போட்டுத் தாக்கு!!!!!

இந்த பதிவுடன் என்னுடைய நட்சத்திர சிறப்பு பதிவுகளை முடித்துக் கொள்கிறேன். மதி நட்சத்திர பதிவுக்கு என்னை கேட்டதும் கேட்ட நாள் முதல் நட்சத்திர நாள் வரை ஒரே குழப்பம் தான். சும்மா கிடந்த சங்கை இப்படி ஊதி வச்சிட்டாங்களே என்ற கவலை தான் மிஞ்சியதே தவிர எதை பற்றி எழுத என்ற குழப்பம். சுதந்திரமாக பதிவைப் போடும் போது மக்கள் படிக்கிறார்களோ இல்லையோ என் ஆத்ம திருப்திக்காக எதையாவது போட்டு தாக்குவது வழக்கம். நட்சத்திர வாரம் என கைகள் கட்டப்பட்ட பிறகு உருப்படியாக எதையாவது எழுதி தொலைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டும் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. சரி சினிமா சிறப்பு வாரமாக வைத்து விடலாமென கடந்த கால சினிமா சம்பந்தப்பட்ட முக்கியமாக சில உலக சினிமாக்களைப் பற்றியும், படத்தின் கருவோடு முக்கியமான தகவல்களையும் சேர்த்துக் கொடுத்தேன். இது நான் வழக்கமாக எழுதும் பாணியிலிருந்து கொஞ்சம் விடுபட்டு எழுதியது. எல்லா வகை ஆடியன்ஸ்களையும் என் பதிவு கட்டாயமாக திருப்தி செய்திருக்காது. மற்றவகளை தொடரும் முன்பு இன்றும் கொஞ்சம் பயனுள்ள தகவல்களை போட்டுத் தாக்கு விட்டு சிறப்பு பதிவுகளை முடித்து வைக்கிறேன்.

தமிழ்நாட்டில் ஆரம்பகால சினிமா - ஒரு சமூகவியல் நோக்கு

காலச்சுவடு இதழ் 16, டிசம்பர் 96-பிப்ரவரி 97 -ல் வெளியிடப்பட்ட ஸ்டீவன் ஹியூஸ் எழுதிய கட்டுரையின் தமிழாக்கத்தின் அடிப்படையாகக் கொண்டு சுருக்கமாக தமிழ்நாட்டில் ஆரம்பகால தமிழ்நாட்டு சினிமாவின் சமூகவியல் நோக்கு பற்றி துக்ளியூண்டு பதிவை முதலில் பார்க்கலாம்.

சென்னையில் சினிமா தோன்றி ஏறக்குறைய 75 ஆண்டுகளை கடந்து விட்டோம். சென்னையில் மௌன சகாப்தத்தில் தயாரிக்கப்பட்ட 50 தொடர்கதை படங்களும்,முப்பது செய்தி படங்களும் இன்று ஒன்று கூட இல்லை. அதுவுமில்லாமல் 1931 முதல் பேசும் தமிழ்படம் காளிதாஸூம் சரி, முதல் 6 வருடங்களில் தயாரிக்கப்பட்ட தமிழ் பேசும் படங்களும் முற்றிலும் அழிந்து விட்டன. இந்திய ஆரம்பகால திரைபடங்களை பற்றி அறிவதற்கு இருக்கும் ஒரே ஆதாரம் Report of the indian cinemato-graph committee,1927-28 என்ற ஆவணம் தான்.

சினிமா ஆரம்பகாலங்களில் அமெரிக்க படங்கள் நிறைய வரவேற்பைப் பெற்றிருந்தது.அதனால் அச்சம் கொண்ட பிரித்தானிய அரசு அமெரிக்க படங்கள் ஏற்படுத்தும் பாதிப்பை அறியவும், தணிக்கை முறைகள் பற்றி அறியவும்,பிரித்தானிய பேரரசிலும், இந்தியாவிலும் சினிமாவை ஊக்குவிப்பதற்கான வழிமுறைகள் பரிந்துரைப்பதற்காகவும் 1927-ல் சென்னை வழக்கஞறிகரான டி.ரங்கச்சாரி தலைமையில் ஒரு விசாரணைக் குழுவை அமைத்தது. அந்த குழு வெளியிட்ட ஆவணம் தான் மேல் சொன்னது.

1857-களில் எம்.எட்வர்டு என்ற அமெரிக்கர் சென்னை மாநகராட்சிக் கட்டிடத்திற்கு அடுத்த விக்டோரியா பொது அரங்கத்தில் முதன்முதலில் திரைப்படங்களை காட்டினார். 400-500 அடி நீளம் கொண்டு 10 நிமிடமே ஓடக்கூடிய தொகுக்கப்படாத நகைச்சுவை காட்சிகளோ, இயற்கை காட்சிகளையோ, பல்சுவை நிகழ்ச்சிகளையோ ஒன்றன் பின் ஒன்றாக 3 மணி நேரத்திற்கு காட்டியது. ரூ5, ரூ3, ரூ2 என்று நுழைவுக் கட்டணம் வசூலிக்கப்பட்டதால் பணம் படைத்தோருக்கும், வசதியானோருக்கும் மட்டுமேயான சினிமாவாக விளங்கியது. இது நகரம் நகரமாக நகர்ந்து சினிமாக்களை இந்தியாவில் காட்டப்பட்டு வந்தது.

1913-ஆம் ஆண்டு அளவிலேயே தான் முழுநீளத் திரைப்படங்கள் என்று காட்டப்பட்டது. அந்த திரைப்படங்கள் லண்டனிலிருந்து உரிமை வாங்கி சென்னையில் காட்டப்பட்டது. அதற்கு முன்பாக 1907-ல் எலெக்டிரிக் பயாஸ்கோப், லிரிக் தியேட்டர் என்ற இரு திரையரங்குகள் தோன்றின. இது மவுண்ட் ரோடின் வடகிழக்குப் பகுதியில் ஆங்கில கணவான்களும், சட்டைக்காரர்களும் (ஆங்கிலோ-இந்தியன்) அதிகமாக வாழ்ந்த பகுதியில் இருந்தது. அவற்றை முழுமையான திரையரங்குகள் என்றழைக்க முடியாது. அவற்றை மது,நடனம், குத்துச்சண்டை,பல்சுவை நிகழ்ச்சிகள் போன்றவற்றை திரைப்படங்களுடன் அவ்விடங்களை பயன்படுத்தியது. இவையும் விரைவில் மூடப்பட்டன. லிரிக் தியேட்டர் தீக்கிரையாயிற்று. எலெக்ட்ரிக் பயாஸ்கோப் அஞ்சல்நிலையம் கட்டுவதற்காக அரசால் கையகப்படுத்தப்பட்டது.

1909-இல் லண்டனிலிருந்து வெங்கையா ரகுபதி என்பவர் குரோனா-மெகாபோன் என்ற சினிமா கருவியை 30000 ரூபாய் கொடுத்து வாங்கினார். அத்துடன் 12 சிறுபடங்களும் அதையொத்த இசைத்தட்டுகளும் வந்தன. டூரிங் தியேட்டர்(Touring theatre-டூரிங் டாக்கீஸ் அர்த்தம் தெரிந்ததா?) ஒன்றை அமைத்தார். இந்த டூரிங் தியேட்டரால் முதலில் விக்டோரியா அரங்கில் படம் காண்பிக்கப்பட்டு பிறகு ஜார்ஜ் டவுணில் உள்ள எஸ்பிளேனேடில் மாற்றப்பட்டது. வெங்கையா அந்த கருவியுடன் பெங்களூர், ஆந்திரா, மும்பை என சுற்றியதோடு மட்டுமல்லாமல் 1911-இல் இலங்கை பார்மாவிலும் திரையீடு செய்தார். அதைக் கொண்டு சென்னையில் கெயிட்டி, கிரௌன், குளோப் போன்ற தியேட்டர்களை ஆங்கில படங்களை காட்டுவதற்கென்றே கட்டினார்.

துணுக்கு : தமிழில் முதல் (மௌனபடம் தான்) திரைப்படத்தை தயாரித்தவர் நடராஜா.ஆர்.முதலியார். இவர் கர்சன் பிரபுவுக்கு ஆஸ்தான சினிமொட்டோ கிராஃபராக இருந்தவர். ஒரு பழைய கேமராவை வாங்கி கீழ்பாக்கம் மில்லர் ரோடில் ஒரு ஸ்டூடியோவை திறந்தார்.கீச்சக வேதம் (1916),திரௌபதி வஸ்திராபரணம்(1917),மயில் ராவணன்(1918) போன்று 7 படங்களை எடுத்தவர். அவரது ஸ்டூடியோ திக்கிரையாகி அவரது மகனும் இறந்துவிட சினிமாத் தொழிலை விட்டுவிட்டார். - நன்றி: ப்லிம் நியூஸ் ஆனந்தன்

1915-க்கு முன்பு வரை சென்னை மாகாணத்தில் சினிமா எந்த வகையிலும் பரவலான சமூக நிகழ்வாக இருக்கவில்லை. ஏராளமான மௌனப்படங்கள் சென்னையில் தயாரிக்கப்பட்டாலும் சென்னை மாகாணத்தில் பரவலாக திரையிடப்பட்ட படம் தாதாசாகிப் பால்கேயின் 'ஸ்ரீகிருஷ்ண ஜன்மா' (1919). பால்கேயும் தென்னக பயணம் மேற்கொண்டு புதுக்கோட்டை மன்னரின் அவையில் திரையிட்டு காட்டிய பிறகு பரவலாக திரையிடப்பட்டது மக்களுக்குகிடையே அதற்கு அமோகமான வரவேற்பு கிட்டியது. அப்படம் எதிர்பாராத வகையில் 3 வாரங்கள் ஓடியது. போலீசார் அனுமதியுடன் மாலை 6 மணியிலிருந்து இரவு 3 மணி வரை நான்கு காட்சிகளாக இந்தப் படம் காட்டப்பட்டது. இத்திரைப்படம் திரையிட்ட வெல்லிங்டன் தியேட்டர் மட்டும் 60000 ரூபாய் பார்த்தது. சென்னையில் மட்டும் ஏறத்தாழ 2 லட்சம் பேர் பார்த்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது. இந்த படம் தான் புராண படங்களை எடுப்பது வெற்றிப்பெறக் கூடிய பார்மூலாவாக கருதப்பட்டது. காதல் காட்சிகளையும், மற்றக் காட்சிகளையும் கொண்டிருந்த ஹாலிவுட்டோடு மக்கள் இந்த படங்களை ஒப்பிட்டு இதற்கு வாய்ப்பளிக்க ஆரம்பித்தனர்.

பார்வையாளர்களின் பாகுபாடுகள் இந்த காலக்கட்டத்தில் நிகழந்ததாக அந்த விவரணம் கூறுகிறது. பார்வையாளர்களை இந்தியர்/ஐரோப்பியர்,மேல்வர்க்கம்/கீழ் வர்க்கம், படித்தோர்/படிக்காதோர் என வகைப்பிரித்தது. அத்துடன் திரைப்பட வகைமைகளிலும் திரைப்பட ரசனைகளை பிரித்தனர். ஆங்கிலம் படித்த மேல் தட்டு மக்கள் அமெரிக்க, ஐரோப்பிய படங்களை பார்க்கும் வகையினராகவும்.படிப்பறிவற்ற தாழ்ந்த நிலையிலிருந்த உழைக்கும் பாமர மக்கள் சண்டைகாட்சிகளும், பாலியலும், நகைச்சுவையும், விறுவிறுப்பும் மிகுந்த படங்களை விரும்பினர் எனவும், பெரும்பான்மையான இந்து சமூகம் புராணபடங்களை பார்த்ததாகவும் கூறுகிறது

அயல்நாட்டுப் படங்கள் சார்லி சாப்ளின், ஹரால்டு லாய்டு படங்கள் எல்லா வர்க்கங்களையும் கவர்ந்ததாக தெரிகிறது.

சென்னைத் திரையரங்களும் பார்வையாளர்களின் அந்தஸ்தைப் பொறுத்து பிரிக்கப்பட்டிருந்தன. அந்த திரையங்கள் அமைந்திருந்த பேட்டையை பொறுத்து இந்த வகைமை அமைந்திருந்தது. எடுத்துக்காட்டாக மவுண்ட் ரோடில் அமைந்திருந்த எல்லா திரையரங்குகளும் ஹைகிளாஸ் சொசைட்டு மக்களுக்காவே 'உயர்தரம்' என பெயர் பெற்ற மேல்நாட்டுப் படங்களை தொடர்ந்து திரையிட்டு வந்தது. மற்ற திரையரங்களை விட கட்டண விலையும் உயர்வாகயிருந்தன. இதைப் போன்று புகழ்பெற்ற அரங்குகள் வெல்லிங்டனும், எல்பின்ஸ்டனுமாகும். அதே போல் ஜார்ஜ் டவுணில் அமைந்திருந்த லிபர்ட்டி திரையரங்கு அப்பகுதியில் வாழ்ந்த முஸ்லீம்களுக்கு உகுந்த திரை தொடர்ப்படங்களை வெளியிட்டு வந்தது. சாகசங்களை நிரம்பிய படங்கள் பார்க்க வருகைபுரியும் கீழ்தட்டு திரையரங்கென இதனை சினிமா செண்ட்ரல் மேலாளர் எஸ்,கே.வாசகம் வருணித்தார்.

பார்வையாளர்களின் இருக்கை அமைப்பும் சமூக சமத்துவத்தை நிலைநாட்டவில்லை. சினிமா என்ற ஒரு கூரையின் கீழ் அனைவரும் சமம் என்ற கருத்து தவறானது. திரையரங்கின் இருட்டினிலும் சமூக வேறுபாடுகள் மறைந்து விடவில்லை. பார்வையாளர்கள் சமத்துவமடைந்துவமடைந்தும் விடவில்லை. இருக்கைக்கான கட்டண விகிதம் பார்வையாளர்களின் பொருளாதார அடிப்படையில் பிரித்து வைத்தது. அக்காலத்தில் முதல் வகுப்பு(பால்கனி) ஒரு ரூபாய் எனவும்,இரண்டாம் வகுப்பு சேர் எட்டணாவும், மூன்றாம் வகுப்பு பெஞ்சு நான்கணாவும், நான்காம் வகுப்பு தரை இரண்டணா எனவும் பரவலாக கட்டண விகிதம் தியேட்டர்களில் கடைபிடிக்கப்பட்டு வந்தன. ஏறக்குறைய எல்லா தியேட்டர்களிலும் இரண்டனா தரை டிக்கெட்டுகள் தான் அதிகமாக விற்றன. 'ஏழை வர்க்கத்தினரி'டமிருந்தே 90 விழுக்காரு வருவாய் கிடைத்ததாக சினிமா பப்புலர் திரையரங்கின் மேலாளர் நாராயணன் அந்த ஆய்வு அறிக்கையிலே கூறியிருக்கிறார். மற்ற வகுப்புகள் எல்லாம் பெரும்பாலும் காலியாகவே இருந்ததாகவும் அவர் கூறுகிறார்.

ஆக மொத்தம், ஆரம்பகாலத்தில் சினிமா சந்தை அதன் வர்க்க அடிப்படை ஆகியன பற்றிய தெளிவான துணிபுகளைத் திரையிடும் தொழிலில் ஈடுப்பட்டிருந்தோர் கொண்டிருந்தனர் என்பது அந்த ஆய்விலிருந்து புலப்படுகிறது. சென்னைத் திரைத்தொழில் 1930-களில் ஏற்ப்பட்ட வளர்ச்சிக்குப் பார்வையாளர்கள் பற்றிய இத்துணிபுகளே அடிப்படையாக அமைந்தன.

------------------------------------------

ஒகே... இத்தோடு சினிமா பற்றிய சிறப்புப் பதிவு தொடரினை நிறுத்திக் கொள்கிறேன். வாழ்க்கையே சினிமா போலத்தான் இருக்கிறது. நமக்கு எதுக்கு சினிமா என்று கேட்கிறீர்களா? அப்படி கேட்டால் அப்போது நீங்கள் தான் உங்கள் வாழ்க்கை சினிமாவில் கதாநாயகன்/கதாநாயகிகள்.

அது போகட்டும். எனக்கு பிடித்தவர்களை கதாநாயகர்களாக உருவகப்படுத்தி பார்ப்பதும் பிடிக்கும். நமது குடியரசு தலைவர் அப்துல் கலாம், டெர்மினேட்டர் அர்னால்டு கெட்டப்பில் வந்தால் எப்படியிருக்குமென நினைத்துப் பார்த்தேன். விளைவு கீழ் உள்ள படம்


நாட்டுல உள்ள சில தடைகளை இந்த துப்பாக்கியில போட்டுத் தள்ளுனாலே இந்திய உடனே வல்லரசு ஆகிறும் - கலாம்


துணுக்கு: காலையில் ஏதோ மேதின சிறப்பு நிகழ்ச்சியென சன் டிவி போட்ட நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அதில் எஸ்.ஜே சூர்யா பெரிய பிஸ்துவாக பேசிக் கொண்டிருந்தார். அதில் நான் விழுந்து விழுந்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தது BF படத்தைப் பற்றி அவர் சொன்னது. BF என்ற பெயர் மாற்றப்பட்டு 'அ ஆ' என்ற வரப்போகும் அவரது படத்தை ஆகா ஓகோவென பேசிக் கொண்டிருந்தார். தமிழ்நாட்டு காதலர்கள் எல்லாம் 'புரண்டு புரண்டு' பார்க்கப் போகிறார்கள் என சவால் விட்டார். அவருடைய முந்தைய படங்களின் கவர்ச்சி டோஸ்களை வைத்து என்னால் கொஞ்சம் கனிக்க முடிந்து. கவலை தொற்றிக் கொண்டது. பாவம் அந்த படத்தை வெளியிடப்போகும் தியேட்டர்கள் தான்.காதலர்கள் அந்த படத்தை (கட்டி) புரண்டு புரண்டு பார்த்தால் என்னாவது. அடக்கடவுளே!.

அது போக இந்த வாரம் வழக்கமாக நான் காண்பிக்கும் ஃபிளாஷ் படத்தை போட முடியவில்லை. இந்த பதிவில் இடுகிறேன். இங்கே சொடுக்கி ஃபிளாஷ் படத்தைப் பார்க்கவும், (கவனம்: ஒலியுடன் உங்கள் திரையை ஆக்கிரமிக்கும்)

இந்த பதிவில் கடைசியாக...

இந்த வாரம் முழுவதும் போட்ட பதிவு எப்படியிருந்தது?+ஏதாவது குறைகள் இருந்தால்+உங்களிடம் ஏதாவது எனக்கு ஆலோசனைகள் இருந்தால் பின்னூட்டமிடவும். இல்லையேல் எனக்கு தனிமடல் njvijay at halwacity dot com என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும்.