறு, செல்வராசன், மரு. நடராசன் (யாருக்கு வலைபூக்களில்லை)

ஆமா, இந்த பதிவை அல்வாசிட்டியில் போடவா, இல்லை என்னோட இன்னொரு பிளாக்கில் போடாவா-னு ரொம்ப யோசனை.. அடே, கட் அண்ட் பேஸ்ட் தானே.. இரண்டு இடத்திலும் போட்டுறுவோம்.. என்னா நான் சொல்லுறது..

அடுத்து நம்ம சினிமா சீசீ அரம்பிச்சுரலாமா ?

எழுத முடியவில்லை. ஒரு எழவும் எழுத முடியவில்லை. நான் கீழ்பாக்கம் ஆஸ்பத்திரியில் நர்சாக வேலைப் பார்த்தாலும் பஸ் ஸ்டாப்பில் நிற்கும் போது என்னையே அடிக்கடி ஓரக்கண்ணால் பார்க்கிறாளே லாவண்யா அவளுக்கு தான் இந்த காதல் கடிதம் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். நியூஸ் பேப்பரிடை அகப்பட்ட பஜ்ஜி போல மூளையை கசக்கிப் பிழிகிறேன். எழுதவே வரமாட்டேங்கிறது. அவள் பெயர் எனக்கு எப்படித் தெரியும் என்கிறீர்களா? அவளுக்கு என் பெயரும் தெரியும் தெரியுமா? ஆனாலும் நாங்கள் அவ்வளவு அன்னியோன்யம் கிடையாது. அவள் நான் நர்ஸ் உடையில் இருக்கும் போது என் சட்டையில் குத்தியிருக்கும் பெயர் பட்டியிலிருந்து பெயரை கட்டாயம் படித்திருப்பாள். என்னையே திரும்பி திரும்பி பார்க்கிறவள் என் பெயர் பட்டியிலிருந்து பெயரை படிக்காமலா இருப்பாள். நீங்களே சொல்லுங்கள். நான் அப்படி நினைப்பதில் என்ன தவறு. அட! இன்னமும் எனக்கு அவளின் பெயர் எப்படி தெரியுமென்று சொல்லவே இல்லை இல்லையா? கொஞ்சம் இருங்க கையிலிருக்கும் பால்பாயிண்ட் பேனாவை உதறினாலாவது அவளுக்கு எழுத எதாவது பாயிண்ட் கிடைக்கிறதா என்று பார்க்கிறேன். பேனா மயிரும் சரியா எழுத மாட்டேங்குது.

ஆங்! அவளும் நான் வேலைப்பார்க்கும் அதே ஆஸ்பத்திரிக்கு பக்கத்து ஏரியாவில் இருக்கும் பிரைவேட் க்ளினிக்கில் நர்ஸாக வேலைபார்க்கிறாள். என்னுடைய உடுப்பை விட அவள் உடுப்பு படு சோக்கா இருக்கும். காலை 9 மணிக்கு நான் பஸ்ஸை விட்டு இறங்கும் போதே என்னை வரவேற்பது போல பஸ் ஸ்டாண்டிலேயே நிற்பாள். படிய வாரிய தலை பின்னாடி சின்ன பன் கொண்டை குட்டி தேவதை மாதிரியே என்னை பார்த்துக் கொண்டே நிற்பாள். என்ன இருந்தாலும் அவளுக்கு தலையில் முடி ரொம்ப ரொம்ப கம்மி. பரவாயில்லை கல்யாணத்துக்கு பிறகு குழந்தை அபிவிருத்தி திட்டத்திற்கு ப்ளான் போடுகிறேனோ இல்லையோ அஸ்வினி ஹேர் ஆயில் வாங்கிக் கொடுத்து அவளின் கூந்தல் வளர்ப்பு திட்டத்திற்கு தான் என் முதல் ப்ளான் போடுவேன். என்னது இது? உங்களிடம் கண்டதைப் பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன். பார்த்தீங்களா! கடைசி வரை அவள் பெயரை எனக்கு எப்படித் தெரியும் என சொல்லவே இல்லை பார்த்தீங்களா!.

என்னைப் போலவே அவளும் நர்ஸ் உடுப்பு போட்டு வரும் போது என்னைப் போலவே அவளும் ஒரு பெயர் பட்டி குத்தியிருந்தாள். ஆரம்பத்தில் நான் அவளின் பெயர் பட்டியை உத்து உத்து பார்த்து பெயரை தெரிந்துக் கொள்ள எவ்வளவோ கஷ்டப்பட்டேன். நான் அவளின் மாரை தான் பார்க்கிறேனென்று உடுப்பின் மாராப்பை இழுத்து இழுத்து விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். எனக்கே சங்கடமாகி விட்டது.எப்படியாவது அவளின் பெயரை நான் தெரிந்துக் கொள்ள வேண்டும். கஷ்டப்பட்டு எச்சில் விழுங்கி அவளிடம் நெருங்கினேன். மணி கேட்க. "எக்ஸ்கியூஸ் மீ, என்ன மணி?" என்று நெருங்கி கேட்ட சாக்கில் அவளின் பெயரையும் "லாவண்யா" என்று படித்துவிட்டேன். அவளுக்கு தெரியும் ஆம்பளை பசங்க வாட்ச் கட்டியிருந்தாலும் மணி கேட்பார்கள் என்று அதனால் என் கையில் வாட்ச் இருந்தாலும் நான் வெட்கப்படாமல் மணி கேட்டேன்.

இன்னிக்கு ஞாயிற்றுகிழமை. எனக்கு இன்னிக்கு ராத்திரி ஷிப்ட். எப்படியும் லாவண்யாவுக்கு காலை ஷிப்டா தான் இருக்கும். இந்த லவ் லெட்டர் எழுதி முடிச்சவுடனே அவங்க ஏரியா பக்கம் போய் நின்னா அவ பிரண்டுக்கிட்ட பேசிக்கிட்டே அந்தப்பக்கம் வருவா.

"எக்ஸ்கியூஸ் மீ, இந்தாங்க லெட்டர்" இது எப்படியிருக்கு? போஸ்ட்மென் கூப்பிடுகிறமாதிரி இருக்கா?. இப்போ நான் லைட்டா சிரிக்கிறேன். எப்படியிருக்குன்னு பார்த்துச் சொல்லுங்க. "எக்ஸ்கியூஸ் மீ மேடம். தி இஸ் எ லெட்டர்". இந்த இடத்தில "தி இஸ் எ லெட்டர்"ன்னு சொன்ன "இது ஒரு லெட்டர்"ன்னு தமிழ்ல அர்த்தமாகும் இல்லையா? நான் நல்ல புன்முறுவலித்தேனா? ஓ! கொஞ்சம் நல்ல சிரிக்கனுமா? கொஞ்சம் இருங்க. அந்த வாக்கியத்தில 'எ லெட்டர்' வராது இல்லை. இங்கிலீஸ் கிராமர் படி இது ரைட்டு தான். ஆனா இவளுக்குன்னே 'எ லெட்டர்' உதைக்குதே. 'எ லெட்டரை' 'லவ் லெட்டர்'ன்னு மாத்துனா என்ன? 'எக்ஸ் க்யூஸ் மீ. திஸ் இஸ் லவ் லெட்டர்'. சீ சீ நான் ஒரு அசடு. லவ் லெட்டர்ன்னு ஊரெல்லாம சத்தம் போட்டா கொடுப்பாங்க?. 'எ'வும் வேண்டாம் 'லவ்'வும் வேண்டாம், வெறும் 'தி இஸ் லெட்டர்'ன்னு சொல்லிக் கொடுத்திடலாம். அவ தனியா வந்தா பரவாயில்லை. பிரண்டுகளோட வந்த என்ன செய்றது. இன்னாத்துக்கு தைரியாம அவங்க முன்னாடியே கொடுத்திட வேண்டியது தான். எனகென்ன பயமா? அவங்களும் சாட்சியா இருப்பாங்கல்ல. 'ஹி ஹி ஹி ஹி எக்ஸ் க்யூஸ் மி திஸ் இஸ் லெட்டர்'. சரி ஏதோ ஒன்னு இப்படியே சொல்லி கொடுத்திர வேண்டியது தான்.


ஒரு வழியாக எழுதிய லவ் லெட்டரை பாக்கெட்டில் பத்திரப்படுத்திக் கொண்டு நேர நான் கமலா தியேட்டர் ஸ்டாப்புல 37B எடுக்குறேன். அதாங்க 37B, திரு.வி.க நகர் போகும்ல அந்த பஸ் தான். எழவு ஞாயிற்றுக்கிழமை ஆனாலும் இந்த பஸ்ல கூட்டம் கொறய மாட்டேங்குது. வாசலில் ஏறியது தான் தெரியும் பலாப்பழத்தின் கொட்டையை பிதுக்குவது போல என்னை பிதுக்கு உள்ளே தள்ளி விட்டுவிட்டார்கள். ராம் தியேட்டர் பக்கம் வர பஸ்ஸில் துரும்பு நிற்க கூட இடமில்லை. எனக்கு திக்கு திக்குன்னு அடிச்சிக்குது. அந்த பக்கம் ஒரே பொம்மனாட்டிங்களா நிக்கிறாங்க. ஒருவாட்டி இப்படி தான் தெரியாதனமா பொம்மனாட்டி ஸீட்டுல உட்கார்ந்துட்டேன்னு ஒரு பொம்மனாட்டி என்னை கம்மனாட்டி கணக்காக எரித்துப் பார்த்து "இந்தாப்ப பொம்பளைங்க நிக்கிறாங்க. கண்ணி தெரியலா. இன்ன பொம்பளை ஸீட்டுல உட்கார்ந்துகின்னு" என்று 50 பேருக்கு முன்னியில் என்னை எழுப்பி விட்டதற்கு பதிலாக அந்த ஜன்னல் வழியாக உருட்டி விட்டுருக்கலாம். ஸீட்ல உட்கார்ந்ததுக்கே இப்படின்னா? இடிச்சா? இருந்தாலும் மிடில் ஏஜ் பொம்மனாட்டிங்க ஸீட் கேட்டு எழுப்பி விட்ட மட்டும் தான் கோபம் பொத்துக்கிட்டு வருது. மானம் காத்துல பறக்குது. அது ஏன்னு தெரியல, ஜிலு ஜிலுன்னு ஜீன்ஸ் போட்டுக்கிட்டு எந்த பொண்ணாச்சும் "ஹலோ! எக்ஸ்க்யூஸ் மீ திஸ் இஸ் பார் லேடிஸ்" என்று லேடிஸ் ஸீட் கேட்டால் அப்படி என் மானம் ஒன்றும் பெரிதாகப் போய்விடுவதில்லை.

ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... அப்பா வியர்த்துக் கொட்டுகிறது. இவன் என்னடாவென்றால் ஓவ்வொரு ஸ்டாப்பாக நிப்பாட்டுகிறான். அது சரி இது என்ன கால் டாக்ஸியா கப்புன்னு ஏறி உட்கார்ந்தால் 'கப்புஜிக்கால்' என்று போற இடத்துல இறக்கி விடுறதுக்கு. இது கவர்மெண்டு பஸ்ஸூ அப்படித்தான் போவான். நான் பயணம் செய்துக் கொண்டிருக்கிற 37B மாநகர பேருந்து கோடம்பாக்கம் ஹைரோடு வழியாக ஆட்டோ ஓட்டுபவனை போல பஸ்ஸூம் புட்டத்தை ஒரு தினுசாக சாய்த்துக் கொண்டு ரோடில் பெயருக்கு ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது.

வந்தது பாரு மீனாட்சி காலேஜூ. கலர் கலரா பிகருங்க. அய்யோ அய்யோ ரெண்டு கண்ணும் பத்தலையே ரெண்டு கண்ணும் பத்தலையே. சே என்ன கலரு? என்ன பிகரு? என்ன ட்ரெஸ்ஸூ? நாமளும் ஒன்னை தேடிப்போகிறோம் என்ற நெஞ்சுக்கு நீதி கூட இல்லாமல் சைஸ்வாரியாக மானவாரியாக கண்கள் மேய்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இருந்தாலும் நான் பஸ்ஸூல லேடிஸ் பக்கம் போயிரக்கூடாதுன்னு உசாரா இருக்கேன். எருமை மாடுங்க மாதிரி என் பின்னாடியிருந்து ஆம்பிளைங்க முட்டித்தள்ளுறாங்க. நானும் பல கொண்ட மட்டும் ஹெர்குலிஸ் தனமாக அவர்களின் பாரம் முழுவதும் என் முதுகில் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறேன். கால்கள் எல்லாம் தினவெடுத்துப் போகின்றன. முன்னாடி நிற்பவளுக்கும் எனக்கு ஒரு அடி ஸ்கேல் தூரம் தான்.

சனியன் பிடிச்ச கண்டக்டர் முன்னாடி போ முன்னாடி போ என்று கூவுகிறார். எங்கே முன்னாடி போன இந்த பொம்பளை மேல இடிக்க வேண்டியது தான். ஆயிரம் தான் இருந்தாலும் ஒரு உரசு உரசித்தான் பார்த்துடலாமே என்று என்னுடைய ஈவில் மனம் கூவுகிறது. கூட்டமா தானே இருக்கு. அது அவங்களுக்கு தெரியாதாக்கும். அதுக்கு என்ன செய்ய முடியும். கூட்டமின்னு இருந்தா இடிபட தான் செய்யும். இந்த பக்கம் நிக்கிற பொண்ணை பாரு அது என்னை உரசிக்கிட்டு தானே நிக்குது. நானும் இந்த சாக்குல இப்படியே நவுந்து போய் உரசிப் பார்த்தா தான் என்னவாம். ஆகா! பஸ்ஸூ முக்கி முக்கி கோடம்பாக்கம் பிரிட்ஜ்ல ஏறிக்கிட்டு இருக்குதே. டிரைவரும் கியரை மாத்தி மாத்தி போடுகிறார். வண்டி பயங்கர ஜெர்க் ஆகிறது. இதோ ஒரு தடவை அந்த பொம்மனாட்டிக்கு பின்னாடி இடிச்சுட்டேன்.

என்னுடைய லட்சிய பயணம் தடம் மாறுகிறது. என் ரம்பையை காணச் செல்லும் இந்த பயணம் தடம் மாறி சொர்க்கப்புரிக்கு செல்கிறது. இது மாநகர பேருந்து அல்ல. இன்பச்சுற்றுலா பேருந்து. இன்னொரு ப்ரேக். இன்னொரு இடி. என் பெயர் ராகுலா? இல்லை இடி அமீனா? கலக்கிட்டேடா கண்ணா என்று லாவண்யாவை மறந்த சுகத்தில், அவளுக்கு எழுதிய லவ் லெட்டர் என் பாக்கெட்டில் இருந்தும் உறுத்தாத நிலையில் நான். அடுத்த ப்ரேக் போடும் வேகத்தில் ஏதோ ஒன்று மரக்கட்டை என என் அடிப்பாகத்தை தாக்கிய வேகத்தில் காயடிக்கப்பட்ட மாடாக "பரதேசி நாய்ங்க உரசுரதுக்குன்னே பஸ்ஸூல வரனுக" என்று வாழ்த்தொலியும்,மங்கல வாத்தியங்களும் முழங்க வள்ளுவர் கோட்ட ஸ்டாப்பில் தூக்கி எறியப்பட்டேன். யப்பா! என்ன வலி வலிக்கிறது சாமீ.... என்று அடிவயிற்றை பிடித்துக் கொண்டு பஸ் ஸ்டாப்பிலேயே சுருண்டு விழுகிறேன். அடிவயிற்று வலியால் வாயில் எடுக்க முயற்சிக்கிறேன். சளி சளியாக வாயிலிருந்து வழிகிறது.

(இந்த கதையில் ஒரு 'தரம்' இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக) வழக்கமாக வள்ளுவர் கோட்டம் பக்கம் லாவண்யா இருக்கமாட்டாள். எதற்கோ அந்த பக்கம் வந்தவள், நான் சுருண்டுக் கிடப்பதை 'ஒரு தரம்' அதே பார்வையில் பார்த்துச் செல்கிறாள்.'ஈவு இரக்கம் இல்லாத ராட்சசி'. இன்னும் அவளுக்கு எழுதிய லவ் லெட்டர் பாக்கெட்டிலேயே இருக்கிறது.

(இந்த கதையில் 'குணம்' இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக) நான் வயிற்றைப்பிடித்து சுருண்டு கிடப்பதை கண்டு கிராமத்து பெரியவர் தோற்றதில் இருக்கும் அந்த வயதானவர் தண்ணீர் பாட்டிலுடன் நெருங்கி வருகிறார். தண்ணீருக்கே சென்னை தவம் இருக்க, அவரின் உதவும் 'குணம்' கண்டு வாங்கிய இடியும், அதனால் வந்த வலியும் ஓடப்பார்க்கிறது. "இந்தாங்க தம்பீ! தண்ணி குடிங்க சரியாப் போயிரும்" என்று என்னவென்றே தெரியாமல் என்னை அசுவாசப்படுத்துகிறார்.

(இந்த கதையில் 'மணம்' இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக) வலி இப்போது தேவலாம் போலிருக்கிறது. ஆனால் இன்னும் வலிக்கிறது. அந்த நேரத்தில் வள்ளுவர் கோட்ட குப்பைக் கிடங்கை நோக்கி சென்னையில் குப்பைகளை அள்ளிக் கொண்டு ஓனிக்ஸ் லாரி ஓன்று சுகந்த 'மணம்' பரப்பிக் கொண்டே என்னைக் கடந்து செல்கிறது.

(இந்த கதையில் திடம் இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக) என்னை மேலும் மேலும் அசுவாசப்படுத்திக் கொள்கிறேன். குணம் நிறைந்த பெரியவர் நான் உட்காருவதற்காக பஸ் ஸ்டாப் திண்டில் இடம் ஒதுக்கிக் கொடுக்கிறார். ஏறக்குறைய இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர்தான் வாய்த்தது இந்த மாதிரியான இடிஅமீன் வாழ்க்கை. அப்போதெல்லாம் பெண்கள் அவ்வளவு முன்னேறவில்லையே?.நான் ஒன்றும் அந்த மாதிரி அடிவாங்கவில்லையே?. இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பின்னர் அதற்கு இப்போது வாய்ப்பு கிடைக்க, அப்பப்பா எவ்வளவு முன்னேறி விட்டார்கள் இந்தப் பெண்கள். ஒளிபடைத்த கண்ணிணாய் வா வா வா... இடி படைத்த கையினாய் வா வா வா....

(கதைக்கு பின்-நவீனத்துவ டச்சப்)

மின்சார கம்பியில் சாக்கடித்து தொங்கும் அந்த காக்கையின் வாயிலிருந்து புலி பல் தெரித்து உதிரமாக புழுக்கள் கொட்டிக் கொண்டிருக்கிறது. என் சாம்பல் நிற குறுதியில் அந்த புழுக்கள் விழுந்து பாதரசமாக தெரித்து வள்ளுவர் கோட்டம் ஹை ரோடெங்கும் ஓடுகிறது. அதி பயங்கரி ஆதி சூலினி சூன்யகாரி கிழவி வழிந்தோடும் என் பாதரச குறுதியை தொட்டு தொட்டு ருசி ஊறுகாய் போல நக்குகிறாள். தன் நெற்றிக்கண் குழந்தைக்கு கையிலுள்ள கமண்டலத்தில் பாதரசத்தை அள்ளி அள்ளி பருக வைக்கிறாள். பல்லின பல்லிகள் ராட்சத டைனோக்கள் பக்கத்திலிருந்த கூவத்திலிருந்து என் பாதரச குறுதியில் நனைந்து விளையாட எம்பிக் குதித்து எக்காளமிடுகின்றன. வாய் வாய் புலி வாயென்று கம்பியில் தொங்கு காக்கையும், கொட்டும் இரும்பு புழுக்களும், கண்ணாடி பூக்களும் ஓலமிடும் என்னைப் பார்த்துக் கொக்கரிக்கின்றன.

வாழ முடியாமல் போன ஒரு எழுத்தாளரின் நெஞ்சத்தின் சோகம் அவரின் கடிதத்தின் வாயிலாக படிக்கும் போது ஆற்றாமையால் படிப்பவரின் நெஞ்சமும் துடித்துப் போகும் என்பது உண்மை. அவரின் அந்தரங்க கடிதங்களை படிப்பது மூலம்(படிப்பது சரியா? தவறா? என்பதை தவிர்த்து) அவரின் அந்தரங்கங்கள் தெரிவதுடன் அவரின் அந்தரங்க துன்பங்களும் நம்மை கவ்விக் கொள்கிறது. வாழ்க்கை சரிவர வாழாமல் எழுதி மறைந்த எழுத்தாளர் புதுமைப்பித்தன் தன் மனைவிக்கு எழுதிய கடிதங்களை புத்தகத் தொகுப்பாக படிக்கும் போது ஒருவரின் அந்தரங்கத்தை படிக்கிறோமே என்ற குறுகுறுப்பும், அறிந்துக் கொள்ளும் மனிதனின் இயல்பு குணத்துடன் படித்து முடிக்கும் போது ஆசை இருந்தும் வாழ்க்கையை வாழமுடியாமல் இறந்துப் போகிற மனிதர்கள் இருக்கும் போது,வாழ்க்கை இருந்தும் வாழத் தெரியாமல் வீணடிக்கும் ஒவ்வொரு கணமும் கண் முன் மின்னி விட்டு மறைகின்றன.

தொடக்கமும் இல்லாமல் முடிவும் இல்லாமல் தொடுக்கப்பட்டவையாக, புதுமைப்பித்தன் தன் மனைவிக்கு எழுதிய கடிதங்களைத் தொகுத்து "கண்மணி கமலாவுக்கு..." என்ற புத்தகமாக வெளிவந்துள்ளது. புதுமைப்பித்தனின் மீது ஆயிரம் குற்றசாட்டுகள் இருந்தாலும் அவரின் சுயத்தை எறிந்துவிட்டு படைப்புகளை கவனித்தால் தமிழில் முக்கிய எழுத்தாளர்களில் அவரும் ஒருவர் என்பது விளங்கும். நக்கல்,நையாண்டி, மூர்க்கம், ரௌத்ரம் முதலியவைகள் மின்னும் எழுத்துக்களுக்குச் சொந்தக்காரர் புதுமைப்பித்தன். அவரின் காதல்+சோகம்+இயலாமை நிறைந்த கடிதங்களை படிக்கும் போது அவரின் இன்னொரு முகம் தரிசனமாகும்.


புதுமைப்பித்தன்

தொகுப்பட்ட அவரின் கடிதங்களில் எல்லாமே பணத்தை சுற்றியும், அவரின் தேவையை பூர்த்திசெய்யாத பணத்தை காண முடியாத இயலாமையும், பிரிந்த மனைவியின் ஆசைகளை நிறைவேற்ற முடியாத கையாலாகத கணவனாக தன்னை சித்தரித்து அவர் படும் வேதனையும், தன் மனைவியை கதைகள் எழுத அவர் கொடுக்கும் ஊக்கமும், மனைவி மீது இருக்கும் தன் காதல் என்றைக்குமே மாறாது என்று சித்தரிக்கும் வார்த்தைகளும்,மனைவிக்கு அவர் கொடுக்கும் ஊக்கமொழிகளும், பிறந்த குழந்தையை காண முடியாமல், கொஞ்ச முடியாமல், தழுவ முடியாமல் போகும் இயலாமைகள் மட்டுமே அந்த கடிதங்களில் பிரதானமாக ஒலிக்கின்றன.

எஸ்.ராவின் 'துணையெழுத்தில்' புதுமைபித்தனைப் பற்றி சொல்லிமிடத்தில் புதுமைப்பித்தன் தன் தந்தையுடன் சண்டையிட்டு பிரிந்து சென்னைக்கு வந்ததாக குறிப்பிட்டிருப்பார். திருமணமான 16 ஆண்டு காலத்தில் ஏறக்குறைய 10 ஆண்டுகள் 1938 முதல் 1948 வரை மனைவி பிரிந்தும் சொற்ப நாட்களில் இணைந்து வாடியிருக்கும் வேதனைகள் அந்த கடிதத்தில் ஒலிக்கின்றன. புதுமைபித்தனின் மனைவி கமலா திருவனந்தபுரம், உத்தமப்பாளையம், அம்பாசமுத்திரம்,பளையங்கோட்டை என்று பந்தாடப்படும் போதெல்லாம் சென்னையிலிருந்து கமலா எங்குச் சென்றாலும் துரத்தி துரத்தி கடிதம் எழுதியிருக்கிறார். அவர்களின் கணவன் மனைவி என்ற உறவில் கடிதமே பிரதான பாலமாக செயல்பட்டிருக்கிறது.

புதுமைப்பித்தனின் இயற்பெயரான 'சொ.விருத்தாசலம்' என்ற பெயரிலேயே எல்லா கடிதங்களையும் எழுதியிருக்கிறார்.கணவன் மனைவிக்கு எழுதும் எல்லா அந்தரங்க வார்த்தைகளும் சென்ஸார் இல்லாமல் புத்தகத்தில் இடம் பெற்றுள்ளது படிப்பவரை கொஞ்சம் அதிகமாகவே நெளியச் செய்கிறது.

"குஞ்சு என் உயிர். நீ என் உடம்பு" என்று கடிதத்தில் குறிப்பிட்டுருக்கும் குஞ்சு என்ற தன் குழந்தையை சென்னைக்கு புறப்படும் முன் ஆசை தீர கன்னத்தை தொட்டு விட்டு கிளம்பியவர் தான், பிறகு கமலாவுக்கு எழுதும் கடிதத்தில்,

"...........
எப்பொழுதும் நீயும் குஞ்சுவும் தான் என் மனசில் தோன்றிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள்.இன்னும் ஒரு விசேஷம். போனவாரம் நான் பகலில் படுத்துக் கொண்டிருக்கையில் சிறிது கண்ணயர்ந்தேன். அப்பொழுது நீ உட்கார்ந்துகொண்டு என்னை ஏறிட்டு பார்க்கிற மாதிரி முகம் மட்டும் மார்பு வரை தெரிந்தது. உன் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. நீ அண்ணாந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாய். "கண்ணா" என்று நான் அலறிக்கொண்டு எழுந்திருந்தேன். அது வெறும் சொப்பனம் என மனதில் பட வெகுநேரமாயிற்று. இப்படியாக நான் இங்கு கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன். என் மன கொந்தளிப்புகள் உன்னை இன்னும் அதிக துயரத்தில் ஆழ்த்திவிடக்கூடாது என அஞ்சுகிறேன்.. நீ எதற்கும் மலைத்து விடாதே. விதி நம்மை சோதிக்கிறது அவ்வளவு தான். நமது சங்கடங்கள் எல்லாம் இன்னும் இரண்டொரு மாதத்தில் பனி போல மறைந்து விடும். பயப்படாதே.
......................."

பிறகு 30-5-40 அன்று புதுமைப்பித்தன் எழுதும் கடிதத்தில் மனைவியின் அவசர தேவைக்காக எங்கெங்கோ கஷ்டப்பட்டு பணம் பிரட்டியதை குறிப்பிட்டு "குஞ்சுவைக் காட்டி பிச்சை எடுத்த மாதிரி" இந்த பணத்தை பிரட்டினேன் என்னும் தொனியில் எழுதிய கடிதத்தை அஞ்சல் செய்யும் முன்னரே குஞ்சு இறந்த செய்தி கிடைத்திருக்க வேண்டும்.எந்த காரணத்தால் தன் இறந்த குழந்தையை பார்க்க செல்ல முடியவில்லை என தெரியவில்லை.யுத்த நேரம் சென்னையில் தாண்டவம் ஆடிக் கொண்டிருக்கும் சமயத்தில், இயலாமையோ அல்லது ஊருக்கு செல்லக் கூட காசு இல்லாத வறுமையோ தெரியவில்லை. இறந்த குழந்தைக்காக தான் விடும் கண்ணீரால் கடிதத்தில் மனைவிக்கு ஆறுதல் சொல்லியிருப்பார். 31-05-40 என்ற தேதியிட்ட கடிதத்தில்...

"கண்ணா,

இன்றாவது எனது கடிதம் உனக்கு ஆறுதல் அளிக்குமாக. எனக்கு இங்கு நிம்மதி இல்லை. தந்தி எழுதுகையில் உனது கலங்கிய கண்களும், முகமும் தான் தெரிகிறது. ஒன்றும் ஓடவில்லை. நான் என்னை விட்டு ஓடினால் தான் எனக்கு நிம்மதி. தன்னை மறக்க மயக்க மருந்தால் அல்லது 'எழுந்திராத தூக்கத்தால்' தான் முடியும்.இந்த நிலையில் நான் உனக்கு ஆறுதல் சொல்ல வருவது நொண்டி இன்னும் ஒரு நொண்டியைக் கூட்டிக் கொண்டு புறப்பட்டது போலத்தான். இருந்தாலும் பொறுப்பு எனக்குத்தானே. அதனால் என் மனம் என்னைத் தின்றுக் கொண்டிருக்க உனக்கு ஆறுதல் சொல்லிவிட முடியும் என ஆசைக்கொண்டு அசட்டுத்தனமாக முயற்சி செய்கிறேன். என் முயற்சியைப் பார்த்து நானே சிரித்துக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. கண்ணம்மா துக்கம் எல்லை மீறிவிட்டதால்-இதற்கெல்லாம் நான் தான்,இந்தப் பாவியாகிய நான் தான் காரணம் என்பதால், நெஞ்சு ஒரு புறம் என்னைக் குத்த ஓங்கி அழுது மனச் சுமையைத் தீர்த்துக் கொள்ளவும் சக்தியற்று, இடமற்று, தனிப் பிணமாக, பேயாக அலைகிறேன். நான் உனக்குச் செய்ய தவறிய கடமைகள் தினம் தினம் என் மனசை, மனச்சுமையை அதிகரிக்கிறது. என்னை நானே தேற்றிக் கொள்கிறேன். எப்படி என்றாலோ நான் செய்த குற்றஞ்களுக்கெல்லாம் எனக்குத் தண்டனை என்று. ஆனால் இந்த விஷயத்தில் என் தவறுகளுக்கு என் மேல் மட்டும் பலன்களைப் போடாமல் நான் யாரை உயிருக்குயிறாய் மதிக்கிறேனோ அவள் புழுவாகத் துடிக்கும் படி வைத்துப் பார்த்து உதவ வழி இல்லாமல் நின்று தவிக்கும்படி செய்து விட்டது. குஞ்சு என் மனசில் குடியிருக்கிறாள். அவள் இனிமேல் தேவதையாகி என் வாழ்வின் வழிகாட்டியாக, குருவாக, தெய்வமாக மாறிவிட்டாள்.
........."

அதைத் தொடர்ந்து தினமும் ஒன்று அல்லது ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடிதங்களை கமலாவுக்கு எழுதித் தள்ளுகிறார். கமலா குழந்தை இறந்த துக்கம் தாளாமல் தற்கொலையைப் பற்றி பேசியிருக்க வேண்டும். அடுத்த கடிதங்களில் தற்கொலை என்பது கோழைச்செயல் என்று மனைவிக்கு பெரும் ஆறுதல் சொல்லும் கடிதங்களும் இடம் பெறுகின்றன.

அவ்வப்போது பட்டினியால் கிடந்து வாடி பணம் கிடைக்கும் போது கிடைத்ததை எல்லாம் சாப்பிட்டு வந்த புதுமைப்பித்தனுக்கு அடிக்கடி வயிற்றுப்போக்கு வந்து படுத்துக்கொள்கிறார். அடிக்கடி நோக்காடு வந்து கவனிப்பாரற்றுக் கிடந்தாலும், மனைவியின் உடல்நிலையை மட்டுமே பிரதானமாக கவனித்தில் கொண்டு அறிவுரை வழங்கியிருப்பார். தன் உடல் நிலையைக் குறித்து ஒரே வரியில் எழுதி, உடனே அதற்கு பின் 'இதெல்லாம் ஒன்றுமில்லை. நான் பார்த்துக் கொள்வேன்" என்று பெரிதாக மனைவியிடம் கடிதத்தில் அலட்டிக் கொள்ள மாட்டார்.

பின்வரும் வருடங்களில் தன் மனைவியை சென்னைக்கு கூட்டிவரும் முயற்சிகளாக தன் கடிதத்தில் ஒலிக்கிறது. கடன் ஏதும் இல்லாத துவக்கத்தில் தான் மனைவியுடன் சென்னை வாழ்க்கை ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்ற ஆவலில் தொடர்ந்து கடன் அடைத்து வர, திரும்ப கடன் வாங்க என்று பல மாதங்கள் ஓடி விடுவதும், ஒவ்வொரு கடிதத்திலும் அடுத்தவாரம் சென்னைகு வர தயாராக இரு என்று வாக்குறுதி அளிப்பதும், பிறகு எந்த காரணத்தாலோ அந்த வாரம் கமலாவை கூட்டிவர முடியாமல் நாட்கள் தள்ளிக் கொண்டே போயிருப்பதையும் கடிதத்தில் காணலாம். அப்படி பார்த்தால் ஏறக்குறைய 'இந்தா அந்தா'வென்று கடிதத்தில் சொல்லி சொல்லியே 6 மாதம் வரை நீட்டித்திருப்பார் .இந்த இடத்தில் ஆசை அடைந்து மோசம் போய், புதுமைப்பித்தனை விட அவரின் மனைவி கமலாவின் நிலமை தான் மிக பாவமாக இருக்கிறது.

சென்னை வந்து சிலகாலம் வாழ்ந்து விட்டு திரும்பவும் கமலா பிரசவத்திற்காக ஊருக்கு செல்கிறார் என்று நினைக்கிறேன். திரும்ப தனிமை. கடிதம், தனிமை, கடிதம் என புதுமைப்பித்தனின் வாழ்க்கைத் தொடர்கிறது. அவருக்கு மகள் பிறக்க, மகளுக்கு பார்வத குமாரி,சாமளா போன்ற பெயர்களில் பர்வதகுமாரி என்பது தனக்கு படித்திருப்பதைப் பற்றியும், பர்வதகுமாரி என்பதற்கு தினகரி என்ற பொருள் உண்டு என்றும், தினகரி தான் ரொம்ப பிடித்திருக்கிறது என்றும் கடிதத்திலேயே குழந்தைக்கு பெயர் சூட்டியிருப்பார்.

சென்னையில் யுத்தகாலத்தில் நடக்கும் அரசியல் நடப்புகளையும், சுவராஸ்யமான விசயங்களையும் விளக்கியிருப்பார். பத்திரிக்கையிலிருந்து சினிமாவிற்கு வாய்ப்புகள் வர, கையில் கொஞ்சம் தாரளமாக பண புழக்கம் இருப்பதையும், சென்னையில் பங்களா டைப் வீடு வாங்கினால் சினிமா துறையில் இருப்பதற்கு கொஞ்சம் 'கெத்'தாக இருக்கும் என்பதையும் அந்த கடிதப் போக்குவரத்தில் அறியலாம்.

காமவல்லி,அமராவதி போன்ற படங்களில் வேலைப்பார்த்த சுவராஸ்யமான விசயங்களையும், தியாகராஜ பாகவதர் சிறையிலிருந்து மீண்ட பின் செய்யும் சொந்தத் தாயரிப்பு படமான 'ராஜமுக்தி'யில் வசனம் எழுத வாய்ப்பு கிடைத்ததையும் கடிதத்திலேயே பேசியிருப்பார். 'என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் வர மறுத்துவிட்டானம்' என்று ஒருமையில் குறிப்பிட்டு ராஜமுக்தியில் என்.எஸ்.கே கொடுத்த தடையால் பாகவதரின் அந்த படம் சந்தித்த தடங்களைப் பற்றிய பீடிகையை ஆரம்பித்து விட்டு 'நேரில் இதையெல்லாம் கதைகதையாகச் சொல்கிறேன்' என்று கடிதத்தை முடித்திருப்பார்.

பிறகு ராஜமுக்தி படத்திற்காக புதுமைபித்தன் புனேவிற்கு செல்ல காந்திஜி சுடப்பட்டதையும்,'முஸ்லீம் தீவிரவாதி தான் செய்திருப்பார், புனேவில் பிரச்சனையில்லை' என்று அனுமானத்தில் அவர் முதல் நாள் கமலாவுக்கு கடிதம் எழுதி அனுப்ப, மறுநாள் இந்து தீவிரவாதி தான் காந்தியை கொன்றான் அதுவும் புனேவில் இருந்தவன் என்று தெரியவும் புனேவில் கலவரம் வெடிக்கிறது. இதனால் படபிடிப்பு தடைப்படுகிறது.

ராஜமுக்தி கதையில் சில மாற்றங்கள் செய்வதற்கு கடைசிகட்ட வேலையில் ஈடுபடும் போது டி.பி என்ற கொடிய நோய் புதுமைபித்தனை பீடிக்கிறது. அடுத்து அவர் எழுதும் கடிதங்கள் ஒரு கை ஓசையாகவே ஒலிக்கிறது. கமலா புதுமைப்பித்தனுடன் ஏதோ பிணக்குடன் இருப்பாதான தொனியில் அவர் எழுதிய கடிதங்களில் ஒலிக்கிறது. டி.பி நோய் மிக கடுமையாக, தினமும் 104 டிகிரி காய்ச்சலுடன் 'என்னால் எழுத முடியவில்லை. கை வலிக்கிறது. தினகரியை பற்றியாவது ஒரு வரி எழுது' என்று கமலாவை கெஞ்சி கதறியிருப்பார். நோயால் படும் அவதியை "கை வலிக்கிறது கை வலிக்கிறது" என்ற அவரின் ஓலம் கடைசியில் எழுதிய எல்லா கடிதங்களிலும் காணமுடியும். ஒரு டாக்டர் சொன்னதை வைத்து எதுவும் எடுத்துக் கொள்ள முடியாது, இரண்டு பெரிய டாக்டர்களை பார்க்கப் போகிறேன் என்று அவரின் கடைசிக்கட்ட வாழ்க்கை போரட்டதுடன் "எனக்கு யாராவது செய்வினை வைத்து விட்டார்களா?" என்று யாரையாவது கேட்டுச் சொல் என்று உறுதியிழந்து அவர் எழுதும் அந்த கடிதங்களை படித்து என்னால் கண்ணில் கண்ணீர் துளிர்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை. டி.பி என்ற தொற்றுவியாதி குழந்தைக்கும் பரவிவிடக்கூடாது என மனைவியை காண தவிர்க்கும் அவர், நோய் முற்றி இருமிக் கொண்டே பெங்களூர் கன்னையாவுடன் புனேவிலிருந்து திரும்புகிறார்.

அதுவரை "எனது கண்ணாளுக்கு" என்று கமலாவுக்கே எழுதிய கடிதங்கள் இடம் பெற்றிருக்கும் அந்த புத்தகத்தில் அவர் நண்பர் சிதம்பரத்துக்கு எழுதிய கீழ்கண்ட புதுமைப்பித்தனின் ஒரே கடிதம் இதயத்தை நொறுக்கிப் போடுகிறது.

" 26-5-48
அன்புள்ள சிதம்பரத்துக்கு,

நான் பெங்களூரிலிருந்து திரும்பி வந்துவிட்டேன்.

அங்கே நிபுணர்கள் என்னைப் பரிசோதனை செய்து இரண்டு சுவாசப்பையிலும் துவாரம் விழுந்து விட்டதினால் இனி ஒன்றும் செய்வதற்கில்லை என்று சீட்டு கிழித்து விட்டார்கள். இனி அவர்களைப் பொறுத்தவரை மரணம் தான் முடிவு. இங்கு வந்து வேறு சிகிச்சை முறை அனுஷ்டிக்க உத்தேசம். கைவசம் பணம் இல்லை. பாகவதர் அனுப்ப வேண்டியது தாமதமாகியது. ஒரு நூறு ரூபா இருந்தால் சிகிச்சைக்கு வசதி உண்டு. எதற்கும் என்னை 10 மணிக்கு சந்திக்க முடியுமா?

உனது,
சோ.வி... "

சிகிச்சைக்கு 100 ரூபாய் கூட இல்லாமல் தவித்த புதுமைப்பித்தன் 30 ஜீன் 1948-ல் உலகை நீத்தார்.

புதுமைப்பித்தனை பற்றிய சின்ன அறிமுகத்திற்கு இங்கே சொடுக்கவும்.

இவன் எழுதுவதிலிருந்து தெரிகிறது. இவனெல்லாம் என்ன வாசித்து இருக்கப் போறான் என்று எல்லாரும் நேர்மையாக என்னைத் தவிர்த்து விட பாவம் என்றென்றும் அன்புடன் பாலா என்னை தப்பாக கணித்து இந்த விளையாட்டுக்கு அறை(ர)க்கூவலில் என்னை அழைத்து விட்டார். ரொம்ப தேங்ஸ்பா. விளையாட்டு என்றாலே கதா தூரம் ஓடும் என்னையும் "அட! இந்த மேட்டர் ஒரு பதிவுக்கு ஆச்சி" என்று இழுக்க, நீங்கள் அவஸ்தையில் நெளிய என் ஊத்தை எண்ணத்தால் என் வாசிப்பின் பயோகிராஃபியை எழுதப் போகிறேன்.

இந்த பதிவுக்கு சம்பந்தமாக ஏற்கனவே 'என் அப்பாவின் ட்ரெங்க் பெட்டியில்' சொல்லியிருக்கிறேன்.

என் வாசிப்பின் வசந்தகாலம்

என் வாசிப்பின் வசந்தகாலம் சிறுவயது பருவம் தான். அப்போது நான் படக்கதைகளுக்கு அடிமையாயிருந்தேன். நண்பன் ராம்குமாரின் வீட்டில் ஓசிப்பேப்பர் படிக்க ஆரம்பித்திருந்த நேரம். சிந்துபாத்தின் கன்னித்தீவில் ஆரம்பித்த படக்கதை புயல் தினமலர் 'சிறுவர் மலரில்' மையம் கொண்டு முத்து காமிக்ஸ், ராணி காமிக்ஸ்களை போட்டுத் தாக்கிவிட்டு பதின்ம வயது ஆரம்பத்தில் கரையைக் கடந்து மறைந்தே விட்டது. படக்கதைகளின் வழியாக எனக்கு ஆதர்ஷ புருஷர்களாகத் திகழ்ந்தவர்கள் சிந்துபாத், இரும்புக் கை மாயாவி, ஜேம்ஸ்பாண்ட் 007, ஸ்பைடர் மேன், சுட்டிக் குரங்கு கப்பீஸ், பலமுக மன்னன் ஜோ, மந்திரவாதி மாண்ட்ரேக், துப்பறியும் சாம்பு (தினமணி கதிரில் வந்தது. சாம்பு என்பது ரொம்ப ரொம்ப இண்டெலிஜண்ட் ஆன ஒரு நாயின் பெயர்). நேரம் காலம் தெரியாமல் காமிக்ஸ் படக்கதையை படிக்க நண்பன் வீட்டுக்குச் சென்று வெகு நேரம் கழித்து திரும்பி வர என் அம்மா கன்னத்தை பிடித்து இழுத்து இழுத்து வழக்கமாக முதுகில் இரண்டு தோசை விடுவார்.

என் வாசிப்பின் இலையுதிர் காலம்

படக்கதைகள் என்னை விட்டு நழுவ நழுவ எழுத்துக் கதைகளை எழுத்துக் கூட்டி படிக்க ஆரம்பித்தது தினதந்தியில் வந்த கதைகளைத் தான். பாதி அர்த்தம் புரிந்து புரியாமலும் எதைப் பற்றி சொல்கிறார்கள் என்பதை அறிந்தும் அறியாமலும் தட்டுத் தடுமாறி படித்த கதைகள் ஏராளம். அதில் தினத்தந்தியில் 'பி.டி.சாமி'யின் பேய்க்கதைகள் தொடராக வந்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில் திகிலோடு திக் திக் மனசோடு படிச்ச காலமும் உண்டு. சடாரென்று கதையில் யாரோ கதாநாயகியின் மார்பை அறுத்துக் கொண்டு சென்று விட தொலைந்த மார்பைத் தேடி கதாநாயகன் புறப்பட நானும் என் நண்பர்களும் கதாநாயகனோடு எங்கள் தேடலைத் தொடர்வோம்.

அடுத்து உருப்பட கைக்கொடுத்தது பாளையங்கோட்டையில் சேவியர்ஸ் பள்ளிக்கு அருகில் உள்ள மாவட்ட மைய நூலகம். அரும்பாடு பட்டு மெம்பர்ஷிப் வாங்கி உளவியல் முதல் அனடாமி வரை வசிக்கக் கற்றுக் கொடுத்தது அந்த நூலகம் தான். ஏன் எப்படி எதற்கு மாதிரியான அறிவியல் புத்தகங்கள் ஆனாலும் சரி கஜினி முகமதுவை அறிய வேண்டுமானாலும் சரி, புரியாமல் சுஜாதாவை என்னை படிக்க வைத்ததும் சரி அந்த நூலகத்துக்கே முக்கிய பங்கு. உருப்படியாக முதல் பக்கத்திலிருந்து கடைசிபக்கம் வரை படித்து முடித்து தமிழ்வாணனின் கதைகள் தான். அக்காலக்கட்டத்தில் எனக்கு தெரிந்த ஒரே பிரசுரம் 'மணிமேகலை பிரசுரம்' தான். கருப்புக் கண்ணாடியும், கருப்பு கௌபாய் தொப்பியும் இருந்தாலே தமிழ்வாணன் அங்கிருப்பார் எனத் தெரியும். அவர் துப்பறியும் பாங்கு, கதாபாத்திரங்களுக்கு அவர் பயன்படுத்தும் தமிழ்பெயர்கள் முதற்கொண்டு என்னை அந்த காலத்தில் கிறுக்கு பிடித்து அலையவைத்தது தமிழ்வாணன் கதைகள் தான்.

தமிழ்வாணன் முடிய மெதுவாக ராஜேஷ் குமார் பக்கம் ஒதுங்கினேன்.ராஜேஷ் குமாரின் வெறிப்பிடித்த வாசகனாகி விட அவர் க்ரைம் கதைகளை தேடி தேடி படித்த காலமும் உண்டு. பதின்ம வயதின் சூடு ஏற ஏற பட்டுக்கோட்டை பிரபாகரின் கதைகள் கிறங்கடித்தன. பரத்தும், சுசீலா போட்டு வரும் இரட்டை அர்த்த பனியனும், PKP-யின் பெண் வர்ணிப்பும் சூட்டை கிளப்பி விட்ட காலங்களும் உண்டு. இவற்றிலெல்லாம் கவனம் திரும்ப விடக்கூடாதென புரியாமல் படித்தது விவேகானந்தர், ராமகிருஷ்ணர், ஓசோ, ஜேகே. அத்துடன் பி.சி.கணேசன், மெர்வின் மாதிரியான டப்பா ஆசிரியர்களின் புத்தகங்களான 'தியானம் செய்வது எப்படி?', 'மெஸ்மெரிசத்தை கற்றுக் கொள்ளுங்கள்' போன்றவற்றை படித்து விட்டு பூட்டிய அறைக்குள் சாதகம் பண்ணி கண் அவிந்து கஷ்டப்பட்ட காலங்களும் உண்டு.

என் வாசிப்பின் கோடைக்காலம்

கல்லூரிக்குள் நுழைந்ததும் கவனம் எல்லாம் சினிமாவில் திரும்பியதால் மருந்துக்கு கூட புத்தகங்களை தொடவில்லை (படப்புத்தகங்களையும் சேர்த்து). கற்றுக் கொண்ட பாடங்களும் ரொம்ப கம்மி. அங்கு கற்றது உல்லாசம் ஆட்டம்பாட்டம் கொண்டாட்டம் மட்டுமே. வேலைத்தேடி சென்னைக்கு வந்தப்போது புதிய சூழலைக் கற்றுக் கொள்ளவே நேரம் சரியாக இருந்தது. வேலைதேடி தோல்விகளை மட்டுமே தழுவிய சமயத்தில் திடீரென ஆங்கிலத்தின் மேல் காதல் வந்து விட "பணக்காரர் ஆவது எப்படி?", "எதை வேண்டுமானாலும் அடைவது எப்படி?" போன்ற காப்மேயர் புத்தகங்கள் தான் தெய்வம். வார இதழ், நாளிதழ் என்பது அறவே அற்றுப் போனது.

வேலையும் கிடைத்து விட துறை சார்ந்த புத்தகங்களை மட்டுமே வெறி கொண்டு வாங்கி அடுக்கி வைத்தேன். அத்துடன் கண்ணில் பார்த்த தமிழ் புத்தகங்களை எல்லாம் வாங்கி அடுக்கினேன். ஆனால் இது வரை அதில் 10% கூட படித்து முடிக்கவில்லை. ஏறக்குறைய 8 வருடங்களுக்கு மேல் என் வாசிப்பு கோடைகாலமாக வறண்டே இருந்தது. இப்போது நினைத்தாலும் வீணாக்கிய அந்த காலங்களை நினைத்து துக்கம் தாளவில்லை. இழந்ததை எட்டிபிடிக்க முயலுவது மூடத்தனம் என மனதை தேற்றிக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.

என் வாசிப்பின் குளிர்காலம்

வேலை அமெரிக்காவுக்கு ட்ரான்ஸ்வராகி விட தனிமையை கொல்ல மெல்ல மெல்ல புத்தகத்தை கைப்பிடிக்க ஆரம்பித்தேன். ஆனால் இணையம் என்னை சுருட்டிக் கொண்டது.'இணையத்தில் தமிழ்' என்று வெறிக்கொண்ட மட்டும் இணையத்தில் என்னை தாறுமாறாக படிக்க வைத்தது. அப்படியே அமெரிக்கவில் கிடைக்கும் நூல்களையும் படிக்கலாமென நினைத்திருந்தேன்.

முதல் நாள் இரவு நியூயார்க் WTC-ஐ ஒட்டியிருந்த Border புத்தகக் கடையில் 'அமெரிக்காவின் சரித்திரம்' என்ற ஆங்கில புத்தகத்தை வாங்கி WTC-க்கு கீழேயே உட்கார்ந்து இருட்டும் வரை படித்து விட்டு அங்கு நடந்த ஜாஸ் மேடை நிகழ்ச்சியை பார்த்து விட்டு வர, மறுநாள் WTC மண்ணோடு மண்ணாகி விட அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன். இதனால் நியூயார்க்கில் வேலைக்கு போகமுடியாமல் 15 நாட்களும் வீட்டில் முடங்கிக் கிடந்த நாட்கள் மறந்தே போய் விட்ட வாசிப்பை தூசி தட்ட வைத்தது.

மீண்டும் என் வாசிப்பின் வசந்தகாலம்

திருமணத்திற்கு பிறகு புதிய பரிமாணத்தில் வாசிக்க கற்றுக் கொண்டேன். அதாங்க அவங்க படிச்சி படிச்சி எனக்கு கதை சொல்லுவாங்க, கருத்துச் சொல்லுவாங்க. ஆனால் நான் புத்தகத்தை தொட்டு நானே வாசிக்க மாட்டேன். என்னுடைய வாய்ஸ் ரீடராக இருந்து வாசிப்பின் புதிய பரிமாணத்தை காட்ட மீண்டும் வாசிப்பு பழக்கம் துளிர் விட ஆரம்பித்தது. என் மனைவி தி.ஜானகிராமனின் மோகமுள்ளை வாசித்து சொல்லிக் கொண்டிருக்க பாதியிலேயே ஊருக்கு போய் விட புத்தகத்தை நானே வாசிக்க வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு தள்ளப்பட்டேன்.

அத்துடன் தமிழ்மணமும் சேர்ந்துக் கொள்ள இவ்வளவு மேட்டர் இருக்குதா என்ற ஆச்சரியத்துடன் நிறைய படிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறேன். வாசிப்பு பழத்தை தின்று கொட்டை போட்டும் இன்னமும் தின்று கொண்டிருக்கும் ஜெயந்தி சங்கர், ஈழநாதன் முதலானோர் உள்ள சிங்கப்பூர் இணைய நண்பர்கள் குழு அறிமுகம் கிடைத்ததும் நிறைய படிக்கும் உத்வேகத்தை கொடுத்தது. சிங்கப்பூர் நூலகம் வஞ்சகமில்லாமல் தமிழ் புத்தகங்களையும், உலகப்படங்களையும் அள்ளி விட படிப்புக்கு பஞ்சமில்லாமல் போய் கொண்டிருக்கிறது. தமிழ்மண புலிகளை பார்த்து இந்த பூனையும் சூடு போட்டுக் கொண்டது.

சரி இப்போ வழக்காமான முய்முய் விளையாட்டின் பாரம்பரிய முறைக்கு வருகிறேன்.

என்னிடம் இருக்கும் புத்தகங்கள் - இந்தியாவில் ஏறக்குறைய 300 புத்தகங்கள் (மனைவி சீதனமாக அள்ளி வந்த அவருடைய புத்தகங்களையும் சேர்த்து) , சிங்கப்பூரில் 30 புத்தகங்கள்

அண்மையில் படித்த தமிழ் புத்தகங்கள்:

1. எஸ்.ராவின் துணையெழுத்து
2. எஸ்.ராவின் உலக சினிமா
3 பாஸ்கர் சக்தியின் 'பழுப்பு நிறப்புகைப்படம்'
4. ஜெயகாந்தன் சிறுகதை தொகுப்பு (இன்னும் படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்)
5. புதுமைப்பித்தனின் சிறுகதைகள்
6. கல்கியின் சிறுகதைகள்
7. மேக்ஸீம் கார்க்கியின் தாய்
8. பட்டாம்பூச்சி விற்பவன் - நா,முத்துக்குமார்
9. ஜனகனமன - மாலன்
10. சொல்லாத சொல் - மாலன்

படித்துக் கொண்டிருக்கும் புத்தகங்கள்

1. கடவு - திலீப் குமார்
2. எஸ்.ராவின் தாவரங்களின் உரையாடல்

அண்மையில் படித்த ஆங்கில புத்தகங்கள் (மொத்தமாக சொல்லவேண்டுமானால் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட இரஷ்ய இலக்கியங்கள்)

1. Short stories - Leo Tolstoy
2. Anton chekov short stories
3. The Double - Fydor dostoyevsky (படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்)
4. Little prince - Antonie de saint exupery
5. R.K.Narayanan - Malgudi Days
6. Aeosop's Fables

பட்டியலில் படிக்க காத்திருக்கும் புத்தகங்கள்:

1. Anna karenina & war and peace- Leo Tolstoy
2. Crime and Punishment, The idiot, The possessed - Fydor dostoyevsky
3. Selected short stories - Maxim Gorky
4. One hundred year of solitude - Marquez
5. எஸ்.ராவின் உபபாண்டவம்
6. புயலிலே ஒரு தோணி - பா.சிங்காரம்
7. தேடி - நா. கோவிந்தசாமி

சிங்கப்பூரில் புத்தகங்களை தாராளமாக அள்ளி வழங்கி இன்னொரு நூலகமாக நடமாடிக் கொண்டிருக்கும் சிங்கப்பூர் அன்புக்கு இந்த நேரத்தில் நன்றி சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

இந்த விளையாட்டு தொடர்ச்சியாக எனக்கு தெரிஞ்ச அல்வாசிட்டிக்காரங்களையே கூப்பிடுகிறேன்.

1. அல்வாசிட்டி.சங்கர்
2. அல்வாசிட்டி.சம்மி
3. நவன் பகவதி
4. ரோசா வசந்த்
5. கே.ஜே.ரமேஷ்

சரிங்க, நிறைய எழுது எனக்கே அறுக்குது. அப்புறம் பார்க்கலாம்.

விகடன் ஆன்லைனில் வந்திருந்த செய்தி:

ஈரோடு ஜூன் 8:& வெளிநாடுகளுக்கான ஐ.எஸ்.டி கட்டணங்களை ஜூன் 1 ஆம் தேதி முதல் பி.எஸ்.என்.எல் குறைத்துள்ளது.

4 வினாடிகளுக்கு 18 ரூபாயாக இருந்த ஐ.எஸ்.டி. கட்டணம், 6 வினாடிகளுக்கு 12 ரூபாயாகக் குறைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்தக் கட்டணக் குறைப்பு அமெரிக்கா, கனடா, இங்கிலாந்து, ஐரோப்பா, சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து, மலேசியா, இந்தோனேஷியா, ஹாங்காங் மற்றும் ஸ்ரீலங்காவுக்கு செல்லுபடியாகாது.

இவை தவிர உலகெங்கும் உள்ள நாடுகளுக்கு இந்த குறைந்த கட்டண விகிதத்தில் பேசலாம். இத்தகவலை பி.எஸ்.என்.எல் கோவை பொது மேலாளர் நடராஜன் தெரிவித்தார்.

எல்லாம் சரி தானுங்கோ

ஆனால்

"4 வினாடிகளுக்கு 18 ரூபாயாக இருந்த ஐ.எஸ்.டி. கட்டணம், 6 வினாடிகளுக்கு 12 ரூபாயாகக் குறைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்தக் கட்டணக் குறைப்பு அமெரிக்கா, கனடா, இங்கிலாந்து, ஐரோப்பா, சிங்கப்பூர், தாய்லாந்து, மலேசியா, இந்தோனேஷியா, ஹாங்காங் மற்றும் ஸ்ரீலங்காவுக்கு செல்லுபடியாகாது. "

அப்புறம் இன்னாத்துக்கு இந்த கட்டண குறைவு. ஒரு எழவும் புரியல.

Project Manager : ஒன்பது பெண்கள் ஒரு குழந்தையை ஒரு மாதத்தில் பிரசவிப்பார்கள் என்று நம்புவன்.

Developer : ஒரு குழந்தையை பிரசவிக்க 18 மாதங்கள் ஆகலாம் என நினைப்பவன்.

Onsite Coordinator: ஒரு பெண் 9 பிள்ளைகளை ஒரே மாதத்தில் பிரசவிப்பாள் என்று நம்புவன்.

Client : ஏன் அவனுக்கு குழந்தை வேண்டும் என்று தெரியாமல் குழந்தையை கேட்பவன்.

Marketing Manager: ஆணோ பெண்ணோ இல்லாமல் அவனால் ஒரு குழந்தையை டெலிவர் பண்ண முடியுமென நினைப்பவன்.

Resource Optimization Team : ஆணோ பெண்ணோ தேவையில்லை. யாருமே இல்லாமல் (With zero resources) ஒரு குழந்தையை உருவாக்க முடியும்.

Document Team: குழந்தை டெலிவர் ஆனதா இல்லையா என்ற கவலையில்லை. 9 மாதத்தில் அதை ஆவணப்படுத்த வேண்டும். அவ்வளவு தான்.

Quality Auditor: குழந்தை பிறக்கும் முறையில் (PROCESS) எப்போதுமே திருப்தி இல்லாதவர் (the person who is never happy with the PROCESS to produce a baby)

குறிப்பு: கணனி துறையில் இருக்கும் யாவருக்கும் இந்த கருத்துக்கள் மின்னஞ்சலில் வந்து போய் படித்து போர் அடித்திருக்கும். கொஞ்சம் அரைகுறை தமிழில் மொழிப்பெயர்த்ததில் இந்த பதிவு. ஆராய்ச்சி பண்ணாமல் ஜாலியாக படித்தால் அலுவலக தலைகளின் எண்ண ஓட்டம் 100% இதை ஒட்டி தான் இருக்கிறது. அனுபவிங்க!!... ஆராயாதீங்க!!

குமுதம் என்பது ஒரு மூன்றாம் தர மஞ்சள் பத்திரிக்கையை விட கேவலமானது என்பதை மீண்டும் மீண்டும் நிரூபித்து வருகிறது. சினிமா நடிகைகளை படம் எடுக்கும் போட்டோகிராபர்களையும், அதற்கு கமெண்ட் எழுதுபவர்களையும், சினிமா பத்திக்காக கான்சப்ட் சொல்லும் மரமண்டைகளையும் எவ்வளவு திறமையிருக்கிறது என்பதை சோதிப்பதை விட அவர்களுக்கு எவ்வளவு வக்கிர புத்தியிருக்கிறது என்பதை பரிசோதித்து தான் குமுதம் என்ற மஞ்சள் பத்திரிக்கை ஆட்களை வேலைக்கு எடுப்பார்கள் என்று நினைக்கிறேன். இணையத்தில் பிராக்ஸி பிரச்சனையிருந்ததால் இவ்வளவு நாள் வரை குமுதம் படிக்க முடியாமல் இருந்தது. மேலும் என்னுடைய புதிய அறைவாசி 13/6/2005 என்று தேதியிட்ட குமுதத்தை போன ஞாயிற்றுக்கிழமை வாங்கி வந்தார்.

நெடுநாள் கழித்து குமுதத்தின் Hard copy பார்த்ததும் மகிழ்ச்சியில் திருப்பினால் நடிகை நயந்தாராவை வைத்து வக்கிரம் குமுதத்தின் சில பக்கங்களில் தலைவிரித்து ஆடிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு வழியாக பிராக்ஸியை சரி பண்ணி குமுதம் ஆன்லைனில் தேடினால் இதில் ஒன்று கூட ஆன்லைனில் வரவில்லை.ஆன்லைனில் ஓசியில் படிப்பதால் நிறைய சென்ஸார் பண்ணியிருக்கிறார்கள். பரவாயில்லை. குமுதம் hard copy படிக்காதவர்களுக்காவும், உங்கள் கருத்துக்காகவும் அந்த கொடுமைகளை குமுதத்திலிருந்து படம் பிடித்து இந்த பதிவில் இடுகிறேன் (குமுதம், இந்த கண்றாவிகளுக்கும் காப்பிரைட் எதாவது வாங்கி வச்சிருக்கீங்களா? என்ன?).

முதல் படம் 'பிப்ரவரி 14' என்ற விஜய் படத்தின் பாடல் வெளியீட்டு விழாவில் நயந்தாரா கலந்துக் கொண்ட நிகழ்ச்சியைப் பற்றியது. அதில் ரேணுகா மேனன் என்ற புது நடிகையும், நயந்தாராவும் அமர்ந்திருக்கும் அந்த படத்தில் ரேணுகா மேனன் தற்செயலாக எதையோ பார்ப்பதை நயந்தாராவின் மார்பை பார்ப்பது போல ஃபோகஸ் செய்யப்பட்டு அந்த புகைப்படத்திற்கு "எவ்வளவு பெரிசு... நயந்தாராவோட வாட்சு" என்று ரேணுகா மேனன் நினைப்பதாக கமெண்ட் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு வேளை எனக்கு தான் அந்த கமெண்ட்டை படிப்பதில் பிரச்சனையோ என்று நினைத்தால் என் நண்பரும் இதையே சுட்டிக் காட்டி சாடினார். வக்கிர புத்தி என் பார்வையிலா? இல்லை குமுதத்திலா? நீங்களே சொல்லுங்கள்.

அடுத்த பகுதி, எஸ்.ஜே.சூர்யாவும், நயந்தாராவும் நடிக்கும் "கள்வனின் காதலி" படத்தின் சூட்டிங் இடைவேளையில் சூர்யாவுடன் நடக்கும் ஒரு பேட்டி போல வந்துள்ளது.

இது வக்கிரத்தின் உச்சக்கட்டம். அந்த படத்தில் வக்கிர நடிகர் எஸ்.ஜே.சூர்யா நயந்தார கழுத்தில் போட்டிருக்கும் டாலரை கேட்கிறராம். இது கட்டுரை படிச்சி முடிச்ச பிறகு தான் அந்த கட்டுரையின் தலைப்பும் புரியும்,படமும் புரியும். அதற்கு தலைப்பு "புடிச்சிருக்குன்னா வச்சிக்குங்க".

ஏற்கனவே நயந்தாராவின் உதட்டை கடிக்கும் சிம்பு படம் பற்றி ஏகப்பட்ட சர்ச்சைகள் கிளம்பின.அந்த செய்திகளுக்கு காஞ்சி பிலிம்ஸ் மற்றும் இட்லி பதிவை பாருங்கள்.

கொடுமை கொடுமை நடிகையாய் இருத்தல் கொடுமை. நடிகையின் அங்கங்கள் பொறம்போக்கு நிலமாக நினைக்கும் அவலம் என்று மறையுமோ?

விற்பனையை கூட்டுவதற்காக இந்த மாதிரி ஆபாச படங்களை வெளியிடும் பத்திரிக்கைகளை என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. இதற்கு காரணமானவர்களுக்கு ரோசாவசந்த் அறிவுறுத்தும் ட்ரீமெண்ட் தான் வலியுறுத்துவேன்.

(இந்த பதிவு Nonvegeterian-களுக்கு மட்டும்)

நடப்பன, ஊர்வன, பறப்பன, நீந்துவன போன்றவற்றில் ஏதாவது ஒன்றை கடித்துக் கொள்ளவிட்டால் சாப்பாடு ஏனோ லாவகமாக என் வயிற்றுக்குள் இறங்காது. சிறுவயது முதலே நான் பகுதி நேர மாமிசப்பட்சினியாக வளர்க்கப்பட்டு விட்டதால் வாரத்தின் ஞாயிற்றுக் கிழமை மட்டுமே மாமிசத்திற்கு தவமிருந்த என் வயிறு, படிப்பை முடித்து விட்டு கூட்டை விட்டு பறந்து சென்ற பிறகு ஏதாவது மாமிசம் இல்லாவிட்டால் அது உணவை முற்றிலும்அனுமதிக்கவில்லை. எங்கள் வீட்டில் ஞாயிற்றுக்கிழமை மட்டும் அசைவ உணவு கட்டாயம் உண்டு. குழம்பிலும்,குருமாவிலும்,வருவலிலும் ஏற்கனவே விலங்குகளின் அனாட்டமி(Anatomy) படித்து விட்டதால் கால்நடை மருத்துவம் வேண்டாமென்று ஒதுக்கி விட்டு பொறியியல் படித்தவன்.

ஏறக்குறைய இரண்டரை வருட அமெரிக்காவாசம் பல வகை உணவுகளை அசூயையின்றி விட்டு விலாசுவதற்கு கற்றுக் கொடுத்திருந்தது. சாப்பாட்டை ஊடுகட்டி என்னால் சாப்பிட முடியாவிட்டாலும் பரிசோதனையாக எல்லா வகை உணவுகளையும் ஒரு கைப்பார்க்கும் திறம் என்னையும் மீறி வளர்ந்திருந்தது. நல்ல வேளை காந்தி "வெளிநாட்டில் புலால் உண்ணமாட்டேன்" என்று அன்னைக்கு கொடுத்த வாக்குறுதி மாதிரி நான் எதுவும் கொடுக்கவில்லை. வாய் தவறி பீப்(Beef) சாப்பிட்டேன் என்றால் "கண்டதை சாப்பிட்டு உடம்பைக் கெடுத்துக்காதே" என்பார் என் அன்னை. 2 காலோ, 4 காலோ மனிதனை விட குட்டியாக நடந்து சென்றால் நல்ல உணவு, அதுவே உருவத்திலும்/எடையிலும் கொஞ்சம் பெரிசாக இருந்தால் அதன் பெயர் "கண்டது". ஆகவே இனிமேல் யாரிடமும் சொல்லாமல் ஒரு கை பார்க்க வேண்டும் என்று என் மனது அப்போதே தயாராகி விட்டது.

சைவ உணவுகளால் விளையும் நன்மைகள், அசைவ உணவுகளால் விளையும் தீமைகள் என்பது நாக்குக்கு தெரியாது. என் மூளை நாக்குக்கு அடிமை என்பதால் நான் எப்போதுமே இந்த விசயத்தில் "Don't care". அமெரிக்காவுக்கு புதிதாக வரும் சைவர்கள் உணவுக்கு அல்லல்படுவதை மனதின் ஒரு ஓரத்தில் குரூரமாக ரசித்துக் கொண்டே கிடைக்கும் உணவுகளை பெருமிதத்துடன் சாப்பிடுவேன். அது நான் எப்போதும் பின்பற்றும் சாடிஸம். மீன்,கோழி,ஆடு போன்றவற்றை மட்டுமே சுவைத்திருந்த என் நாக்கு மெல்ல மெல்ல பீப்(Beef), போர்க்(Pork), டர்க்கி(Trukey) என்று புதியவகை உணவுக்கு ஏற்ற பரிணாமம் அடைந்தது அமெரிக்காவில் தான். அங்கு பேச்சுலராக வாழ்ந்ததால் பாதி நேரம் வெளியிலும், மீதி நேரம் அறைவாசிகளுடன் ஈகோ மோதல் ஏற்பட்டு சமைக்காமல் உறைய வைத்த உணவுகளை மட்டுமே சாப்பிட்டு காலம் தள்ளினேன். வெறும் அசைவத்திற்கு சைடிஸ் வேண்டுமென்று பியரும் சேர்ந்து என்னுடன் கலக்கியதில் கூடவே குட்டியாக தொப்பையும் வளர ஆரம்பித்தது. தொப்பை வைத்துக் கொள்வது பிரஸ்டீஜ்க்கு நல்லது ஆகையால், அப்படியே விட்டுவிட்டேன். கல்யாண சமயத்தில் எல்லோரும் செய்வதை போல 'தொப்பை குறைப்பு' விளிப்புணர்வு ஏற்பட, நோ சான்ஸ் இறுதியில் சோம்பலே வென்றது.

பர்க்கர்,பீசா,டாக்கோஸ்கள் போரடிக்க ஆரம்பித்ததும் சைனீஸ் உணவுகள், மெக்சிகன் உணவுகள், ஜப்பானீஸ் உணவுகள் என்று பலவற்றையும் சோதிக்க ஆரம்பித்தேன். எனக்கு மிகுந்த சிரமம் கொடுத்து பிறகு காதலாகிப் போனது ஜப்பானீய உணவு வகைகள் தான். வேக வைக்காத சால்மன் (Solmon) மீனை அழகாக ஏதோ அரிசி வகையில் சுருட்டி பல வண்ணங்களில் டப்பாவில் அடைத்து ஐஸின் மேல் வைத்திருக்கும் சூசி(Sushi)-ஐ பார்த்து பார்த்து மனம் ஏங்கியது. ஒரு நாள் சூசி வாங்கி சாப்ஸ்டிக்கில் சாப்பிட தெரியாமல் முள் கரண்டியில் குத்தி சாப்பிட்டு பார்த்தேன். ஒகே ரகம். அதற்கு பக்கத்தில் துவையல் மாதிரி ஏதோ இருக்க, அப்படியே எடுத்து மொத்தமாக வாயில் போட்டதில் கந்தகத்தை முழுங்கிய காட்டம் என் உச்சி மூளையை தாக்க முகத்திலிருக்கும் அத்தனை ஓட்டையிலும் நீர்வரத்து அதிகமாகியதை என்னுடைய அலுவலக அன்பர்கள் விநோதமாக கண்டு ரசித்தனர். பிறகு அதைப்பற்றி ஆராய்ச்சியில் இறங்க, அது 'வசாபி' எனப்படும் ஜப்பானிய கடுகை துவையலாக அரைத்திருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்தது. இன்னும் பலருடன் ஜப்பானிய ரெஸ்டாரண்டுக்கு போய் பழகியதில் அந்த வசாபி துவையலை சோயா சாஸில் கரைத்து நீர்த்துப் போக செய்து சூசிக்கு சட்டினி மாதிரி தொட்டுச் சாப்பிட வேண்டுமென தெரிந்தது. அப்புறம் சூசிக்கு நான் அடிமை.

உலகத்தின் எந்த மூலைக்கு சென்றாலும் எனக்கு உணவு பிரச்சனை இருக்காது என்றதில் சிங்கப்பூர் ஒரு அடி கொடுத்து "உன்னாலும் சிலவற்றை சாப்பிட முடியாதுடா மடையா!!" என்று திட்டியது. அந்த விசயத்துக்கு பிறகு வருகிறேன். இப்போது "உணவுகளின் சொர்க்கம்" சிங்கப்பூரை பற்றி பார்ப்போம்.


span >சிங்கப்பூரின் ஒரு ஹாக்கர் செண்டர்


ஆங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக உணவு கடைகளை அமெரிக்காவில் பார்த்துவிட்டு அடிக்கு ஒரு உணவுக்கடைகளை சிங்கப்பூரில் பார்த்ததும் என் மகிழ்ச்சி தலைவிரித்தாடியது. சிங்கப்பூரில் பெரும்பாலானோர் கணவன் மனைவி இருவரும் வேலைக்குப் போவதால் அவர்கள் கிட்சனை துடைத்து அழகாக கோலம் போட்டு கலைக்காமல் அழகு பார்ப்பார்கள். எல்லா வேளையும் வெளியில் தான் சாப்பாடு என்பதால் இங்கு உணவு தொழிற்சாலை கொடிக்கட்டிப் பறக்கிறது. இங்கு எங்குப் பார்த்தாலும் உணவுகளை கூவி கூவி விற்கும் ஹாக்கர் செண்டர்கள் இருக்கும். சிறுசும் பெருசுமாக சிங்கப்பூரை சுற்றியுள்ள உணவு விடுதிகள் பல ஆயிரங்களை தேறும். மனைவிக்கு ஊருக்கு போன பின் எல்லா நேரமும் வெளியில் சாப்பிட வேண்டும் என்ற நிலமைக்கு வந்த பின், என் நாக்கு மீண்டும் மீண்டும் ராட்சதனாக உயிர் பெற்று எழுந்தது.

இட்லி தோசை, இடியாப்பம்,புட்டு என்று இந்திய உணவு வகைகள் எங்கும் கிடைக்கும் என்ற நிலை இருந்தாலும் சீன,மலேய பாஸ்புட் வகைகள் ஒர் ஆயிரத்துக்கும் மேல். இந்தியனோ, சீனனோ, மலேயனோ எந்த உணவு கடைக்கு சென்றாலும் தட்டில் குவியல் குவியலாக வைத்திருக்கும் உணவு வகைகள்(குறைந்தது 8 வகைகள்). எங்கும் சோறு கிடைக்கும். குவித்து வைத்திருக்கும் உணவு வகைகளில் எந்த எந்த வகை வேண்டும் என்று சுட்டிக்காட்ட அவரும் சோறு வைத்திருக்கும் அதே தட்டில் நீங்கள் கேட்ட சைடிஸ்களை குவித்து தந்து நீங்கள் அதை தூக்கிக் கொண்டு வரும்போது அது அப்படியே பிச்சைகாரன் தட்டுப்போல பலவெரைட்டியில் காட்சியளிக்கும். கோமளாஸ், ஆனந்தபவன், அன்னபூர்ணா என்று பல இந்திய ரெஸ்டாரண்டுகள் இருக்கும். அவையெல்லாம் போரிங். KFC, மெக்டொனால்ட்,பர்கர் கிங் எல்லாம் எப்போதாவது. ஆனால் ஹாக்கரில் கிடைக்கும் உணவுகள் தான் மஜா.

மீ கோரிங், நாசி கோரிங், நாசி லெமாக், கெத்தியோ, ஹொர்பன்,நாசி படாங், டாம்யாம் சூப்,முர்தாபா,டக் ரைஸ், பிரைட்ரைஸ்கள், டோஃபூ, பிரைட் வெரைட்டிகள், சிக்கன் சாத்தே, பொரிட்ஜ் வெரைட்டிகள் என்று பலவற்றையும் சுவைத்து மகிழ்ந்த நிலையில் என் நாக்குக்கும் சோதனை வந்தது.

சிக்கன்,பீப்,மட்டன்,போர்க் என்ற வரிசையில் ஆமைக்கறி,தவளைக்கறி, முதலைக்கறி, ஆக்டோபஸும் சிங்கப்பூரில் கிடைக்கிறது. இந்த மெனு வகைகளை பார்த்ததும் என் நாக்கின் கொட்டமும் அடங்கியது. பாம்பு என்பது கொஞ்சம் பளபளவென்று அழகாக இருப்பதால் அதை சாப்பிடும் ஆசையில் அசூயை ஏற்படவில்லை. ஆனால் ஆனால்.... தவளையும் முதலையும்.... நினைத்துப் பார்க்க கொஞ்சம் கஷ்டமாக இருக்கிறது. காரணம் அதன் தோல் சொரசொரவென்று நீர் ஊறியிருப்பதால் தான் என நினைக்கிறேன். நெடுநாளாக பாம்புகறி சாப்பிட வேண்டும் என்ற ஆசையிருக்கிறது. நானும் சிங்கப்பூரில் தேடு தேடென்று தேடுவிட்டேன் கிடைக்கவில்லை. அது ஜப்பானிலும்,கொரியாவிலும் தான் கிடைக்கும் என்ற பதில் வந்தது. [வேண்டுகோள்: சிங்கப்பூர்வாசிகளுக்கு இதைப்பற்றி தெரிந்தால் எனக்கு ஒரு தனிமின்னஞ்சல் தட்டிவிடவும்].

அதிலும் முதலைக்கறி என்பது பெரிய முதலையிலிருந்து இல்லையாம். முதலை குஞ்சு என்று சொன்னார்கள். அது சாப்பிட்டால் ஆஸ்துமாக்கு நல்லதென்று வேறு என் அப்பார்ட்மெண்டுக்கு கீழிறுக்கும் ரெஸ்டாரண்டில் நோட்டீஸ் ஒட்டியிருந்தார்கள். இவ்வளவு நாள் கழித்து இப்போது தான் தவளை சாப்பிட எனக்கு கொஞ்சம் தைரியம் வந்திருக்கிறது. அது தகுந்த துணையுடன் போய் பரிசோத்தித்து விடலாமென நினைத்திருக்கிறேன்.

சிங்கப்பூர் மக்களுக்கும் வாயில் நீர் ஊறவைக்க வேண்டுமானால் "மீன் தலைக்கறி" என்று சொல்லிப்பாருங்கள். ஆக குறைந்தது S$25-லிருந்து கிடைக்கிறது. ஒரு மீன் தலைக்கறி வாங்கி குடும்பமே அதை சூழ்ந்து கபளீகரம் பண்ணுவது சிங்கப்பூரர்களுக்கு பரிபூரண சாப்பாடு. பெரிய்ய்ய்யய மீன் தலை 'ஆ'வென்று வாய்பிளந்து குழம்பில் மிதக்க, வாயில் செர்ரி பழத்துடன் கொண்டுவந்து வைக்கும் அழகே அழகு. 'முத்துஸ் கறி' ரெஸ்டாரண்ட் அதுக்கு பேமஸ்.

நெளி நெளியாக நீந்தும் மீன் வகைகளில் Squid-ம், ஆக்டோபஸும் அதிகமாக கிடைக்கிறது. சவக் சவக்கென்று ரப்பராக இருக்கும் squid என்னுடைய ரெகுலர் உணவில் அதுவும் ஒன்று. பணியாரமாக சுட்டு ஆக்டோபஸை உள்ளே வைத்து சமைக்கும் ஜப்பானிய உணவை சுவைக்கும் வாய்ப்பு கிட்டவில்லை. சிப்பிகளையும், நத்தைகளையும் சுவைத்தாகி விட்டது. சிப்பியை பிளந்து உள்ளே வெந்திருக்கும் சிப்பியை ஒரு உறி உறிந்தால்... ஆகா... பிரான்(Prawn) தோத்து விட்டது போங்க. எல்லா உணவுகளில் கட்டாயம் இடம் பெறும் ஒன்று நெத்திலி வகை (IKON BILIS) கருவாடும் ஒன்று. நாம் எப்படி வாசனைக்காக வெங்காயம் சேர்ப்போமோ அது மாதிரி நெத்திலி மீன் எங்கும் எதிலும் உண்டும். என் தாயார் சிங்கப்பூர் வந்து இந்த கருவாடு தான் முக்கியமாக வாங்கிச் சென்றார்.


கறியாக ரெடியாக இருக்கும் தவளைகள்


தவளைகளை உணவு விடுதியில் தொட்டியில் போட்டு வைத்திருப்பது போலவே மெகா சைஸ் நண்டுகளை உயிருடன் கட்டிப்போட்டிருப்பார்கள். நீங்கள் உங்களுக்கு பிடித்த நண்டை சுட்டிக் காட்ட சுவையான பதார்த்தமாக அதை மாற்றி தருவார்கள். அதில் Chilly Crab சூப்பர்.


ஊரும் நண்டே உணவாகப் போகிறாயா?

கொஞ்சம் நாள் முன்பு மலேசியாவில் புலிக்கறி கிடைக்கிறதென்று சொல்லி ஒரு நியூஸ் வந்தது. புலி மயிர் முதல் கறி வரை பல பயன்பாடுகளையும் விவரித்திருந்தார்கள். புலியின் மீசை மயிறு பல்லின் இடுக்கில் குத்திய புலிக்கறியை குத்தி எடுக்க உதவுகிறதாம். மேல் விவரங்களுக்கு இங்கே.


டூரியன் பழமும் நாத்தமும்

அப்புறம் ஊரெல்லாம் நாறும் ஒரு விசயம் டூரியன் பழம். சிங்கப்பூருக்கு ஒரு வாசம் இருக்குமென்றால் அது டூரியன் பழத்தின் வாசமாக(நாற்றமாக)த் தான் இருக்கும். பலாப்பழத்தை போல தோற்றமளிக்கும் டூரியன் பழம் ஆசியாவின் ஒரு சில இடங்களில் மட்டுமே கிடைக்கிறது. பழங்களின் ராஜா என்றழைக்கப்படும் டூரியனின் நாற்றம் குடலைப்பிரட்டினாலும் அதை மிகுந்த மோகத்துடன் சாப்பிடுகிறார்கள். ஒரு தடவை சாப்பிட முயற்சித்து நாள் முழுக்க வாய் நாற்றத்துடன் அலைந்தது வேறு விசயம். டூரியன் வயக்கராக்கு ஈடு என்று சில நம்பிக்கைகளும் இங்கு உண்டென்று கேள்விப்பட்டுள்ளேன்.

என்னமோ போங்க... இப்போதெல்லாம் சாம்பர், ரசம், கொழம்பு என்று எதுவுமே பிடிக்கவில்லைங்க.

வாங்க சார் வாங்க சார்... வாங்கம்மா.. வாங்கம்மா.. சில்லி கிராப்... சில்லி கிராப்.... வாங்க சார் வாங்க சார்... வாங்கம்மா வாங்கம்மா.. டேஸ்டி பிராக்(Frog) டேஸ்டி பிராக் வாங்க வாங்க வாங்க.... டேஸ்டி டேஸ்டி... வாங்க வாங்க.

டைம்ஸ் ஏசியாவில் வந்திருந்த ஒரு கவர் ஸ்டோரி படிப்பவரின் மனதை ஆட்டிப் பார்க்க தவறவில்லை. "Beyond Deniel-India's war on AIDS" என்று தலைப்பில் வந்த கட்டுரை இந்தியாவில் நிகழ்ந்துக் கொண்டிருக்கும் எயிட்ஸ் பாதிப்புகளை அரசாங்கம் குறைவாக மதிப்பிடுகிறது என்று சாடுகிறது. மூச்சுக்கு முன்னூறு தடவை பில் கேட்ஸை புகழ்ந்தும் அவர் எயிட்ஸ்க்காக ஒதுக்கிய பணத்தையும் வியந்தும் அந்த கட்டுரை அடிக்கடி பாராட்டினாலும் அவர்கள் பேச்சில் பொய்ப்புரை கலந்திருப்பதாக எடுத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.



Thanks: TimeAsia.com

பொத்தி வச்ச மல்லிகை மொட்டாக செக்ஸை மூடி வைத்திருக்கும் இந்திய சமூகம் உள்ளுக்குள் எயிட்ஸால் அழுகிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதை நினைத்தாலே மனம் நடுங்குகிறது. இதே பொத்தி வைக்கும் நிலமை நீடித்தால் 2010-ஆம் ஆண்டிற்குள் இந்தியாவில் செழிப்பாக 20 மில்லியனிலிருந்து 25 மில்லியன் எயிட்ஸ் நோயாளிகளாகி வாழ்ந்தும் செத்தும் போய் கொண்டிருப்பார்கள். இந்தியா வல்லராசாகிறதோ இல்லையோ 2010-க்குள் 'உலகிலேயே அதிக எயிட்ஸ் நோயாளிகள்' என்ற பட்டத்தை பெருமையுடன் நாம் ஆப்பிரிக்காவிடமிருந்து பறித்துக் கொள்வோம்.

நிலமை இப்படியிருக்க, அரசாங்கம் எயிட்ஸ் என்பது வெளிநாட்டு நோய் எங்களவர்களுக்கு அதிகமில்லை,நிலமை கட்டுக்குள் தான் இருக்கிறது என்று கூறினாலும் தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களும், UN-ம் பல அதிர்ச்சி புள்ளி விவரங்களையும் அள்ளி விடுகின்றன. அரசாங்கள் 5.13 மில்லியன் எயிட்ஸ் நோயாளிகள் மட்டுமே இருக்கிறார்கள் என்று கூறும் அதே வேளையில் UN அது 8.5 மில்லியன் என்று கணித்து சொன்னாலும், டெல்லியை சார்ந்த NAZ Foundation அது 15 மில்லியனுக்கு பக்கத்தில் என்று கூறி மூர்ச்சையடைய வைக்கிறது.

கடைசி நிலையில் இருக்கும் எயிட்ஸ் நோயாளி

Thanks: TimeAsia.com

அரசாங்கத்தின் கூற்றுப்படி 5.13 மில்லியன் எயிட்ஸ் நோயாளிகளில் 100,000 பேர் மட்டுமே தாங்களாக முன் வந்து எயிட்ஸ் பரிசோதனை செய்து HIV-ஐ உறுதிப்படுத்திக் கொள்கிறார்கள். இரண்டரை ஆண்டுகளுக்கு முன் பில் கேட்ஸ் 100 மில்லியன் டாலர்களை எயிட்ஸ்க்காக ஒதுக்கிய போது, நன்றி காட்டாமல் அரசியல்வாதிகள் "இது தப்பான புள்ளி விவரத்தின் அடிப்படையில் கூறுகிறார்" என்றும் "பீதியை கிளப்புகிறார்" என்றும் "கோடிக்கணக்கில் சம்பாதித்த பணத்தை எயிட்ஸ்க்கு நிவாரணம் என்ற பெயரில் இந்தியாவில் அவர் மருந்து தொழிற்சாலைகளை நிறுவ முயற்சிக்கிறார்" என்று தூற்றினார்கள்.

காமசூத்ராவிலிருந்து தாந்திரிக் ஆர்கஸம் என்பது வரை உலகுக்கு கற்பித்த இந்தியாவில் இன்னும் செக்ஸ் என்பது இலைமறை கனியாகவே இருக்கிறது. கலாச்சாரம் பண்பாடுகள் தான் இந்த மாதிரி கண்ட கண்ட நோய்களிலிருந்து காக்கிறது என்று மூடத்தனமான எண்ணத்தினால் மறைக்கப்பட்டாலும் நிலமை வேறுவிதமாக இருக்கிறது. ஒரின சேர்க்கைகளில் தெனிந்தியா கொடிக் கட்டி பறக்கு அதே வேளைகளில் ஆண்கள் பிராத்தால்களை தேடிப் போவதும், மனைவிகளை குழுக்களில் மாற்றிக் கொள்வதும், ஹைகிளாஸ் சொசைட்டி செக்ஸ் என்பதும், அது போக மிடில் கிளாஸ் பெண்கள் செக்ஸை தேடி டீன் - ஏஜர்களை நோக்கி போவதும் என பல உண்மைகளை பத்திரிக்கை வாயிலாக நாம் அறிந்து தெரிந்தும் கொண்டுதானியிருக்கிறோம். இன்னும் கற்பனைக்கு எட்டாத நிறங்களில் இந்த செக்ஸ் இந்தியாவில் மறைத்து உலவிக் கொண்டிருக்கின்றன என்கிறார்கள்.

குஷ்வந்த் சிங் ஜோக் ஒன்று ஞாபகம் வருகிறது. "செக்ஸ் முடித்தவுடன் என்ன செய்வீர்கள்?" என்று அபிப்ராயம் கேட்டறிய ஒரு குழு இந்தியாவில் இறங்கியது. அதில் கொஞ்ச பேர் சொன்னார்கள் "நான் ரிலாக்ஸாக குளிப்பேன்" என்றார்கள். சில பேர் சொன்னார்கள் "வயிற்றுக்கு ஏதாவது ஆகாரம் சாப்பிடுவேன்" என்றார்கள். ஆனால் நிறைய பேர் சொன்னார்கள் "நான் வீட்டிற்கு போவேன்". இந்த நிலமை ஆண் பெண் இருபாலருக்கும் பொருந்தும். கணவனுக்கு தெரியாமல் மனைவியும், மனைவிக்கு தெரியாமல் கணவனும் வேறு வேறு ஆட்களுடன், பல பேருடன் உறவு வைத்திருப்பவர்கள் இந்தியாவில் அதிகம் பேர் இருக்கிறார்கள் என்பதை நம்பாமல் இருக்க முடியவில்லை. இவைகள் எல்லாம் தான் இந்தியாவில் எயிட்ஸ் வேகமாக பரவுவதற்கு காரணமா? கொஞ்சம் ஆழ்ந்து யோசித்தால் 'ஆம் செக்ஸ் அறிவு இல்லாததும்' தான் விடையாக வரும்.

எயிட்ஸ் நோயாளிக்கு வைத்தியம்

Thanks: TimeAsia.com

மும்பையில் அதிகமாக பணம் புரளும் கைகள், அதை செலவழிக்க அவர்கள் நாடிச் செல்லும் பார்கள், அதில் 80,000 ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட பெண்கள் மும்பையைச் சுற்றியுள்ள ஆயிரக்கணக்கான பார்களில் ஆடுகின்றனர். அந்த ஆட்டத்தில் ஆபாசம் கிடையாது, தொடுதல் கிடையாது. வாடிக்கையாளர் ராஜா தோரணையில் சோபாவில் சாய்ந்துக் கொண்டு ஆட்டத்தை ரசிப்பார். பல நூறு ரூபாய் நோட்டுக்கள் ஆடும் பெண்மணியின் மீது மழையாக பொழியும். கடைசியில் ஒவ்வொரு கஸ்டமரும் ஏதாவது ஒரு ஆட்டக்காரியுடன் உறவுக் கொள்ளாமல் திரும்ப மாட்டார்கள். பார் முதலாளிகள் இதை வெளியில் தெரியாமல் செய்தாலும் பாதுக்காப்பான உறவை வலியுறுத்துவதால் எயிட்ஸ் 10%-க்கு கீழே இருப்பதாக டைம்ஸ் பத்திரிக்கை சொல்கிறது. ஏப்ரல் 12-ல் மகராஷ்ட்ராவின் துணை முதல்வர் R.R.படேல் "இது இளைஞர்களை சீரழிக்கிறது" என்று இந்த பார்களை இழுத்து மூடப்போவதாக அறிவித்திருந்தது. இந்த நிலைமைக்கு அவர் சென்றால் பார் ஆட்டக்காரிகள் மும்பை சிவப்பு விளக்கு பகுதியில் சென்று சேர எயிட்ஸ் தொழிற்சாலை அங்கு சூடு பிடிக்கலாம் என கணிக்கிறது.

இந்த பிரச்சனைகளில் அலிகளின் முக்கிய பங்குப் பற்றியும் விவாதிக்கிறது அந்த கட்டுரை. தனி சமூகமாக்கப்பட்டு ரேஷன் கார்டு, ஓட்டு உரிமை" என்ற எந்த உரிமையும் அனுபவிக்க முடியாமல் பரிதவிக்கும் அலிகள் சமூகம் ஏறக்குறைய நிறைய பேர் பாலியல் தொழில்களிலேயே ஈடுபடுகின்றனர். நீலு என்ற 26 வயது அலி சொல்லும் போது சென்னை இரயில் நிலையங்களில் அங்குமிங்கும் நின்று 20 ஆண்கள் வரை ஒரு நாளைக்கு சமாளிக்கும் அவருக்கு கூலி ஒரு தலைக்கு 10-லிருந்து 20 ரூபாய் தான். அவர்களை நாடி வரும் கஸ்டமர்கள் கூட அவர்களுடன் பேச விரும்பாத நிலையில் தன்னார்வ நிறுவனங்கள் எயிட்ஸ் பிரச்சனைக்காக அவர்களை கவனிப்பது மகிழ்ச்சி அளிப்பதாக கூறுகிறார் நீலு.

படுக்கையிலிருந்து விழுந்தவர் எழுந்திருக்க கூட முடியாமல்

Thanks: TimeAsia.com

எயிட்ஸ்க்கு மருந்து என்ற நிலமையை விட தடுப்பு மருந்து தயாரிக்கும் நோக்கத்தில் தான் இருக்கிறது International AIDS Vaccine Initiative(IAVI). இந்த தடுப்பு மருந்து மனிதர்களின் மேல் சோதிக்கும் முயற்சி ஏற்கனவே இந்தியாவில் ஆரம்பித்து விட்டது. IAVI-ன் தலைவர் சேத் பார்க்ளே "எயிட்ஸ்க்கு தடுப்பு மருந்து தான் சாத்தியமா? குணமாக்கும் மருந்துக்கு சாத்தியம் இல்லையா?" என்ற கேள்விக்கு "எங்களிடம் பூட்டு தான் இருக்கிறதே தவிர சாவி இல்லை" என்கிறார்.

எயிட்ஸ் விசயத்தில் அசிரத்தையாக இருக்கும் இந்திய அரசாங்கம் எந்த விதத்தில் வளர்ந்து வரும் எயிட்ஸ் நோயாளிகளின் எண்ணிக்கையை கட்டுப்படுத்தப் போகிறதோ தெரியவில்லை. இந்தியா வல்லராசாகிறதோ இல்லையோ எயிட்ஸ் விசயத்தில் அதிக சிரத்தை எடுக்க வேண்டும். அவர்கள் மூடிய போர்வையிலிருந்து வெளிவந்து துணிச்சலான நடவடிக்கை எடுப்பதை தலையாய கடமையாக கொள்ளட்டும்.

மேலும் பல விசயங்களை தெரிந்துக் கொள்ள இங்கே க்ளிக்கவும்.

ஆசியாவின் எயிட்ஸ் பிரச்சனையைப் பற்றிய சிறு படத்தொகுப்பு இங்கே. (சென்சார் செய்யப்பட வேண்டியிருப்பதால் பொது இடத்தில் பதிவை படிப்பவர்கள் கொஞ்சம் உஷார்)